Alfred Kinzi — разлика између измена
Садржај обрисан Садржај додат
Нема описа измене |
м козметичке измене |
||
Ред 47:
Napisao je široko primjenjivan udžbenik biologije za srednju školu "Uvod u biologiju" (eng.''An Introduction to Biology'') 1926. u kojem uvodi učenje o evoluciji i ujedinjuje botaniku i zoologiju u jedinstveni predmet. Zajedno s Merritt Lyndon Fernaldom, Kinsey 1943. objavljuje knjigu „Jestive biljke Istočnih Sjedinjenih Američkih Država" (eng.''Edible Wild Plants of Eastern North America'').
Kinsey se ženi s Clarom Bracken McMillen 1921. s kojom ima četvero djece. Najstariji Kinseyev sin umire od komplikacija dijabetesa u četvrtoj godini života.
Kinsey je po spolnoj orijentaciji bio biseksualac. Sa suprugom je kasnije imao dogovor da im intimna veza bude otvorenog tipa, oboje su stoga imali izvanbračne spolne odnose s više partnera s dopuštenjem drugog. Kinsey je imao spolne odnose i sa ženama i s muškarcima, uključivši i svog studenta Clyde Martina.
Kinzi je preminu 25. avgusta 1956. godine, u 62. godini života. Uzrok smrti je srčani zastoj kao posledica [[Упала плућа|upale pluća]].
== Kinzi i seksologija ==
Kinzi se smatra ocem moderne seksologije u Sjedinjenim Američkim Državama. Za seksualne navike ljudi počeo je da se interesuje 1933. nakon diskusije sa kolegom ''Robertom Crocom''. Pretpostavlja se da su ga njegova proučavanja mehanizama parenja osa šiškarica inspiririsala na proučavanje spektra različitih seksualnih navika kod ljudi. Kinzi je kasnije razvio i skalu po kojoj je vršio gradaciju polne orijentacije (Kinzijvu lestvicu) koja ima sedam nivoa;
* od 0 koji označava isključivo heteroseksualnu osobu
Ред 59:
Godine 1935. Kinzi je održao prvo predavanje na fakultetu biologije univerziteta Indiana na kojem je predstavio svoje prve studije na području ljudske seksualnosti. Tokom predavanja iskoristio je priliku da napadne „široko rasprostranjeno neznanje u vezi anatomije i fiziologije polnosti“, i izrazio svoje uverenje da je kasno stupanje u polna iskustva (Kinzi je to definisao kao „kasno venčanje“) psihološki štetno. Fondacija Rockfeler odlučuje da osigura Kinziju materijalna sredstva za njegova istraživanja na području ljudske seksualnosti. Najvažnija naučna dela koja Kinzi objavljuje na tom području su.
* „Seksualno ponašanje muškarca“ 1948.
Oba su dela u trenutku puštanja u prodaju zauzela prva mesta na skali bestselera i učinilai Kinzija medijskom zvezdom. Ova će dela kasnije postati poznata kao Kinzijevi izvještaji.
▲* „Seksualno ponašanje žene“ 1953.
Nekoliko uglednih američkih časopisa objavilo je članke u kojima analiziraju Kinzijev Kinsejev naučni rad i ličnii život (''[[Time (часопис)|Time]]'', ''[[Life (časopis)|Life]]'', ''Look'' i ''McCall's)''.
▲Oba su dela u trenutku puštanja u prodaju zauzela prva mesta na skali bestselera i učinilai Kinzija medijskom zvezdom. Ova će dela kasnije postati poznata kao Kinzijevi izvještaji.
▲Nekoliko uglednih američkih časopisa objavilo je članke u kojima analiziraju Kinzijev Kinsejev naučni rad i ličnii život (''[[Time (часопис)|Time]]'', ''[[Life (časopis)|Life]]'', ''Look'' i ''McCall's)''.
Njegov rad narednih godina izazvao je niz vrlo žestokih kritika i smatra se da je bio jedan od uzroka izbijanja seksualne revolucije 1960-ih i 1970-ih.
== Kontroverze i kritike Kinzijevog dela ==
Istraživanja koja je Kinzi sproveo na području seksualnosti nisu se ograničavala samo na teoriju i popunjavanja upitnika, već je Kinzi često posmatrao i aktivno učestvovao u različitim seksualnim aktivnostima, uključivši ponekad i svoje saradnike. Pravdao se time da je tako moguće tačnija posmatrati pojave u seksualnosti i da se na taj način lakše stiče poverenje osoba uključenih u istraživanja. Potsticao je i svoje saradnike da učine isto i često je sa njima i sa subjektima istraživanja praktkovao širok spektar seksualnih aktivnosti, pod uslovom da svako od njih odredi granice do koje se oseća prijatno. Tvrdio je da se tako uvodi element praktičnog eksperimenta u istraživanje, kao i da je to najbolja metoda razumevanja reakcija učesnika.
Kinzi je ponekad u svom domu kamerom snimao polne odnose učesnika i suradnika, tvrdivši da tako dokumentuje istraživanje; Kinzijev biograf ''Jonathan Gathorne-Hardy'' pravdao je tajnost snimanja filmova brigom da se izbegne skandal i negativna reakcija od strane konzervativnog dela javnosti. ''James H. Jones'', autor knjige ''Alfred C. Kinsey: A Public/Private Life'' i britanski psihijatar ''Theodore Dalrymple'', pretpostavljaju da je Kinzi vršio svoja istraživanja potstaknut vlastitim seksualnim željama i potrebama.
Kinzi je sakupljao snimani materijal sa seksualnim sadržajem iz celog sveta, što mu je izazvalo probleme s carinskom službom SAD-a, nakon zaplene pornografskih filmova 1956. Kinzi je umro pre sudskog epiloga.
| |||