Википедија

Desni sektor

Desni sektor (ukr. Правий сектор, Pravyi sektor) je ukrajinska pronacistička, krajnje desničarska politička stranka i paravojna organizacija. Nastala je u novembru 2013. godine kao paravojna konfederacija nekoliko radikalnih nacionalističkih organizacija na pobuni Evromajdan u Kijevu, gde su njeni huligani učestvovali u sukobima i nasilnim neredima.[1][2] Koalicija je postala politička stranka 22. marta 2014. godine i tada je tvrdila da ima otprilike 10.000 članova.[3][4]

Desni sektor
VođaAndrij Tarasenko
SloganBog! Ukrajina! Sloboda!
OsnovanaNovembar 2013.
Registrovana 22. maja 2014.
SedišteKijev, Ukrajina
Broj članova 10.000
IdeologijaUkrajinski nacionalizam
Ultranacionalizam
Revolucionarni nacionalizam
Antiruski sentiment
Antizapadno raspoloženje
Antikomunizam
Religijski konzervativizam
Tvrdi evroskepticizam
Neofašizam
Politička pozicijaKrajnja desnica
BojeCrvena i crna
pravyysektor.info

Glavne osnivačke grupe su bile organizacija Trizub, koji su predvodili Dmitro Jaroš i Andrej Tarasenko i politička-paravojna organizacija UNA – UNSO (ukr. Ukraїnsьka Nacіonalьna Asambleя-Ukraїnsьka Narodna Samooborona).[5][6] Od ostalih organizacija u sastav Desnog sektora su ušle i ultradesničarska SNA (ukr. Socіal-nacіonalьna asambleя) i paravojne organizacije <i>Патриот Украјине</i>, ultrarasističke Beli Čekić, Karpatska Sič i Crni Komitet i mnoge navijačke grupe. Beli čekić je izbačen iz organizacije u martu 2014. godine,[7] a narednih meseci, organizacija <i>Патриот Украјине</i> je napustila savez, zajedno sa mnogim članovima UNA-UNSO.[8]

Politička ideologija desnog sektora se može opisati kao nacionalistička,[9][10][11][12] neofašistička,[13] desničarska[14], krajnja desna[15][16][17][18] i kao neonacistička.[19][20] Na ukrajinskim parlamentarnim izborima 2014. Jaroš i potparol Desnog sektora Borislav Bereza su, kao kandidati organizacije, osvojili mandate u parlamentu .[21] Na ukrajinskim parlamentarnim izborima 2019. stranka nije osvojila ni jedan mandat.

Od 5. aprila 2015. Jaroš je bio savetnik ukrajinskih oružanih snaga,[22] a 11. novembra je zvanično odstupio kao vođa organizacije.[23] Dana 27. decembra najavio je da će se on i njegov tim potpuno povući iz organizacije, izjavivši da je Desni sektor ispunio svoju svrhu „kao revolucionarna struktura“ i da joj više nije potreban. Izjavio je da su on i njegova frakcija protiv pseudorevolucionarne aktivnosti koja preti državi, obrubljuje radikalizam i koja je bila protiv nasilnih pobuna protiv aktuelne vlasti. U izjavi desnog sektora kao odgovor na Jarošev odlazak, desni sektor je izjavio da je raskol nastao zbog nastavljanja "revolucionarnog puta".[24][25] Odlazak Jaroša rezultirao je odlaskom najmanje 20% članova desnog sektora sa njim.[26] U februaru 2016. Jaroš je pokrenuo novu organizaciju pod nazivom Vladina inicijativa Jaroš .[27] Od 19. marta 2016. godine Andrej Tarasenko je novi predsednik desnog sektora.

Na ukrajinskim parlamentarnim izborima 2019. Desni sektor učestvovao je na jedinstvenoj izbornoj listi sa Vladinom inicijativom Jaroš, Националним корпусом i Svobodom. Ova koalicija je osvojila 2,15% glasova i nije osvojila ni jedno parlametarno mesto.

Ime uredi

Naziv organizacije na ukrajinskom jeziku je Pravi sektor, što u prevedu znači Desni sektor. (međutim veoma često se pogrešno prevodi kao Pravi Sektor) Ime je, prema nekim izvorima, izvedeno iz napora grupe da u jednom trenutku tokom protesta zaštiti desnu stranu demonstranata Evromajdana, dok prema drugim izvorima zbog toga što su se nacionalistički fudbalski navijači, tradicionalno nalazili na desnom tribini stadiona. . Dmitrij Jaroš je vlasnik zaštitnog znaka "Right Sector".[28]

Istorija uredi

Poreklo uredi

 
Dmitro Jaroš, vođa Trizuba i bivši vođa Desnog sektora.

Desni sektor formiran je krajem novembra 2013. godine kao konfederacija huliganskih navijačkih i ultra- desničarskih nacionalističke grupe: Patriot Ukrajine, SNA, Trizub, UNA – UNSO, Beli čekić i Karpatska Sič.[5][6][29][30][31] Prema BBC-u je kijevska organizacija Desnog sektora formirana prvenstveno od strane fudbalskih navijača koji govore ruski jezik.[32][33][34]

Organizacija za sebe tvrdi da baštini tradicije pronacističke Ukrajinske ustaničke armije, koja se u Drugom svetskom ratu borila protiv Sovjetskog Saveza.[32][35] Vođa Desnog sektora, Jaroš je obučavao razne naoružane nacionaliste od raspada Sovjetskog Saveza.[36]

Desni sektor tvrdi da je primao donacije od ukrajinske dijaspore.[4]

Učešće u Evromajdanu uredi

 
Demonstranti bacaju cigle na policiju tokom nereda, koristeći dim zapaljenih guma kao zaklon. Kijev, 18. februara 2014.

Desni sektor postao je jedan od glavnih aktera u rušilačkim nemirima i radikalizaciji istih, januara 2014.[6][37] Dana 19. januara 2014, militanti desnog sektora, kako je kasnije rekao Jaroš, „dali su novi zamah revoluciji“ [39] - započeli su ulične bitke u Kijevu, pokušavajući da se probiju do vladinih zgrada i Vrhovne Rade Ukrajine. Taj isti dan, organizacija je pozvala svoje članove koriste Molotovljeve koktele i bombe protiv organa reda.[5] Vlada Viktora Janukoviča kvalifikovala je to kao ekstreman potez i zapretila počiniocima zatvorom.[38] Tog 19. januara je i jedan od opozicionih vođa Vitalij  Kličko pokušao zaustaviti nasilje Desnog sektora i sprečiti  sukob s policijom. Međutim, izviždan je. Arsenij Jacenjuk, pokušavajući da se distancira od radikala, izjavio je u to vreme: „Ovo nije naš put, ovo je put Janukoviča“. State Department, koji je tražio da predsednik Viktor Janukovič nastavi pregovore sa opozicijom, takođe je oštro kritikovao postupke Desnog sektora: „Agresivne akcije pripadnika ekstremne desničarske grupe Desni sektor su neprihvatljive, podstiču strasti na ulicama i podrivaju napore mirnih demonstranata".

Desni sektor je opisan kao najorganizovanija snaga Evromajdana kada je u pitanju sukob sa policijom.[39] I sam Desni sektor tvrdi da je bio glavni organizator terorističkih i nasilnih napada na državu i državne organe tokom Evromajdan.[30] Jaroš je izjavio da je grupa raspolaže ogromanim arsenalom oružja;[2] uključujući i puške uzete iz policijskih stanica u zapadnoj Ukrajini.[40] Neretko, Desni sektor se postavljao kao treća strana tokom Evromajdan protesta. Tako recimo, na konferenciji za štampu 31. januara, predstavnici Desnog sektora i avganistanski veterani izrazili su želju da u pregovorima vlade i parlamentarne opozicije deluju kao treća strana, a u suprotnom desni sektor zadržava pravo na "nezavisne i adekvatne akcije koje mogu nadići ustavni okvir ”. Pregovori su se, međutim, odvijali bez njihovog učešća.

Do polovine februara, pregovori predsednika Ukrajine Viktora Janukoviča i lidera parlamentarne opozicije doveli su do ustupaka od strane vlasti: na vanrednom sastanku Vrhovne Rade, poništeni su sporni zakoni, najavljena amnestija za učesnike nereda  i usvojene ostavke  premijera i ministra, predsednik Janukovič pristao da se krene u formiranje koalicione vlade, opozicija je počela delimično da deblokira ulice u centru Kijeva i oslobađa zgrade Kijevske gradske uprave i regionalnih uprava koje su bile pod njenom kontrolom.

Međutim, 17. februara, „Desni sektor“ je u potpunosti mobilisao svoje snage i krenuo u napad, što je dovelo do krvoprolića u centru Kijeva. Tokom dana i naredne noći smrtno je nastradalo 25 ljudi, više od 350 je povređeno, dok je više od 250 je hospitalizovano. U narednim danim, broj mrtvih u Kijevu je dostigao  77.

Dana 20. februara, Dmitro Jaroš lično se sastao sa predsednikom Viktorom Janukovičem i, prema njegovim rečima, odbio je da prihvati predsedničku ponudu o prekidu vatre. Dana 21. februara, kada su lideri parlamentarne opozicije javno objavili uslove Sporazuma o rešavanju krize potpisanog sa predsednikom Janukovičem, predstavnici Desnog sektora su izjavili da nisu zadovoljni postepenim političkim reformama navedenim u dokumentu i zatražili da predsednik Janukovič odmah podnese ostavku - u suprotnom, najavili su nameru da napadnu predsedničku administraciju. "Pravi sektor" tako nikad nije ispunio jednu od glavnih tačaka Sporazuma - o predaji oružja.

Nakon promene vlasti u Ukrajini uredi

 
Aktivisti u Odesi drže transparent Desnog sektora sa dizajnom brodskog sidra, 9. februara 2014.

Jaroš  je, 22. februara 2014.  zatražio zabranu aktivnosti Partije regiona i Komunističke partije Ukrajine kao "anti-narodne, anti-ukrajinske snage na čijoj savesti leže brojne nesreće ukrajinskog naroda".

Jaroš je navodno tražio da bude postavljen za potpredsednika vlade, ali je njegov zahtev odbijen. Umesto toga, 26. februara mu je ponuđeno mjesto zamjenika sekretara Vijeća za nacionalnu sigurnost i odbranu [41][42] ali Jaroš ju je odbacio kao nedovoljno značajnu.[43] Bilo je i diskusija o imenovanju Jaroša za zamjenika šefa Službe sigurnosti Ukrajine.

Dana 7. marta rukovodstvo desnog sektora zatražilo je od vlasti da se otvore vojni arsenali i „Desnom sektoru“ prebaci deo oružja i vojne opreme, kao i nekoliko vojnih centara za obuku, neophodnih „za visokokvalitetnu obuku boraca“ Desnog sektora “, jer oni moraju da učestvuju u obezbeđivanju teritorijalnog integriteta Ukrajine“.

Jaroš je 8. marta na konferenciji za novinare za ukrajinske i strane medije objavio svoju namjeru da učestvuje na prevremenim predsedničkim izborima. Prema njegovim rečima, odluku je doneo politički savet organizacije.

Dana 12. marta, politički savet pokreta Desni sektor upozorio je nove vlasti Ukrajine na neprihvatljivost odlaganja predsedničkih izbora i zatražio da se vanredni izbori budu održani na svim nivoima vlasti sa ciljem „potpunog resetoranja“ zemlje.

Kao što je poznato iz izjave političkog saveta pokreta "Desni sektor", pokret je počeo da stvara svoje jedinice u istočnoj Ukrajini ("Desni sektor (istok)" - u Harkovskoj, Donjeckoj, Poltavskoj i Luganskoj oblasti - radi koordinacije aktivnosti pokreta širom zemlje. Andrej Biletski postavljen je za šefa pokreta na istoku zemlje.

Dana 11. marta 2014. godine, opozicioni lider ruske Dume Valerij Raškin pozvao je ruske specijalne službe da "likvidiraju"  Jaroša i lidera Desnog sektora za zapadnu Ukrajinu,  Aleksandra Muzička. Rekao je da se Muzičko borio na strani čečenskih separatista protiv ruskih trupa i da je optužen za razbojništvo.

Na kongresu pokreta u Kijevu 22. marta 2014. godine,  odlučeno je da se Desni sektor transformiše u političku stranku. Za vođu stranke izabran je Dmitrij Jaroš, koga je stranka odlučila da predloži za kandidata na vanrednim predsedničkim izborima. Jaroš je na kraju ipak registrovane kao stranački već kao nezavisni kandidat za predsednika.

Muzičko je ubijen u Rovno, Ukrajini, 24. marta 2014. godine. Svedok je rekao lokalnoj informativnoj službi da je desetak muškaraca izvelo Muzička iz kafića, vezalo ga lisicama i pretuklo njega i dva telohranitelja. Drugi su rekli da su kasnije čuli dva pucnja u blizini kafića.[44] Ukrajinsko ministarstvo unutrašnjih poslova izjavilo je da je upucan nakon što je otvorio vatru na policijske i specijalne jedinice. Uhvaćen je živ i uhapšen, ali je preminuo od rana pre nego što su stigli do hitne pomoći.[45] Policija je saopštila da su ga hapsili zbog sumnje u organizovani kriminal, huliganstvo i pretnje javnim zvaničnicima.[46][47][48]

 
Pripadnici Patriota Ukrajine stoje na straži na događaju desnog sektora, Euromaidan, Kijev, 13. aprila 2014

Predstavnici Desnog sektora prozvali su odgovornim  ministra unutrašnjih poslova Arsena Avakova za njegovu smrt i obećali da će mu se osvetiti.[49] Pristalice Desnog sektora su 27. marta 2014. godine zatražile Avakovljevu ostavku i pokušale da napadnu Vrhovnu radu (ukrajinski parlament).[50] Sledećeg dana, visoka predstavnica Evropske unije za spoljne poslove, Ketrin Ešton, izjavila je, „najoštrije osuđujem pritisak aktivista Desnog sektora koji su opkolili zgradu ukrajinske Parlamentarne skupštine. Takvo zastrašivanje parlamenta je protiv demokratskih principa i vladavine zakona".[51]

Dana 31. marta 2014. godine pijani aktivista Desnog sektora počeo je pucati u blizini restorana u centru Kijeva. Tri osobe su ranjene, uključujući zamenika šefa Gradske državne uprave u Kijevu .[52]

Oko 50 aktivista Desnog sektora, 11. aprila  okupiralo je sedište  regionalne organizacije Komunističke partije Ukrajine u Rovnu  i zatražilo da obustave svoje aktivnosti i prenesu vlasništvo svojih prostorije u vlasništvo lokalnih javnih organizacija. (83)

Proruski sukob 2014. godine i rezultati izbora u Ukrajini 2014. godine uredi

Dana 24. aprila 2014. godine Desni sektor objavio je da seli svoje sedište iz Kijeva u Dnjepropetrovsk kako bi nadgledao situaciju na istoku Ukrajine [53] i da je počeo da formira poseban bataljon „Donbas“ za svoje paravojne operacije u ratu u Donbas.[54]

Dana 22. aprila 2014, proruski pobunjenici u Slovjansku su držali pritvorenog nekoliko dana američkog novinara Simona Ostrovskog pod sumnjom da je špijunirao za grupu.[55]

Ukrajinsko ministarstvo pravde 22. maja 2014. godine zvanično je registrovan Desni sektor kao političku stranku.[56] Regionalni šef rekao je za Vall Street Journal da je stranka manje zainteresovana za funkcije, a više za ispunjavanja obećanja.[57] U predsedničkoj trci 25. maja 2014. Jaroš je dobio 127.000 glasova, 0,7% od ukupnog broja glasova.[58][59][60]   Sama stranka je postigla oko 1,7%. Na ukrajinskim parlamentarnim izborima 26. oktobra 2014. Jaroš kao kandidat desnog sektora osvojio je mesto u parlamentu. Desni sektor nije učestvovao na ukrajinskim lokalnim izborima u oktobru 2015. godine .[61]

Nakon Jaroševog odlaska uredi

Jaroš je podneo ostavku na mesto lidera desnog sektora 11. novembra 2015.[23] Krajem decembra 2015. godine, on je najavio da formira novu političku stranku koja će početi sa radom u februaru 2016. godine.[62] U februaru 2016. osnovao je novu organizaciju pod nazivom Vladina inicijativa Jaroš .[27] Odlazak Jaroša rezultirao je odlaskom najmanje 20% članova desnog sektora sa njim.[26] Na stranačkom kongresu od 19. marta 2016. godine, Andrej Tarasenko izabran je za predsednika Desnog sektora. Pre Evromajdana on i Jaroš su bili vodeće ličnosti Trizuba. Tarasenko se u martu 2016. zavetovao da će desni sektor učestvovati na svim izborima u Ukrajini .

Dana 19. novembra 2018. godine Desni sektor podržali su kandidaturu Ruslana Košulinskog na ukrajinskim predsedničkim izborima 2019. godine . Na izborima je Koshulinski dobio 1,6% glasova.[63]

Na ukrajinskim parlamentarnim izborima 2019. Desni sektor učestvovao u koaliciji sa političkim strankama Svoboda, Vladinom inicijativom Jaroša i Nacionalnim korpusom . Jaroš je bio treći na ovoj partijskoj listi, a Tarasenko četvrti. Ali na izborima su osvojili 2,15% glasova, što je manje od polovine neophodne za izborni prag od 5%, a samim tim niti jedno poslaničko mesto nisu osvojili .

Paravojne operacije uredi

 
Jaroš (desno) se sastaje sa komandantom Donbaskog bataljona Semenom Semenčenkom, 12. jula 2014. godine

Ukrajinski dobrovoljački korpus uredi

 
Borci Ukrajinskog dobrovoljačkog korpusa (DUK)

Desni sektor ima svoj dobrovoljački bataljon koji se bori u ratu na Donbasu .[64] Formiran je krajem aprila 2014.[54] 19. jula 2014. godine Desni sektor je izjavio da je spreman da obezbedi 5.000 ljudi za borbu, ukoliko vojska obezbedi odgovarajuću borbenu opremu.[65] Dvanaest im je borac nastradalo u zasedi avgusta 2014. u blizini Donjecka. Jaroš je obećao njihovu osvetu.[66] Vojna jedinica Desnog sektora uključuje i pedesetak građana Rusije i Belorusije.[67] Članovi dolaze iz svih delova Ukrajine, uključujući Donbas i Krim; Rusiju; druge bivše sovjetske republike; i zapadne zemlje.

Ideologija uredi

Opis stranke uredi

Ideologija stranke temelji se na ukrajinskoj nacionalnoj ideji.[68] Ta stranka smatra da je ideja o naciji šira od pojma naroda kao etnosa, a opet ništa ni blizu kosmopolitskom konceptu "političke nacije". Nacija je svesno i efektivno jedinstvo ljudi objedinjenih oko ideje slobode koja je zasnovana na etno-socijalnim i duhovno kulturnim faktorima.

 
Marš u Kijevu na godišnjicu rođendana Stepana Bandere, 1. januara 2015. godine

Ukrajinski nacionalizam jeste

  • Ideologija nacionalne slobode, slobode ljudi i ljudi [68]
  • Ideja i razlog u ime Ukrajine
  • Ideologija odbrane, očuvanja i državne tvrdnje ukrajinske nacije
  • Filozofija nacionalnog postojanja

Glavna komponenta naciocentričnog stava desnog sektora je nacio-egzistencijalna Ševčenkova misao,[68] zasnovana na zaštiti, razvoju i oživljavanju nacije na osnovu nacionalnog imperativa ili apsolutnog poretka.

Prema njihovoj literaturi, idealistički pogled na svet svojstven je ukrajinskom nacionalizmu.[68]

Opisi u naučnom radu uredi

Šehostov je napisao da se Patriot Ukrajine i Socijalna nacionalna skupština, koji su rasistički i bave se stvarnim ili simboličkim nasiljem nad manjinama, takođe protive korišćenju alkohola i droga.[69] (Takođe), prema Šehotsovu, „Glavna osobina ukrajinske krajnje desnice je da njen glavni neprijatelj nisu imigranti ili nacionalne manjine, kao što se to često dešava sa krajnjom desnicom sa sedištem u EU, već sa Kremljom “.[70]

Opisi u štampi uredi

Pravi sektor BBC News je opisao kao "ukrajinsku nacionalističku grupu" [11] i "krovnu organizaciju krajnje desnih grupa".[71] Time ga je opisalo kao "radikalnu desničarsku grupu ... koaliciju militantnih ultranacionalista",[15] sa ideologijom koja "graniči sa fašizmom".[2] Njujork tajms je opisao kao "nacionalističku grupu" i "koaliciju ukrajinskih nacionalističkih grupa koje su nekoć bile granice".[10]

Guardian ga je identifikovao kao "nacionalističku ukrajinsku grupu";[72] Rojters kao "krajnje desna nacionalistička grupa";[73] Agence France Presse kao "krajnje desna" grupa;[18] i Wall Street Journal kao "krovna grupa za krajnje desne aktiviste i ultranacionaliste".[74]

New York Times i Le Monde Diplomatiqueopisali su neke od konstitutivnih grupa desnog sektora kao radikalnu desničarsku, neofastičku ili neonacističku, ali distanciranu od antisemitizma.[13][29][32]

Asošijeted pres nazvao je to "radikalnom ultranacionalističkom grupom ... koju je ruska državna propaganda demonizovala kao fašiste".

Ruska agencija za novine i informisanje prikazala je desni sektor kao "radikalnu krajnje desničarsku opozicionu grupu" i rekla da su "ruski državni mediji pokušali da demonstracije predstave kao pokret koji je pretežno fašistički".[16]

RT Nevs mreža (ranije Russia Todai) TV Nevs predstavila je to kao "ukrajinsku radikalnu neofašističku" grupu.[53]

Ostale Ukrajinske i političke stranke uredi

U intervjuu, Jaroš je izjavio da Desni sektor i Svoboda "imaju puno zajedničkih stavova kada su u pitanju ideološka pitanja", ali da desni sektor "apsolutno ne prihvata određene rasističke stvari koje [pripadnici Svobode] dele"."[75] Tarasenko je citirao Stepana Banderu, navodeći: "Mi smo neprijatelji onima koji govore da nema Ukrajine, ili Ukrajinaca, ili   ... ukrajinski jezik . " [76]

Prema novinaru Olegu Šinkarenku, Jaroš je nagovestio da se desni sektor protivi homoseksualnosti i takođe nagovestio da pravo nacije krši ljudska prava.[6] Njujork tajms piše da je "Desni sektor, koalicija ultranacionalističkih i u nekim slučajevima neonacističkih organizacija", pokušao da se distancira od antisemitizma, pozivajući se na Jaroševo obećanje da će se boriti protiv rasizma u Ukrajini .[29] Prema Spiegel Online, Dmitro Jaroš je izjavio da antisemitizam nije deo ideologije desnog sektora.

Tarasenko je izjavio da grupa nema "fobije", da poštuje svaki drugi narod i da podržava model nacionalne države .[76]

Odnos prema Evropi uredi

Internet stranica Desnog sektora kaže da njeni članovi ne vjeruju "carskim ambicijama" ni Rusije ni Zapada.[77] Jaroš je za rekao da su antihrišćanske organizacije aktivno djeluju u EU-u i da Evropska komisija (a ne država članica) ima kontrolu nad životnim stilovima, poput homoseksualnih brakova.[78] Ne vidi Evropu ili NATO kao potencijalnog partnera i veruje da su deo koalicije protiv Ukrajine.

Domaća politika uredi

Desni sektor ima poziciju da stanovništvo treba da zadrži i nosi oružje, kao u Švajcarskoj.[76] Jaroš je rekao New York Times da advokati organizacije rade na nacrtu zakona po uzoru na švicarske pojmove o posjedovanju vatrenog oružja.[79]

Moralna pitanja uredi

Prema istoričaru i politologu Andreasu Umlandu Desni sektor je ultrahrišćanski, konzervativan i radikalno-nacionalistički pokret.[80]

Dana 2. juna 2015. stranka je poslala otvoreno pismo gradonačelniku Kijeva Vitaliju Kličku tražeći od njega da otkaže paradu ponosa koja će se održati dva dana kasnije navodeći „opasnost od provokacija“. U pismu je citiran i glavni nadbiskup Ukrajinske grkokatoličke crkve Sviatoslav Ševčuk navodeći "Ukrajina odbacuje lažne vrednosti kao što je rodna ideologija"[81]. U pismu se takođe tvrdi da Evropljani i dalje imaju neodređen stav u vezi sa "LGBT" populacijom, opravdavajući to tvrdnjom da je "abortusu Poljskoj zabranjen, a tek da ne spominjemo postojanje istopolnih brakova". U svom postu na Facebooku lider Desnog sektora Jaroš je tvrdio da je parada geja ponosa "pljuvala po grobovima onih koji su branili i umrli za Ukrajinu" i obećao je da će članovi pokreta "staviti na stranu sve druge poslove kako bi sprečili one, koji mrze porodicu, moral i ljudsku prirodu, da sprovedu svoje planove. Imamo i drugih stvari koje treba da uradimo, ali ćemo se morati suočiti sa tim zlom “, napisao je.[82] Portparol Desnog sektora Artem Skoropadskij je izjavio o paradi ponosa "gej propaganda je destruktivna i nanosi štetu našoj hrišćanskoj naciji, a to ne možemo dozvoliti". Parada ponosa je održana ali tokom marša pet policajaca je povređeno u sukobima kada su neidentifikovane osobe napale miting dimnim bombama i kamenjem.[83] Desni sektor je osudio nasilje. Skoropadskij je tom prilikom izjavio "Ne možemo tući slabe osobe poput gejeva - to bi bila sramota!" .[80]

Sastavne grupe uredi

 
UNA-UNSO u Kijevu, 26. januara 2014. godine

Sič uredi

Sič (Carpathian Sich, Karpatsьka Sіč) je kozački bataljon iz Transkarpatije . Njegovo ime potiče od ukrajinsko-kozačkog termina za komandno i administrativno središte.[75][84]

Trizub uredi

Trizub je krajnje desna [2] ukrajinska paravojna organizacija osnovana 1993. godine od organizacije Kongres ukrajinskih nacionalista (bivša banderska frakcija Organizacije ukrajinskih nacionalista).[85] Potpuno ime mu je Sve-ukrajinska organizacija Stepana Bandere ″ Trizub ″ . Kao glavni cilj navodi, stvaranje ukrajinske ujedinjene nezavisne države. Prema Trizubu, njegovi neprijatelji u dostizanju ovog cilja su ″ imperijalizam i šovinizam, fašizam i komunizam, kosmopolitizam i pseudonacionalizam, totalitarizam i anarhija, svako zlo koje želi parazitirati na znoju i krvi Ukrajinaca ″.[86]

UNA-UNSO uredi

Ukrajinska nacionalna skupština - Ukrajinska nacionalna samoodbrana (UNA – UNSO) je ukrajinska politička organizacija koja se u Ukrajini i inostranstvu smatra krajnje desnicom.[87][88] Dobrovoljački bataljon frakcije je je 1993. učestvovao u ratu u Abhaziji.

Rezultati izbora uredi

Vrhovna Rada uredi

Godina broj glasova % glasova ljudi Ukupna osvojenih mesta
2014. 284.943 1.80
1 / 450
2019. 315.530 2.15
0 / 450

Predsjednički izbori uredi

Predsednik Ukrajine
Izborna godina Kandidat Broj glasova u prvom krugu % glasova u prvom krugu Broj glasova u drugom krugu % glasova u drugom krugu
2014. Dmitrij Jaroš 127,772 0.70 - -
2019. Ruslan Košulinski 307.240 1.62 - -

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ Shuster, Simon (21. 2. 2014). „Ukraine parliament's deal leads to an uneasy peace”. Time. Arhivirano iz originala 19. 10. 2017. g. Pristupljeno 7. 5. 2020. „Troops from Pravy Sektor then went on a reconnaissance mission … looking for things to reinforce their barricades…. One … still wore a green army helmet and a policeman's baton stuck into her backpack…. "I didn't get into this for politics," she said. "I'm a radical. I joined up to fight."” 
  2. ^ a b v g Shuster, Simon (4. 2. 2014). „Exclusive: Leader of far-right Ukrainian militant group talks revolution with TIME”. Time. „Pravy Sektor has amassed a lethal arsenal of weapons.… Its fighters control the barricades around the protest camp … and when riot police have tried to tear it down, they have been on the front lines beating them back…. [Its] ideology borders on fascism….” 
  3. ^ McCoy, Terrence (26. 3. 2014). „Ultranationalist's killing underscores Ukraine's ugly divisions”. Washington Post. „Right Sector … boasts between 5,000 and 10,000 members…” 
  4. ^ a b Nemtsova, Anna (19. 3. 2014). „Yarosh: Russians, rise up against Putin!”. Newsweek. Arhivirano iz originala 28. 3. 2014. g. Pristupljeno 26. 3. 2014. „'Yarosh: 'I cannot give you the exact number, as our structure and divisions are constantly growing all over Ukraine, but more than 10,000 people for sure… We received some U.S. dollars from the Ukrainian diaspora.” 
  5. ^ a b v „Groups at the sharp end of Ukraine unrest”. BBC News. 1. 2. 2014. „The Right Sector is a radical nationalist opposition group[...] 'But most participants are just ordinary citizens having no relation to any organisations,' he [Tarasenko] said."” 
  6. ^ a b v g Shynkarenko, Oleg (1. 3. 2014). „Can Ukraine control its far right ultranationalists?”. Daily Beast. Arhivirano iz originala 30. 3. 2014. g. „Interior Minister Arsen Avakov condemned the video as 'not an exaggerated manifestation of the hunt for justice, but sabotage against people's faith in possible order.' [Muzychko] may have thought he was clowning around…” 
  7. ^ Right Sector Political Council (6. 3. 2014). „Official statement by Right Sector”. PravyySektor.info (na jeziku: Ukrainian). „For marginal actions that defame the Right Sector movement and for breach of discipline, [White Hammer] is removed from our organization.… Our actions must be coordinated and consistent.” 
  8. ^ Shekhovtsov, Anton (maj 2015). „The spectre of Ukrainian 'fascism': Information wars, political manipulation, and reality”: 85. Pristupljeno 19. 5. 2015. 
  9. ^ Kramer, Andrew (12. 3. 2014). „A far-right leader is front and center in Kiev”. New York Times. str. A8. „Yarosh's bid for office, political commentators here say, is best understood as the latest maneuver in the ceaseless churn and infighting among the leadership of western Ukrainian nationalist groups — White Hammer, Patriots of Ukraine and the Trident of Stepan Bandera….” 
  10. ^ a b Higgins, Andrew (12. 4. 2014). „Mystery surrounds death of fiery Ukrainian activist”. New York Times. str. A4. „Mr. Muzychko — a militant activist in the nationalist group Right Sector — died fleeing the reach of a Ukrainian government he had helped bring to power.… Mr. Muzychko's … former comrades in Right Sector, a coalition of once-fringe Ukrainian nationalist groups, believe….” 
  11. ^ a b „Ukraine unrest: Russian outrage at fatal Sloviansk shooting”. BBC News. 20. 4. 2014. „At least three people were reported killed in a gun attack on a checkpoint manned by pro-Russian activists…. The Russian foreign ministry said … Right Sector was behind the attack.… Ukraine's National Security Council … said there were indications that it was 'an argument between local criminal groups'.” 
  12. ^ Danilova, Maria (14. 3. 2014). „After Ukraine protest, radical group eyes power”. Associated Press. Arhivirano iz originala 20. 3. 2014. g. „The radical ultranationalist group … [has been] demonized by Russian state propaganda as fascists and accused of staging attacks against Russian speakers and Jews.… The AP and other international news organizations have found no evidence of hate crimes.” 
  13. ^ a b Dreyfus, Emmanuel (2. 3. 2014). „Ukraine Beyond Politics”. Le Monde Diplomatique. Pristupljeno 6. 3. 2014. „Pravy Sektor defines itself as "neither xenophobic nor anti-Semitic, as Kremlin propaganda claims" and above all as "nationalist, defending the values of white, Christian Europe against the loss of the nation and deregionalisation". Like Svoboda, it rejects multiculturalism… Svoboda's success over the past few years and the presence of neo-fascist groups such as Pravy Sektor in Independence Square are signs of a crisis in Ukrainian society. It is first and foremost a crisis of identity: in 22 years of independence, Ukraine has not managed to develop an unbiased historical narrative presenting a positive view of all its regions and citizens: even today, the Ukrainians are seen as liberators in Galicia but as fascists in Donbass.” 
  14. ^ „How did Odessa's fire happen?”. BBC News. 4. 5. 2014. „Hardline fans – known as 'ultras' – of both sides agreed to hold a joint march to support a united Ukraine.… Some were veteran supporters of Kiev's Maidan protest movement – the Maidan Self Defence Forces – and/or part of the right-wing Pravy Sektor (Rights Sector).” 
  15. ^ a b Shuster, Simon (6. 3. 2014). „Putin says Ukraine's revolutionaries are anti-Semites. Is he right?”. Time. „The uprising … involved a radical right-wing group called Pravy Sektor, a coalition of militant ultra-nationalists…. Their leader … has been offered senior posts in Ukraine's security services….” 
  16. ^ a b „Ukrainian nationalist targeted over alleged Chechnya atrocities”. Moscow. RIA Novosti [Russian News & Information Agency]. 7. 3. 2014. „Muzychko is a coordinator for Pravy Sektor, the radical far right opposition group…. Russian state media has tried to cast the demonstrations as a predominantly Fascism-inspired movement.” 
  17. ^ Whalen, Jeanne (25. 3. 2014). „Prominent Ukraine nationalist killed during police operation”. Wall Street Journal. „Russia's state-controlled media outlets have focused particular attention on Mr. Muzychko and one other activist from a far-right group called Pravy Sektor.” 
  18. ^ a b „Ukraine paramilitary group forms political party”. Agence France Presse. 22. 3. 2014. Arhivirano iz originala 7. 4. 2014. g. Pristupljeno 5. 4. 2014. „A Ukrainian far-right paramilitary group … said Saturday it had formed a political party.… The Pravy Sektor party will absorb other already registered Ukrainian nationalist formations including UNA-UNSO and Trizub (Trident).” 
  19. ^ Kozlowska, Hanna (2. 6. 2014). „The Fascists are coming, the Fascists are coming!”. Foreign Policy. D.C. Arhivirano iz originala 27. 11. 2014. g. Pristupljeno 07. 05. 2020. „Experts agree that the group owes its popularity to Russian propaganda … painting [it] as a powerful neo-Nazi force determined to take over Ukraine. According to a survey by an online database of Russian media sources, Right Sector was the second-most mentioned political group in Russian mass media in 2014….” 
  20. ^ „Ukraine conflict: Turning up the TV heat”. BBC News. 10. 8. 2014. „More emotive is the use of the words 'fascist' and 'Nazi' in many Russian TV reports … in several contexts, [which include] portraying the far-right Right Sector as Ukraine's real driving political force….” 
  21. ^ Kandidati na mažoritarnih okrugah - Odnomandatnый izbiratelьnый okrug № 39 [Candidates in majority districts - Single-mandate constituency № 39] (na jeziku: ruski). RBK Ukraine. 26. 10. 2014. Arhivirano iz originala 23. 12. 2014. g. 

    „Extraordinary parliamentary election on 26.10.2014: Data on vote counting at precincts within single-mandate districts”. Central Election Commission of Ukraine. 29. 10. 2014. Arhivirano iz originala 29. 10. 2014. g. 
  22. ^ „Defense Ministry: Yarosh to be Armed Forces Commander in Chief's advisor”. Interfax-Ukraine. 6. 4. 2015. „Ukrainian General Staff Chief Viktor Muzhenko has agreed to appoint Dmytro Yarosh, the leader of Right Sector, as an advisor to the Ukrainian Armed Forces Commander in Chief, the Ukrainian Defense Ministry said on April 5 evening.” 
  23. ^ a b Yarosh quits as Right Sector leader, Interfax Ukraine (11 November 2015)
    Right Sector chief Yarosh resigns, cedes leadership role of group, Kyiv Post (11 November 2015)
  24. ^ „Novini”. Pristupljeno 18. 3. 2018. 
  25. ^ „Loading...”. ps-zahid.info. Arhivirano iz originala 7. 3. 2016. g. Pristupljeno 18. 3. 2018. 
  26. ^ a b „Yarosh launches a new movement, leaves Right Sector - Feb. 22, 2016”. 22. 2. 2016. Pristupljeno 18. 3. 2018. 
  27. ^ a b „Ukraine's Political Volatility Extends Beyond Kiev”. Stratfor. Pristupljeno 18. 3. 2018. 
  28. ^ „Novini - Ukraїnsьka pravda”. pda.pravda.com.ua. Pristupljeno 18. 3. 2018. 
  29. ^ a b v Higgins, Andrew (8. 4. 2014). „Among Ukraine's Jews, the Bigger Worry Is Putin, Not Pogroms”. The New York Times. Pristupljeno 23. 4. 2014. „"Even Right Sector, a coalition of ultranationalist and in some cases neo-Nazi organizations, has made an effort to distance itself from anti-Semitism."” 
  30. ^ a b Andreas Umland; Anton Shekhovtsov (jul 2014). „Ukraine's Radical Right”. Journal of Democracy. 25 (3): 59—60. doi:10.1353/jod.2014.0051. Pristupljeno 21. 7. 2014 — preko Project Muse. „Along with Svoboda, the other far-right movement that was a prominent presence on the Maidan was the more diverse, less studied, and now notorious fringe organization that calls itself Pravy Sektor (Right Sector).... That alliance came into being in late November 2013 as a loose collection of extraparliamentary minigroups from an ultraconservative and partly neo-Nazi fringe. They had names such as the Stepan Bandera All-Ukrainian Organization "Trident" (a moniker meant to combine the memory of a controversial nationalist leader who died in 1959 with the three-pronged heraldic symbol of Ukraine), the Ukrainian National Assembly, the Social-National Assembly, and White Hammer. Their purpose in banding together was to fight Yanukovych's regime by force.” [mrtva veza]
  31. ^ Krasnolutska, Daryna; Verbyany, Volodymyr (11. 2. 2014). „Ukraine radicals steer violence as nationalist zeal grows”. Bloomberg. 
  32. ^ a b v „Die radikale ukrainische Gruppe Rechter Sektor” [The radical Ukrainian group Right Sector]. Die Welt (na jeziku: nemački). 22. 2. 2014. Pristupljeno 22. 7. 2016. „Right Sector (Pravy Sektor) is an informal association of right-wing and neo-fascist factions.” 
  33. ^ „Profile: Ukraine's 'Right Sector' movement”. BBC News. 21. 1. 2014. Pristupljeno 22. 7. 2016. „"The backbone of the organisation in Kiev is formed by Russian-speaking football fans sharing nationalist views [...] Unlike other protesters [...] most of the Right Sector activists do not support the idea of joining the EU, which they consider to be an oppressor of European nations."” 
  34. ^ G.C. (22. 1. 2014). „Ukraine: A new and dark chapter”. Economist. „It was not long after that that young men associated with the Right Sector (Pravyy Sektor), a motley confederation of football hooligans and nationalist groups involved in the pro-European protests, took matters into their own hands.” 
  35. ^ Baranova, Maria (4. 3. 2014). „No one has done more for Ukrainian nationalism than Vladimir Putin”. Pristupljeno 22. 7. 2016. 
  36. ^ Klußmann, Uwe (3. 3. 2014). „Conflict with Russia”. Der Spiegel. Pristupljeno 6. 3. 2014. 
  37. ^ Radicals a wild card in Ukraine's protests Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. novembar 2018), The Washington Post (2 February 2014)
  38. ^ Theise, Eugen (11. 11. 2014). „Radical 'Pravy Sektor' group shifts Kyiv protests to the right”. Deutsche Welle. „Only a few trusted individuals know [that the men] belong to 'Right Sector'…. Since the government classified their movement as extremist, they could face a jail term of up to 15 years.” 
  39. ^ Gatehouse, Gabriel (1. 3. 2014). Ukraine: Far-right armed with bats patrol Kiev. BBC. „At a news conference in Russia, [former President Yanukovych] called his usurpers 'young, neo-fascist thugs'.” 
  40. ^ Ishchenko, Volodymyr (28. 2. 2014). „Ukraine has not experienced a genuine revolution, merely a change of elites”. Guardian. „The new government cannot control the infamous Right Sector. Its members are now popular heroes…. They have guns captured from police departments in the western regions….” 
  41. ^ Nayyem, Mustafa (1. 4. 2014). „Za kulisami Pravogo sektora”. Pristupljeno 21. 11. 2017. „Sam Dmitro Яroš nіbito vimagav dlя sebe posadi vіce-prem'єra z pitanь silovogo bloku z odnočasnim pіdporяdkuvannяm йomu vnutrіšnіh vійsьk. Vimogu vіdhilili, zaproponuvavši йomu posadu zastupnika sekretarя RNBOU. ... Щe tri tižnі tomu u vladnih koridorah oberežno obgovorюvavsя takož varіant priznačennя lіdera Pravogo sektoru zastupnikom golovi SBU, ale zgodom z nevіdomih pričin cі obgovorennя pripinilisь.” 
  42. ^ Olearchyk, Roman (26. 2. 2014). „Arseniy Yatseniuk poised to become Ukraine prime minister”. Financial Times. Pristupljeno 21. 11. 2017. „Andriy Parubiy, a lawmaker who served as commander of the protest movement's guards, was chosen to serve as chair of the national security and defence council. Victoria Siumar, a civil society activist, and Dmytro Yarosh, head of Right Sector, a militant protest group, were proposed as his deputies.” 
  43. ^ Shuster, Simon (1. 3. 2014). „Many Ukrainians want Russia to invade”. Time. „Shkiryak, a revolutionary lawmaker involved in the negotiations over Yarosh's role in the government, says the right-wing militant … was offered the role of deputy head of the National Security Council, but rejected it as beneath him.” 
  44. ^ Petrulya, Stephen (25. 3. 2014). „Version No. 2–Sasha White Shot” (na jeziku: Ukrainian). Rivne, Ukraine. News Rivne. „A resident of the town … said that around twelve unknown men entered the Karas cafe…. They brought out all customers, including Muzychko. They put handcuffs on him and beat him and two bodyguards. After a time people heard two gunshots….” 
  45. '^ „Ukraine far-right leader Muzychko dies 'in police raid'”. BBC News. 25. 3. 2014. „Muzychko fired at police as he was trying to flee…. Police then returned fire and captured him and three others … [Deputy Interior Minister] Yevdokimov said. 'He was still alive as they were arresting him….” 
  46. ^ Pemble, Adam; Leonard, Peter (25. 3. 2014). „Busloads of Ukrainian troops leave Crimea”. Associated Press. Arhivirano iz originala 26. 03. 2014. g. Pristupljeno 07. 05. 2020. „Russian state television … has regularly aired lurid reports on Muzychko's antics as part of what media analysts say is a sustained effort to undermine the government…” 
  47. ^ „Interior Ministry: Right Sector coordinator Muzhychko killed in shootout with police”. Pristupljeno 25. 3. 2014.  Kyiv Post
  48. ^ „Notorious Ukrainian nationalist militant shot dead in police raid”. RT. TV-Novosti. 26. 3. 2014. „A former senior official at the Ukrainian Security Service (SBU) told [Russian News & Information Agency] that the objective of the operation – carried out by SBU with the help of the Interior Ministry – was to kill Muzychko, rather than to detain him.” 
  49. ^ „Nationalists threaten Ukrainian top cop with 'revenge' over far-right leader murder”. RT (Russia Today). TV-Novosti. 25. 3. 2014. 
  50. ^ „Profile: Ukraine's ultra-nationalist Right Sector”. BBC. 28. 4. 2014. Pristupljeno 30. 4. 2014. 
  51. ^ "STATEMENT by EU High Representative Catherine Ashton on recent events around the Parliament of Ukraine". European Union.
  52. ^ „'The Khreshchatyk shooter was drunk; he has been detained' – Avakov”. Ukrainian Pravda. Kiev. 31. 3. 2014. „One pulled out a gun; the second, a chemical-spray canister and splashed his face, then began firing….” 
  53. ^ a b „Ukraine's far-right leader moves HQ to the east, forms new squadron”. RT TV News. Moscow. 24. 4. 2014. „Ukrainian radical neo-fascist Right Sector group has moved its main headquarters … to Dnepropetrovsk to 'closely monitor' the developments in the east, its leader said…. Russia Foreign Minister Sergey Lavrov … sees the existence and the expansion of the neo-Nazi group as a violation of last week's Geneva accords.” 
  54. ^ a b Yarosh assembles 'Donbas' special battalion, Kyiv Post (April 24, 2014)
    Ukraine's extremists forming battalion in Donetsk region Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. april 2014), ITAR-TASS (April 24, 2014)
  55. ^ Karmanau, Yuras (23. 4. 2014). „Amid Russia warning, Ukraine is in a security bind”. Associated Press. Arhivirano iz originala 28. 04. 2014. g. Pristupljeno 07. 05. 2020. „Simon Ostrovsky, a journalist for Brooklyn-based Vice News, has not been seen since early Tuesday…. A spokeswoman for the Slovyansk insurgents confirmed that Ostrovsky was being held, … saying [he] is suspected of spying for Right Sector.” 
  56. ^ „Right Sector registered as official party”. Interfax-Ukraine. 22. 5. 2014. Pristupljeno 22. 7. 2016. 
  57. ^ Sestanovich, Stephen (25. 5. 2014). „A firsthand view of Ukraine's election”. Wall Street Journal. „Little that we heard distinguished Right Sector from garden-variety Euro-populism.… If Ukraine ever gets into the EU, these are people who will always be mad as hell at Brussels bureaucrats.” 
  58. ^ „Poroshenko wins presidential election with 54.7% of vote - CEC”. Radio Ukraine International. 29. 5. 2014. Arhivirano iz originala 29. 5. 2014. g. 

    Vneočerednыe vыborы Prezidenta Ukrainы [Extraordinary elections of the President of Ukraine] (na jeziku: ruski). telegraf.com.ua. 29. 5. 2014. Arhivirano iz originala 29. 5. 2014. g. 
  59. ^ „Poroshenko leads in presidential race with 54.45% of votes after 95.05% of electronic voting reports processed – CEC”. Interfax-Ukraine. 27. 5. 2014. 
  60. ^ „Results of voting in Ukraine, Extraordinary elections of President of Ukraine, 25 May 2014”. Central Election Commission of Ukraine (na jeziku: ukrajinski). Arhivirano iz originala 28. 5. 2014. g. 
  61. ^ Five lessons from the local elections in Ukraine by Andrew Wilson, European Council on Foreign Relations (29 October 2015)
  62. ^ „UNIAN news. The latest news in Ukraine and worldwide”. uatoday.tv. Pristupljeno 18. 3. 2018. 
  63. ^ Zelenskiy wins first round but that’s not the surprise, Atlantic Council (4 April 2019)
  64. ^ „Donbas battalion loses 4 in Ilovaisk assault”. Kiev. Ukrinform. 11. 8. 2014. Arhivirano iz originala 17. 08. 2014. g. Pristupljeno 07. 05. 2020. „The anti-terrorist operation (ATO) forces … began to storm pro-Russian militants entrenched in Ilovaisk…. The assault began with the participation of the volunteer battalions Donbas, Azov, Shakhtarsk, and the Right Sector, … in conjunction with the ATO forces.” 
  65. '^ „Right Sector ready to send 5,000 people to east”. Kiev. Ukrinform. 19. 7. 2014. „Press Secretary … Skoropadsky said … 'We came to support actions of the President on holding the ATO [anti-terrorist operation]. But actually it is not well held. I saw that the volunteer battalions lack weapons. This is the most important requirement.” 
  66. ^ Zinets, Natalia (13. 8. 2014). „Twelve Ukrainian nationalist fighters killed in separatist ambush”. Reuters. Arhivirano iz originala 30. 09. 2015. g. Pristupljeno 07. 05. 2020. 
  67. ^ Sukhov, Oleg (24. 4. 2015). „Foreigners Who Fight And Die For Ukraine: Russians join Ukrainians to battle Kremlin in Donbas”. Kyiv Post. 
  68. ^ a b v g Korotkiй іdeologіčno-vihovniй kurs dlя VO "Trizub" ta "Pravogo sektora" [Short ideologically-training course for VO "Tryzub" and "Right Sector"]. Right Sector website (na jeziku: ukrajinski). 27. 11. 2014. Arhivirano iz originala 30. 11. 2014. g. 
  69. ^ Shekhovstov, Anton (2013). „17: Para-Militarism to Radical Right-Wing Populism: The Rise of the Ukrainian Far-Right Party Svoboda.”. Ur.: Wodak. Right-Wing Populism in Europe. Bloomsbury Academic. „Svoboda also seems to benefit from the increasing popularity of extreme-right youth movements and organizations like the Social-National Assembly (SNA), 'Patriot of Ukraine' and Autonomous Resistance, whose aim is to create 'a uniracial and uninational society'. The activities of these groups are not limited to physical or symbolic violence against ethnic and social minorities, as they also take an active part in numerous social campaigns - generally along with representatives of Svoboda - ranging from mass protests against price rises to leafleting against alcohol and drug use. Needless to say, members of these extreme-right movements are often members of Tyahnybok's party. Interestingly, 'street combat youth movements' like the SNA no longer focus on ethnic issues: in contrast to the older Ukrainian far right, the new groups are, first and foremost, racist movements.” 
  70. ^ Ukraine's parliament to remain a rowdy place, Associated Press via Yahoo! News (28 October 2014)
  71. ^ Stern, David (1. 4. 2014). „Ukraine crisis: Kiev takes on far right”. BBC News. „These [men and women] were members of the Right Sector: an umbrella organization of far-right groups….” 
  72. ^ Harding, Luke (20. 4. 2014). „Ukraine unrest: Russian outrage at fatal Sloviansk shooting”. Guardian. „The foreign ministry in Moscow … blamed the clash on the Right Sector, a nationalist Ukrainian group…” 
  73. ^ Balmforth, Richard (1. 4. 2014). „Ukraine orders disarming of armed groups after shooting”. Reuters. Arhivirano iz originala 17. 11. 2015. g. Pristupljeno 07. 05. 2020. „Police shut down the Kiev base of a far-right nationalist group…” 
  74. ^ Whalen, Jeanne (10. 4. 2014). „Protesters still hang out around Kiev 'Maidan,' hanging on to weapons too”. Wall Street Journal. „They belong to many different factions, the most radical of which is Pravy Sektor, or Right Sector, an umbrella group for far-right activists and ultranationalists.” 
  75. ^ a b Nayyem, Mustafa; Kovalenko, Oksana. „[Right Sector leader Dmitry Jarosz: When 80% of the country does not support the government, there cannot be a civil war]”. Ukrayinska Pravda. „The Right Sector also includes Trident, UNA-UNSO and Carpathian Sich from Transcarpathia.” 
  76. ^ a b v Azar, Ilya (10. 3. 2014). B0Mы — ne vooružennыe silы": Intervью s odnim iz liderov ukrainskogo "Pravogo sektora" ['We are not the armed forces': Interview with one of the leaders of the Ukrainian 'Right Sector']. Lenta.ru (na jeziku: ruski). Moscow. „Nationalists from the fighting movement Right Sector … are depicted as neo-Nazis by Russian state TV channels.… The head of the Kiev branch explained to Lenta.ru … how it intends to deal with the Russian army in case of military invasion.… 'We believe that people should be armed. As in Switzerland.…'” 
  77. ^ Petro, Nicolai (3. 3. 2014). „Threat of Military Confrontation Grows in Ukraine”. The Nation. N.Y.C. „Its members are critical of party politics and skeptical of the 'imperial ambitions' of both Moscow and the West.” 
  78. ^ Bidder, Benjamin; Klußmann, Uwe (16. 4. 2014). „Practice for a Russian invasion: Ukrainian civilians take up arms”. Spiegel Online. „[The EC's power] is, he says, 'a variety of totalitarianism'.”  The authors note that Yarosh studied linguistics. See generally Webster's Third, s.v. "totalitarianism" ("1. Centralized control by an autocratic … hierarchy regarded as infallible.").
  79. '^ Kramer, Andrew (21. 3. 2014). „Deadline is set for militias in uprising to surrender their illegal guns”. New York Times. str. A12. „It's not normal to ask people to hand in their weapons in the situation we have now,' Dmytro Yarosh, the leader of a right-wing paramilitary group, Right Sector, said in an interview….” 
  80. ^ a b Andersen, Johannes Wamberg; Olena Goncharova; Stefan Huijboom (11. 6. 2015). „Equal rights for gays still distant dream in Ukraine”. Kyiv Post. Arhivirano iz originala 12. 6. 2015. g. 
  81. ^ A letter to the mayor of Kyiv to hold so-called "March of Equality", Right Sector official website (2 June 2015)
  82. ^ Right Sector threatens Kyiv gay pride march, Kyiv Post (6 June 2015)
  83. ^ Ukraine police hurt at Kiev gay pride rally, BBC News (6 June 2015)
  84. ^ „FOI 315-14. Digest of information: 'White Hammer' organisation, Ukraine” (PDF). WhatDoTheyKnow. London: UK Citizens Online Democracy. „The Right Sector is said to be composed of 'Trident', 'UNA-UNSO', 'Sich' (Carpathian cossacks), 'White Hammer', 'Patriot of Ukraine' and other … far-right groups.… 11 members of 'White Hammer' … have recently been arrested in connection with their involvement in the murder of three traffic policemen … in early March.” 
  85. ^ Likhachev, Viacheslav. „Right-Wing Extremism on the Rise in Ukraine”. Russian Politics and Law. 51 (5). ISSN 1558-0962. doi:10.2753/RUP1061-1940510503. „Other notable ultraright groups in Ukraine include the Trident named in honor of Stepan Bandera (based on the Congress of Ukrainian Na- tionalists)...” 
  86. ^ Deklaracія naših principіv (na jeziku: ukrajinski). Trizub. Arhivirano iz originala 9. 2. 2014. g. 
  87. ^ Singh, Anita Inder (2001), Democracy, Ethnic Diversity, and Security in Post-Communist Europe, Greenwood, str. 114 
  88. ^ Dymerskaya-Tsigelman, Liudmila; Finberg, Leonid (1999), „Antisemitism of the Ukrainian Radical Nationalists: Ideology and Policy”, Analysis of Current Trends in Antisemitism, Vidal Sassoon International Center for the Study of Antisemitism (14) 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Десни_сектор&oldid=27820947”