Kristofer Marlou
Kristofer Marlou, Kit Marlou (engl. Christopher Marlowe, Kenterberi 26. februar 1564 — Deptford, 30. maj 1593) poznat kao Otac Engleske tragedije bio je engleski dramatičar, pesnik i prevodilac koji je živeo u elizabetanskom dobu.[1] Marlou je bio najpoznatiji i najugledniji elizabetanski tragičar svog vremena.[2] Značajno je uticao na svog savremenika Vilijama Šekspira, koji je posle Marlouvljeve nerazjašnjene smrti postao najpoznatiji dramatičar Engleske.[3] Marlouvljeve drame su poznate po korišćenju tzv. “belog stiha” (engl. blank verse) i protagonistima koji nastoje postići više nego što im dozvoljavaju vlastite mogućnosti.
| Kristofer Marlou | |
|---|---|
 Anonimni portret za koji se veruje da prikazuje Kristofera Marloua | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 26. februar 1564. (krštenje) |
| Mesto rođenja | Kenterberi,  Kraljevina Engleska |
| Datum smrti | 30. maj 1593. (29 god.) |
| Mesto smrti | Deptford, Kraljevina Engleska |
| Književni rad | |
| Period | 1586−1593 |
| Uticaji od | Ovidije Makijaveli |
| Uticao na | Vilijam Šekspir |
| Najvažnija dela | Hero and Leander Edward the Second The Tragical History of Doctor Faustus |
| Potpis |  |
18. maja 1593. godine protiv Marloa je izdat nalog za hapšenje; razlog nije poznat, iako se mislilo da je povezan sa optužbama za blasfemiju, odnosno njegov rukopis koji je sadržavao “opake jeretičke koncepte”. 20. maja je doveden na dvor te je ispitivan pred Tajnim savetom, iako o tome nema potvrde u službenim dokumentima. Deset dana kasnije ga je uboo nožem i usmrtio Ingram Frizet. Da li je ubistvo povezano s njegovim hapšenjem, nikada nije bilo utvrđeno.[4]
Njegov život bio je kratak, ali je svejedno stvorio niz legendi i spekulacija koje ga opisuju kao obaveštajca u službi Fransisa Valsingema, ateistu, homoseksualca, kao i stvarnog autora Šekspirovih drama (tzv. "Marlovijanska teorija").
Dela uredi
Drame uredi
- Didona, kraljica Kartagine, (Dido, Queen of Carthage) (oko 1586) (moguće koautorstvo sa Tomasom Nešom)
- Tamerlan Veliki, (Tamburlaine the Great), deo 1 (prikazano 1587)
- Tamerlan veliki drugi deo, (The Second Part of Tamburlaine the Great), deo 2 (oko 1587–1588)
- Jevrejin s Malte, (The Jew of Malta) (oko 1589)
- Doktor Faust, (The Tragical History of Doctor Faustus) (oko 1589, ili, oko. 1593)
- Edvard II, (Edward II) (oko 1592)
- Masakr u Parizu, (The Massacre at Paris) (oko 1593)
- Henri VI , (Henry VI) koautorstvo na troknjižju od Vilijam Šekspira (oko 1591)
Drama Lust's Dominion je već kod prvog objavljivanja 1657 pripisana da je autor Marlou, iako su naučnici i kritičari skoro jednoglasno odbacili. Smatra se da je dramu napisao Tomas Deker u saradnji sa drugim piscima.
Poezija uredi
- Prevod prve knjige Lukanovih farsalija (datum nepoznat)
- Prevod Ovidjevih elegija (oko 1580?)
- The Passionate Shepherd to His Love (objavljena 1593)
- Hero i Leander (oko 1593, nezavršena; završio je Džordž Čapman, 1598)
Reference uredi
- ^ „Christopher Marlowe | English Playwright & Poet | Britannica”. www.britannica.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-01-19.
- ^ Robert A. Logan, Shakespeare's Marlowe (2007) p.4. "During Marlowe's lifetime, the popularity of his plays, Robert Greene's...remarks...including the designation "famous", and the many imitations of Tamburlaine suggest that he was for a brief time considered England's foremost dramatist."
- ^ „Christopher Marlowe: Biography | English Literature I”. courses.lumenlearning.com. Pristupljeno 2024-01-19.
- ^ Nicholl, Charles (2006). "By my onely meanes sett downe: The Texts of Marlow's Atheism", in Kozuka, Takashi and Mulryne, J.R. Shakespeare, Marlowe, Jonson: new directions in biography. Ashgate Publishing, p. 153.
