San Leuco
San Leuco (ital. San Leucio) oblast je u opštini Kazerta, u južnoj italijanskoj regiji Kampanija; najpoznatija kao područje oko stare fabrike svile koja je zajedno sa Dvoracem u Kazerti i Vanvitelijem akvaduktom 1997. godine uvršten na UNESKO-v spisak Svetske baštine u Evropi.[1] Nalazi se 3,5 km² severozapadno od Kazerte, na 145 m² nadmorske visine.
| Palata u Kazerti s parkom, Vanvitelijev akvadukt i kompleks San Leuco | |
|---|---|
 | |
| Svetska baština Uneska | |
| Mesto |  Italija |
| Koordinate | 41° 06′ 04″ S; 14° 18′ 59″ I / 41.100975° S; 14.316407° I |
| Uključuje |
|
| Kriterijumi | Kulturno dobro: i, ii, iii, iv |
| Referenca | 549 |
| Upis | 1997 (-1976. sednica) |
| Ugroženost | ne |
| Veb-sajt | www |
Istorija uredi
1750. godine, Karlos III Napuljski je po savetu ministra Bernarda Tanucija odabrao ovo mesto, izvorno mesto kraljevskog lovačkog doma porodice Akvaviva (sada obnovljen, i poznat kao Palazzo del Belvedere), za neobičan društveni i tehnološki eksperiment. Naime, želeo je da primeni različite modele proizvodnje svile na temelju tehničkih inovacija i upozoriti na potrebe radnika. Kompleks je izgrađen na ostacima crkve Svetog Leuca, odakle je Vanvitelijev vodovod dovodio vodu za dvorac u Kazerti. Arhitekta Frančesko Kolecini je oblikovao industrijske zgrade, gde su bučne razbojne mašine instalirane uz kraljevske apartmane, a dnevna soba je postala kapelica za radnike, što je prilično jedinstveno u Evropi kasnog 18. veka. Izgrađeno je novo naselje za radnike i velika zajednica razboja svile je prerasla u industrijski grad, koji je 1789. godine nazvan ”Kolonijom Kraljevskih razboja svile“ (Real Colonia dei Setaioli).
U svojim ranim danima, San Leuco je bilo mesto užitka i kraljevsko lovište Karlovog sina Ferdinanda I, koji nije voleo gradsku gužvu i više je uživao u lovu. U San Leucu su korišćene najnaprednije tehnologije u procesu dobijanja gotovog proizvoda, tada poznate u Evropi. Članovi kolonija imali su povlašćeni status s modernim sistemom socijalnog osiguranja. Kralj je planirano da proširi koloniju na pravi novi grad, Ferdinandopolis, ali je projekat zaustavljen francuskom invazijom 1799. godine. San Leuco se i dalje razvijao za vreme francuske uprave od 1806—1815. godine, a zaostavština kralja Karlosa je u tome što u gradu i danas deluje više fabrika svile koje rade za najzahtevnije svetske proizvođače svile.
Danas se u kompleksu nalazi ”Živi muzej svile“ koji prikazuje sve faze proizvodnje svile, a u dvorištu dvorca Belverde se čuvaju izvorni razboji za tkanje. Od 1999. godine u letnjim mesecima se u kompleksu održava ”Festival Leuciana“ koji promoviše dvorac Belverde i njegov park.
