Stojadin Mladenović
Stojadin Mladenović Mače (Vranje, 21. septembar 1920 — Beograd, 9. januar 2006), revolucionar, pravnik, predratni lokalni rukovodilac KPJ, učesnik NOB-a od 1941. godine, nosilac Partizanske spomenice 1941. i Golootočanin.
| stojadin mladenović mače | |
|---|---|
 Stojadin Mladenović Mače | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 21. septembar 1920. |
| Mesto rođenja | Vranje, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 9. januar 2006. (85 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija i Crna Gora |
| Profesija | pravnik |
| Delovanje | |
| U toku NOB | član MK KPJ Vranja i Sekretar MK SKOJ Vranja |
Biografija
urediRođen je 1920. godine u Vranju. Njegovi preci su se doselili u Vranje 1830. godine iz Sofijske oblasti preko Gnjilana.
U rad SKOJ-a prvi put uključuje se 1935. godine[1] od kada neprekidno i aktivno učestvuje u svim akcijama u Vranju. U februaru 1937. postao je član tročlanog poverenstva KPJ za Vranje zajedno sa Simom Pogačarevićem i Blažom Orlandićem[2]. U novembru 1938. je saslušavan zajedno sa svojom potonjom suprugom Jelicom Trajković i Ali Šukrijom[2]. Zbog organizovanja rada KPJ u Vranju bio je osuđen na kraću zatvorsku kaznu[3]. U januaru 1940. postavljen je za sekretara MK SKOJ-a u Vranju, a u decembru 1940. godine postao je član MK KPJ Vranja[1].
Nakon Aprilskog rata, tokom jula 1941. organizuje preko deset ilegalnih desetina u okolini Vranja, a u noći 25./26. juli 1941. predvodio je grupu od šest boraca u uspešnoj akciji dizanja u vazduh telefonskih i telegrafskih komunikacija Berlin-Beograd-Solun. 11. avgusta uhapšen je i u oktobru osuđen na 10 godina strogog zatvora i 130000 leva[1][3]. Proveo je tri godine u zatvoru u Velikom Trnovu, a u Vranje se vratio u septembru 1944[1].
Po završetku Drugog svetskog rata, radio je na dužnostima rukovodioca partijskog kursa u Leskovcu, a zatim i kao pomoćnik upravnika Partijske škole Srbije u Beogradu sve do 30. septembra 1948[3].
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. sa brojem 2613[3] od 1. januara 1959.[4]
Nakon što se izjasnio za rezoluciju Informbiroa biva ponovo uhapšen. Proveo je godinu i po dana u istražnom zatvoru u današnjoj zgradi TANJUG-a na Obilićevom vencu u Beogradu, a zatim još tri godine na Golom otoku.
Nakon povratka sa Golog otoka radio je u Republičkom zavodu za statistiku[3].
Zajedno sa suprugom bio je saosnivač Partije rada Vlada Dapčevića 27. marta 1992. godine u Beogradu[3].
Umro je u Beogradu 9. januara 2006. godine.