Japanske borilačke vještine
Japanske borilačke vještine je izraz koji predstavlja borilačke vještine porijeklom iz Japana. Postoje najmanje tri pojma koja se odnose na na borilačke vještine iz Japana, i to: „budo“ (jap. 武道), koji označava jedan kako savremeni tako i istorijski pojam koji podrazumjeva način života koji obuhvata fizičke, duhovne i moralne dimenzije sa fokusom na samousavršavanje, ispunjenje ili lični rast,[1] „budžucu“ (jap. 武術), posebno se odnosi na praktičnu primjenu borilačkih taktika i tehnika u stvarnoj borbi,[2] i „bugej“ (jap. 武芸), koji se odnosi na adaptaciju ili preradu tih taktika i tehnika za pojednostavljenje sistematske obuke i širenja u okviru formalnog okruženja za učenje.[2]
Istorija uredi
Istorijsko porijeklo borilačkih vještina u Japanu može se naći u ratničkoj tradiciji samuraja i sistema kasti koje su ograničavale upotrebu oružja pripadnicima neratničke kaste. Izvorno, od samuraja se očekivalo dobro poznavanje raznog oružja, kao i borbe prsa u prsa, dostigavši najviši stepen vladanja borilačkim vještinama, radi veličanja sebe ili svog gospodara.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Green, Thomas. Martial Arts of the World: Encyclopedia. str. 56—58. ISBN 978-1576071502.
- ^ a b Mol, Serge (2001). Classical Fighting Arts of Japan: A Complete Guide to Koryū Jūjutsu. Tokyo, Japan: Kodansha International, Ltd. str. 69. ISBN 4-7700-2619-6.