Ljubljansko barje

Ljubljansko barje je najjužniji deo Ljubljanske kotline kojom protiče reka Ljubljanica. Za pleistocena bilo je veliko plitko jezero, posle delimično ispunjeno nanosima sa Alpa. Melioracijskim radovima u XVIII. veku (Grubarov kanal) i kasnijom izgradnjom kanalizacione mreže isušene su močvare i smanjene poplave. Mestimično je pošumljen i retko naseljen kraj sa malim obrađenim površinama.

Zapadni deo barja

U Ljubljanskom barju otkriveno je i delom ispitano (prva sistematska iskopavanja 1875 ) nekoliko grupa sojeničarskih naselja iz starijeg bronzanog doba (kod Iga, Notranjih Gorica, Blatne Brezovice, Preserja i na užem području Ljubljane). Pored kamenog oruđa najznačajniji deo inventara kulture Ljubljanskog barja je bogato ornamentirana keramika (ističu se antropomorfne vaze i glineni ženski idol). Ta je keramika povezana sa vučedolskom keramikom u Slavoniji i istočnoalpskom sojeničarskom keramikom kasnog neolita.