Barakiš
Barakiš ili Barakish (arapski: براقش) je gradić na sjeverozapadu Jemena, udaljen oko 125 km[1] severozapadno od glavnog grada Sane u Muhafazi El Džauf.[1]
| Barakiš براقش | |
|---|---|
 Pogled na ruševine Barakiša. | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Jemen |
| Gubernija | El Džauf |
| Stanovništvo | |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 16° 00′ S; 44° 29′ I / 16.0° S; 44.48° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
| Aps. visina | 1.200 m |
  Barakiš Barakiš na karti Jemena | |
Istorija
urediBarakiš je za vreme antike bio poznat kao Džatil, prva prestolnica Minejskog kraljevstva oko 4. veka p. n. e.[2] Grci i Rimljani zvali su ga Atlula (ili Atrula)[3] u vreme kad je bio važna stanica na karavanskom Puta tamjana od Arapskog mora do Sredozemlja.
Barakiš je bio dobro utvrđen grad sa zidinama visokim od 8 do 14 m, 57 tornjeva i dvoja gradska vrata.[1] Dobar deo kamenih zidina vidljiv je i danas, na kojima još uvek ima jasno čitljivih minejskih natpisa.[2]
Najimpresivnije su ruševine minejskog hrama, koji se nalazi u južnom delu grada, on još uvek ima 16 stubova i greda, ali se ne zna kom božanstvu je bio namenjen.[1]
Rimska vojska od 10.000 vojnika i 15.000 najamnika prefekta Egipta Aeliusa Galusa zaustavila se u Barakišu 25. — 24. p. n. e. na svom pohodu na Jemen. Oni su Barakišu ostali duže vreme, jer su ostali zatečeni nedostatkom vode, iz njihovih vremena ostao je grob konjanika P. Korneliusa.[4]
Nakon propasti karavanskog Puta tamjana Barakiš je izgubio na važnosti, ali ostao je naseljen. Njegovi sve malobrojniji stanovnici, obnavljali su stare objekte i gradili nove na ruševinama starih sve do 1960-ih kad su ga poslednji stanovnici napustili. Danas ruševine Barakiša čuva vojska, od moguće devastacije.[2]
Jedna talijanska arheološka ekipa provodila je iskapanja u Barakišu, oni su iskopali jedan hram sa delomično očuvanom kupolom, iskopavanja su prekinuta zbog nedostatka novaca.[2]
Geografske karakteristike
urediBarakiš se nalazi oko 30 km severno od Brane Marib[5], pored širokog kanjona Vadi Džaufa na brežuljku, do koga se može doći jedino terenskim vozilom.[5]
Reference
uredi- ^ a b v g „Baraqish Travel Guide, na portalu World66 (pristupljeno 12. 2. 2011)”. Arhivirano iz originala 21. 4. 2017. g. Pristupljeno 16. 12. 2017.
- ^ a b v g „La città di Baraqish”. Arhivirano iz originala 17. 07. 2011. g. Pristupljeno 16. 12. 2017.
- ^ Rich, J.W. (1990): Cassius Dio: the Augustan Settlement (Roman History 53.29.8). str. 820.
- ^ Rich, J.W. (1990): Cassius Dio: the Augustan Settlement (Roman History 53-55.9). str. 165.
- ^ a b Yathul - The Incense Road: Baraqish, na portalu Nabataea.net (pristupljeno 12. 2. 2011)
Spoljašnje veze
uredi- Baraqish na portalu yementourism.com (jezik: engleski)
- Baraqish na portalu World66(jezik: engleski)
- The Incense Road: Baraqish-Yathul, na portalu Nabataea.net (jezik: engleski)
- Article in Italian (jezik: italijanski)