Bolnica manastira Svetih arhanđela u Prizrenu
Bolnica manastira Svetih arhanđela u Prizrenu bila je jedna od 19. bolnica u srpskim srednjovekovnim manastirima, osnovana sa ciljem da se u njoj leče osim monaha i manastirskih radnika i svetovna lica.[1] Nalazi se u kanjonu reke Prizrenske Bistrice nedaleko od grada Prizrena u Metohiji u zadužbina srpskog cara Dušana Silnog (kralj 1331—1346, car 1346—1355), i pripadala je raško-prizrenskoj eparhiji Srpske pravoslavne crkve.
| Naziv | |
|---|---|
| |
| Osnivač | Stefan Dušan |
| Osnovana | |
| Zemlja osnivač | |
| Sedište | |
Značaj uredi
S obzirom da je ova bolnica nastala i radila u periodu od početka 14 do kraja 15. veka ona čine deo kulture srpskog naroda i predstavljaju značajan istorijski spomenik.[1]
Istorija uredi
Na osnovu hrisovulje u kojoj se navodi i odredba o obaveznom lečenju bolesnih, u manstiru je u prvim decenijama 14. veka osnovana bolnica, sa dvadeset postelja, na inicijativu cara Stefana Dušana nakon što je preboleo tešku bolest.
Iz „Carskog tipika” kao i opisa koje nam je ostavio Grigorije Čablak saznajemo: da je „... bolnica služila samo za lečenje akutnih bolesti ...ko je bolestan da je u bolnici, a hromi i slepici da se ne drže... O ovoj neobičnoj odluci cara Stefana Dušana istoričar R. Katić navodi...da je ovakva odluka bila retkost, čak i na zapadu gde su uglavnom osnivale bolnice za prijem siročadi i invalidnih osoba...[2]
Bolnica je prestala da postoji po mišljenju srpskih istoričara medicine krajem 15. veka, posle turskog osvajanja Prizrena.[2][1]
Bolnicom su pored imenovanih i za tu namenu obučenih lica upravljale i crkvene vlasti na osnovu „Carskog tipika”.[1]