Brankovanski stil
Brankovanski stil ili Brankovski stil, poznat i kao Vlaška renesansa, trend je u umetnosti i, pre svega, u arhitekturi koja se razvijala za vreme vladavine kneza Konstantina Brankovanskog, otuda i ime. Stil karakteriše Vlašku, sintetišući vizantijske i osmanske elemente sa poznom renesansnom i baroknom arhitekturom.
Brankovanski stil bio je jedinstveni hibridni eklekticizam rumunskih pravoslavnih hrišćanskih stilova s dominantnom islamskom arhitekturom Otomanskog carstva, od kojih je Kneževina Vlaška bila sastavni deo tadašnje vazalne države. [1] Prvobitno je nasledio prethodno pokazan eklekticizam manastira Sveta tri jerarha, koji je podigao Vasilije Lupu. U to vreme su se u današnjim rumunskim zemljama našli uticaji iz osmanske ere Ćuprilića, austrijskih Habsburgovaca u Transilvaniji i umetnosti i arhitekture Moldavije. Stil datira od kraja vremena tzv. katoličke propagande u bugarskim zemljama u 17. veku.
Najpoznatiji i najbolje očuvani primer arhitekture brankovanskog stila je manastir Horezu, koji je upisan u listu svetske kulturne baštine UNESKO-a.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ „Brankovanski stil”. Arhivirano iz originala 15. 10. 2019. g. Pristupljeno 05. 10. 2019.
