Gej četvrt (Montreal, Kanada)

Gej četvrt u Montrealu, najvećem gradu kanadske provincije Kvebek (često poznata i samo kao „Četvrt” ili u bukvalnom prevodu „Selo”, francuski: Le Village gai ili samo Le Village) smeštena je uglavnom u ulici Sent Ketrin i širi se duž ulice Amherst u okrugu Vil-Mari.

Metro stanica u Gej četvrti, Montreal

Približno je ograničena ulicom Sent Hubert na zapadu, D’ Lorimi avenijom na istoku, Šerbruk ulicom prema severu i Rune Livek avenijom prema jugu. Ovako ograničena predstavlja najveću gej četvrt u Severnoj Americi. U okviru četvrti nalaze se tri metro stanice, Beri-JUKAM, Bodri i Papino.

Ova, prvobitno siromašna oblast radničke klase, susedstvo Centar-Juga, postala je veoma privlačna za gej i lezbejsku zajednicu nakon preseljenja mnogih gej objekata iz drugih delova grada. Oblast je postala značajno gentrifikovana, delimično zbog značajnih ulaganja različitih nivoa svih vlada. Sva tri nivoa Vlade snažno promovišu gej život Montreala kao turističku atrakciju. Prepoznavši značaj ove četvrti za grad, okrug Vil-Mari istakao je zastavu duginih boja u njegovim Savetnim većima i dekorisao duginim bojama stubove na ulazu u Bodri metro stanicu. Četvrt je posebno označena na zvaničnim mapama grada kao „Selo”.

Istorija

uredi

Prvi zabeleženi gej objekat u Severnoj Americi bila je montrealska Moz Telijer prodavnica jabuka i kolača, u ulici Kreg (danas ulica Sent Entoan), 1869. godine.[1]

Iako je gej scena Starog Montreala bila mala, tradicionalno su postojale dve odvojene skupine objekata gde su gej ljudi bili dobrodošli (70-ih godina 20. veka, ovi objekti postali su javni gej objekti). Ove dve odvojene skupine ukazivale su na podeljenu jezičku kulturu u gradu. To su bile „Centar grada” (uglavnom sa dominatnim engleskim jezikom) i „Glavna ulica” (uglavnom sa dominatnim francuskim jezikom.

Centar grada

uredi

Zapadni kraj ovog dela grada imao je barove u Stenli i Dramon ulici i gej stambeno naselje u Šonesi četvrti, zapadno od Gaj ulice.[2] 50-ih godina 20. veka trg Dominion (današnji trg Dorčester) bio je poznat kao mesto gde gej muškarci mogu da se upoznaju i sreću kao i taverna, locirana na sredini trga (taverna i danas postoji ali je izgubila svoju gej klijentelu). Tradicionalno, do 80-ih godina 20. veka, gej život bio je koncentrisan na barove, taverne i restorane, koji su tolerisali gej klijentelu. Do kasnih 60-ih i ranih 70-ih godina 20. veka bilo je mnogo objekata koji su bili bili u vlasništvu gej ljudi ili u kojima su se oni okupljali, te je ovaj kraj postao glavno mesto okupljanja gej ljudi u gradu, mada je to bilo još uvek relativno marginalizovano i čuvano u tajnosti. Objekti su se generalno sastojali od klubova u kojima su muškarci mogli da đuskaju i plešu.

Glavna ulica

uredi

Glavna ulica, pojas objekata koji su se pružali duž bulevara Sen-Loren i istočno duž ulice Sent Ketrin Istok, oblast je koja je bila poznata i kao okrug Crvenih fenjera, s obzirom da su ti objekti bili na usluzi marginalizovanoj klijenteli. Ovaj kraj okupljao je uglavnom klijentelu koja govori francuskim jezikom. Objekti su uglavnom bili predstavljeni tavernama u kojima su se često prikazivale emisije o transvestitima.

Zatvaranje gej objekata u prošlosti

uredi

Objekti u „Centru grada” i „Glavnoj ulici” postali su izloženi redovnim represijama, posebno pred početak Svetskog sajma, „Ekspo 67” i Olimpijskih igara 1976. godine. U februaru 1975. godine izvršena je racija u sauni Akvarijus u ulici Kresnt, a zatim i u šest gej i lezbejskih barova u oktobru 1975, racije su izvršene i u „Le Ban” klubu 23. januara 1976. i Kristal sauni u februaru 1976. godine. Zbog povećane policijske represije, formirana je Gej koalicija protiv represije koja je nekoliko meseci kasnije bila domaćin do tada najvećih gej demonstracija u Kanadi, 19. jula 1976. godine. Sredinom marta 1987. godine, „Sauna 456” (ranije istorijka sauna Neptun), „Turo d’Or”, „Studio 1”, „Stork klub”, „l'Džilis” i mnogo drugih objekata bilo je napadnuto, jedan broj vlasnika morao je da zatvori objekte nakon sumnjivih optužbi a sve je rezultovalo hapšenjem izvesnog broja vlasnika i njihovih klijenata.[3]

Razvoj gej četvrti

uredi

U početku, bilo je samo nekoliko objekata lociranih u području koje je danas poznato kao „Gej četvrt”. U ranim 80-im godinama 20. veka otvoreni su neki barovi duž ulice Sent-Ketrin istok, između ulice Veri i Papino avenije, u području Centar-Jug. Konačno, mlađe gej generacije, anglofone i frankofone, sele se u susedstvo, uključujući i mnoge koji su dolazili iz ostalih delova Kvebeka. Ovo je ohrabreno stvaranjem „Latinske četvrti” u blizini kampusa Univerziteta Kvebek.

Naziv „Istočno selo” skovan je u jednom oglasu od strane jednog od vlasnika veoma popularnog bar-kluba u to vreme. Nakon što je živeo u Njujorku, njegova namera bila je da u Montrealu stvori snažnu i živahnu gej zajednicu sličnu Istočnom kvartu na Menhetnu. Cilj je bio da se tim imenom ova oblast diferencira od tradicionalne scene u centru grada. Na kraju, ime ove oblasti postalo je jednostavno prepoznatljivo kao „Četvrt” a sama oblast postala glavni stambeni i poslovni gej trg u Montrealu. Međutim, njegov uspeh uzrokovan je takođe skoro nestankom gej objekata iz ostalih gradskih područja.

Do 90-ih godina, „Četvrt” je počela da se širi duž ulice Amherst, sa zatvaranjem mnogih antikvarnica i otvaranjem novih objekata u vlasništvu gej ljudi odnosno objekata čija su klijentela bili gej ljudi. Do danas, Četvrt je postala dobro ustanovljena, zadobija političko priznanje i prihvatanje kako od strane LGBT zajednice tako i od strane heteroseksualaca. Sa dobijanjem na popularnosti, oblast je generalno napredovala, ulepšavana je a kuće su renovirane. Skoro svi gej objekti grada danas su locirani u ovoj oblasti.

Iako mnoge LGBT osobe stanuju i veoma su prisutne i u drugim krajevima grada, „Gej četvrt” ostaje srce LGBT zajednice u ovom gradu. Svakog leta, ulica Sent Ketrin postaje pešačka zona ukrašena sa mnogo ružičastih lopti obešenih iznad glava pešaka.[4] Mnogi barovi i restorani obezbeđuju bašte za njihove patrone u to vreme. Glavni događaji koji se održavaju u četvrti uključuju Paradu ponosa[traži se izvor] i Međunarodni festival umetnosti.[5]

Reference

uredi
  1. ^ Burnett, Richard. „A BRIEF HISTORY OF GAY MONTRÉAL AND WALKING TOUR”. Tourism Montreal. Arhivirano iz originala 02. 01. 2017. g. Pristupljeno 1. 01. 2017. 
  2. ^ Zanin, Andrea. „The Village Comes Out: A Quick History”. Go-Montreal.com. Arhivirano iz originala 28. 03. 2008. g. Pristupljeno 28. 03. 2008. 
  3. ^ „Fierté Montréal site History page”. Arhivirano iz originala 09. 04. 2010. g. Pristupljeno 14. 09. 2017. 
  4. ^ „Aires Libres (Sainte-Catherine Street for pedestrians”. Arhivirano iz originala 08. 05. 2014. g. Pristupljeno 14. 09. 2017. 
  5. ^ Festival International de Montréal en Arts