Grujica Dimitrijević

Grujica (Nedeljka) Dimitrijević (Resinac, 1884 — Resinac, 1963) bio je srpski narednik i komandir. Nosilac je Karađorđeve zvezde sa mačevima.

Grujica Dimitrijević
Datum rođenja	1884.
Mesto rođenja	Resinac
Datum smrti	1963.

Biografija

Rođen je 1884. godine u selu Resincu, srez prokupački. Borio se u Gvozdenom puku u svim ratovima 1912—1918. godine. U rat 1912. godine krenuo je kao kaplar a iz ratova izašao kao rezervni poručnik. Vojničkim ordenom KZm odlikovan je kao narednik i komandir desetine u 3. četi 2. bataljona Gvozdenog puka za pokazanu hrabrost na Solunskom frontu. Odlikovan je za podvig kada je sa svojom desetinom na Crnoj Reci 25. septembra 1916. godine prvi kroz kišu metaka, kroz bodljikavu žicu, uskočio u bugarske rovove i omogućio da njegova četa uništi bugarski bataljon na čelu sa potpukovnikom, zarobi 100 vojnika i dr. U borbi 6. oktobra 1916. godine, kada je poginuo komandir voda, preuzima komandu nad vodom i u jurišu kod sela Slavica zarobljava 57 bugarskih vojnika. U borbama na zloglasnoj koti 1212 i dalje komadnuje vodom i neočekivanim napadom u bok neprijatelja omogućava da se Gvozdeni puk proslavi zauzimanjem te kote posle čega je pao Bitolj. Posle ovih podviga proizveden je u čin rezervnog oficira. Sa drugim pešadijskim pukom Knjaz Mihajlo proslaviće se hrabrošću i požrtvovanjem i Grujica Dimitrijević, a za to je najbolji dokaz što se u Arhivu Vojnoistorijskog instituta nalazi spisak 24 najhrabrijih podoficira i vojnika Drugog pešadijskog puka, koji je sastavila komanda puka, na zahtev komande Prve armije. U najhrabrijem puku srpske vojske u 24 najhrabrijih, pod rednim brojem 10, nalazi se i ime narednika iz rezerve Grujice Dimitreijevića iz Resinca. Grujica Dimitreijević se uvek isticao posebnom hrabrošću pa pored Karađorđeve zvezde sa mačevima odlikovan je Zlatnom medaljom za hrabrost. Takođe je nosilac i svih spomenica iz ratova 1012.-1918. godine. Iz rata je izašao kao rezervni oficir u činu poručnika. Posle ratova vratio se u selo Resinac, gde je kao zemljoradnik obrađivao svoje imanje do 1941. godine. Drugi svetski rat ga je zatekao kao rezervnog kapetana, mobilisanog i raspoređenog u Vojnoj bolnici u Zagrebu. Kao rezervni oficir zarobljen je u zagrebačkoj vojnoj bolnici i Drugi svetski rat proveo je u zarobljeništvu. Iz zarobljeništva se vratio u Resinac i živeo na svom imanju do 1963. godine — kada je umro u 79. godini, cenjen i poštovan u svoj okolini. Sahranjen je na seoskom groblju.