Dalmat Carigradski
Dalmat Carigradski (Dalmatije, grčki: Δαλματος; umro 440. godine) je bio arhimandrit Dalmatskog manastira u Carigradu. Takođe je nosio titulu arhimandrita manastira, čime je postao glavni monah u gradu[1].
Dalmatije je služio u drugoj četi garde pod Teodosijem Velikim. Bio je oženjen i živeo sa porodicom. Doživevši poziv u monaški život, dobio je pouku od Isakija Dalmatskog[2].
Kao i većina carigradskih monaha, bio je protivnik nestorijanske jeresi i odigrao je važnu ulogu u padu Nestorija. Sledeći uputstva Kirila Aleksandrijskog, Dalmatije je poveo vojsku monaha u palatu Teodosija II, i pozvao ga da ne staje na stranu Nestorijanaca i ne gazi odluke Prvog Efeskog sabora[3]. Pošto je to bio prvi put da je Dalmatije napustio svoj manastir posle 48 godina, car se začudio videvši svetog čoveka izvan manastira i uslišio je njegovu molbu da sasluša Kirilovu odbranu, što je na kraju dovelo do Kirilovog opravdanja i pobede pravoslavlja[4].
Praznik Svete Dalmacije je 3. avgust[5].
Izvori
uredi- ^ Folger Caner, Daniel (2002-05-08). Wandering, Begging MonksSpiritual Authority and the Promotion of Monasticism in Late Antiquity. University of California Press. ISBN 978-0-520-23324-9.
- ^ „Dalmatius from the McClintock and Strong Biblical Cyclopedia.”. McClintock and Strong Biblical Cyclopedia Online (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-06-13.
- ^ Edward Gibbon: The Historian of the Roman Empire, Harvard University Press, 1977-12-31, str. 1—12, Pristupljeno 2024-06-13
- ^ „The Monks Isaac, Dalmatius and Faustus”. www.holytrinityorthodox.com. Pristupljeno 2024-06-13.
- ^ dusan. „Prepodobni Isakije, Dalmat i Faust – EPARHIJA RAŠKO-PRIZRENSKA U EGZILU” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-06-13.