Divčibare (vazdušna banja)

Divčibare su gradsko naselje i poznato planinsko-turističko mesto grada Valjevo u Kolubarskom okrugu na planini Maljen. Prema popisu iz 2011. bilo je 141 stalno naseljenih stanovnika.

Divčibare, vazdušna banja

Lokacija

Divčibare su planinsko polje koje leži na nadmorskoj visini od 980m i prostire se od Crnog vrha, Paljbe do Velikog brda. Nalaze se u centralnom delu Maljena, 38km jugoistočno od Valjeva. Visovi koji okružuju Divčibare pored toga što ih štite od vetrova, predstavljaju mesta sa kojih se pruža izvanredan vidik na samo na delove masiva Maljena i njehogu bližu okolinu, već i na neke udaljene krajeve Srbije. Valjevske planine Medvednik, Jablanik, Povlen, Maljen spadaju u rudne planine i one su završni masiv Dinarskog planinskog sistema u severozapadnoj Srbiji.

Klima

Zahvaljujući dobrom geografskom položaju Divčibare imaju blagu i prijatnu planinsku klimu. Srednja temperatura je oko 18 stepeni, a jesen je toplija od proleća. U toku zime Divčibare uglavnom obiluju snegom 4 meseca. Do njih dopiru vazdušne mase iz Mediterana i sukobljavaju se sa vazdušnnim masama Karpata i Panonske nizije, čime se može objasniti prisustvo joda u vazduhu što je Divčibare proglasilo vazdušnom banjom. Na osnovu posmatranja klime u jednom dužem periodu od strane Klimatološkog instituta Srbija iz Beograda 1963. godine Divčibare je proglašeno za ’’Klimatsko lečilište’’. Pogodna je za lečenje: neurovegetativnih poremećaja, hroničnog bronhitisa, bronhijalne astme, anemije.

Divčibare - vazdušna banja

Reke i potoci

Divčibare obiluju izvorima rečica i potoka, kao što su Bukovska reka, Crna reka, Kozlica, Krčmarska reka, Manastirica i Paklenica, Bela i Crna Kamenica. Posebno je interesantna reka Manastirica, koja izvire pod Kraljevim stolom (1103m) i koja u svom gornjem toku pravi vrlo lep vodopad po imenu Skakalo. Teren na kom se nalazi ovaj impresivan planinski vodopad, visine 20 metara, nije dovoljno pristupačan, te se ne nalazi na mapi divčibarskih pešačkih staza. Vode Crne reke teku preko stena koje su skoro crne boje kroz tamnu šumu pa s pravom nosi naziv Crna reka. Posebna atrakcija ove planinske rečice su vodopadi koji su visine 5-10 metara.

Divčibare Čalački Potok

Pored reka i potoka divčibarski predeo obiluje i mnogim izvorima. Izvor Žujan je neobičan jer se ne nalazi, kao večina izvora u nekoj jaruzi ili ispod stene već u prostranoj močvarnoj livadi. Osim ovog izvora ne treba zaboraviti ni Hajdučku česmu na visu Čubrica, kao ni izvor Studenac. Boda ovog vrela je hladna, pa se zato vrlo opravdano naziva Studenac. Iz pukotine odakle izvire voda struji hladan vazduh, pa se s pravom pretpostavlja da iza postoji čitav pećinski sistem koji do sada nije ispitan.

Biljni svet

Divčibare su poznate po livadama sa lepom mekom travom i četinarskim šumama. Četinarske šume su od najvećeg značaja, te se najčešće javljaju beli i crni bor, jele, smrča, u nešto manjem broju kleka i planinski bor. Od listopadnog drveća su najznačajniji bukva i breza, koje obrazuju šume, bilo same, bilo u zajednici sa četinarima. Na Divčibarama su zastupljene sledeće vrste: crni i beli jasen, hrast, cer, obična leska, jasika, javor. Divčibare su veći deo godine u cveću.

Kada u martu počne sneg da se topi iz njega se javljaju jeremičak, vresak, šafran. Krajem aprila i početkom maja javlja se najlepši cvet planine - narcis. Od meseca juna, kada su livadske trave dobile pun rast, livade Divčibara predstavljaju prekrasan ćilim, satkan od cvetova najlepših boja. U tom šarenilu raznog cveća u mesecu julu javlja se luncura, lekovita biljka, sa većim brojem krasnih žutih cvetova. Posebna karakteristika visoravni je velika zastupljenost šumskih plodova koji se koriste u ljudskoj ishrani: šumskih jagoda, divljih malina i kupina, borovnica i mnogobrojnih vrsta jestivih gljiva.

Biljni svet