Dubinska bomba
Dubinska bomba (engl. Depth charge) je oružje namenjeno za borbu protiv zaronjenih podmornica.[1]
Eksplozija dubinske bombe u blizini zaronjene podmornice izaziva oštećenja (na trupu i mehanizmima) koji je potapaju, primoravaju da odustane od izvršenja zadatka ili da izroni na površinu gde je izložena udaru drugog brodskog i vazduhoplovnog oružja. Dubinska bomba služi i za razminiravanje nekontaktnih mina koje leže na dnu u manjim morskim područjima (luke, sidrišta, uski prolazi) i za borbu protiv podvodnih diverzanata i izviđača. Izbacuju se u vidu plotuna, sa prodova protivpodmorničkim klizačima i bacačima, a iz vazduhoplova kao vazduhoplovne bombe.[1]
Mehanizam dejstva uredi
Dubinska bomba dejstvuje udarnim talasom i ekspanzijom gasova koji nastaju detonacijom. Efekat dejstva zavisi od količine i kvaliteta eksploziva, od udaljenosti i položaja centra eksplozije u odnosu na podmornicu kao i od čvrstoće, oblika i veličine njenog trupa. Najjače dejstvo ima kada eksplodira ispod podmornice, slabije iznad, a najslabije po pramcu ili krmi. U Drugom svetskom ratu dubinska bomba punjena sa 300 kg TNT izazivala je na udaljenosti oko 25 m osrednja, a na oko 10 m pogibeljna oštećenja podmornice. Pored toga, detonacije dubinskih bombi, bez obzira na udaljenost, nervno iznuravaju posadu podmornica, slabe joj moral i borbenost.[1]
Razvoj uredi
Prvi svetski rat uredi
Dubinsku bombu prvi put su upotrebili Britanci krajem 1915, u borbi protiv nemačkih podmornica. Imala je cilindričan oblik sa eksplozivnim punjenjem od oko 50 kg TNT, brzinu tonjenja do do 3 m/s, najveću tempirnu dubinu do 100 m. Bila je opremljena hidrostatskim upaljačem koji se aktivirao na postavljenoj dubini. Tokom Prvog svetsog rata većina RM usvojila je dubinsku bombu sa hidrostatskim i vremenskim upaljačem, sa 25-150 kg TNT. Hidrostatski i vremenski upaljači mogli su se tempirati na 6 raznih dubina od 10 do 100 m. U Prvom svetskom ratu, od 178 uništenih nemačkih podmornica, dejstvom dubinske bombe potopljeno je 38.[1]
Drugi svetski rat uredi
Reference uredi
- ^ a b v g Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 2), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1971), str. 567-568.
Literatura uredi
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 2), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1971), str. 567-568.