Emine Gulbahar Hatun I
Emine Gulbahar Hatun I ili Gulbahar Hatun I (tur. I. Gülbahar Hatun; 1432. - 1492) je bila sultanija Osmanskog carstva i supruga sultana Mehmeda II.
| Emine Gulbahar Hatun I | |
|---|---|
 Grob sultanije Emine | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Emine Gulbahar Hatun I |
| Datum rođenja | 1432. |
| Mesto rođenja | Kosovo, |
| Datum smrti | 1492. |
| Mesto smrti | Istanbul, Osmansko carstvo |
| Grob | Fatih džamija |
| Porodica | |
| Supružnik | Mehmed II |
| Potomstvo | Bajazita II Gevherhan sultanija ćerka |
| Dinastija | Osmansko carstvo |
| sultanija Osmanskog carstva | |
| Period | 1481-1492. |
| Prethodnik | Huma Hatun |
| Naslednik | Ajše Hafsa |
| valide sultanija | |
Biografija uredi
Osmanski natpis (vakfija) opisuje je kao Hatun binti Abdulah (Abdulahovu kćer), što znači da je njen otac verovatno preobratio islam. Gulbahar Hatun je bila ili albanskog, grčkog, francuskog ili srpskog porekla.[1][2][1]
Brak uredi
Gulbahar se udala za Mehmeda II 1446. godine, kada je još bio princ i guverner Amasije. Imala je dvoje dece, sina Šehzade Bajazita (budućeg Bajazita II) rođenog 1447. godine u Demotiki i ćerku Gevherhan (1454-1514) ,[3] koja se udala za Ugurlu Muhameda, sina Ak Kojunlu sultana Uzun Hasana 1474.[4] Veruje se i da je imala još jednu ćerku koja se zvala Ajše ili Kamerhan.
1451. godine, nakon Mehmedovog stupanja na presto, pratila ga je do Jedrena. Prema turskoj tradiciji, od svih prinčeva se očekivalo da rade kao provincijski upravnici kao deo svoje obuke. 1455. ili 1456. Bajazit je postavljen za guvernera Amasije, a Gulbahar ga je pratila, gde su njih dvoje ostali do 1481. godine, osim 1457. godine, kada je došla u Jedrene, i prisustvovala ceremoniji obrezivanja svog sina.
Gulbahar je očigledno bila prilično zabrinuta za budućnost svog sina i za sopstvena imanja. Da bi osigurala svoja imanja, obdarila je prihode određenih sela i polja Enderunovoj džamiji 1474. Među obdarenim imanjima bilo je i selo Agličik, koje je 1479. godine tokom zemljišne reforme pretvoreno u selo Timariota.[5]
1468. godine Mehmed je selo Bagluča poklonio Gulbahar. Posle šest godina, 1473. godine, prodala je selo Tačedin begu, sinu Hamze Balija (umro 1486), knjigovođe Bajazitovog dvora. 1478. godine izuzeće za selo je ukinuto i vraćeno joj je verovatno kao rezultat zemljišne reforme. Ova naredba je ponovo izdata godinu dana kasnije na zahtev Mevlane Šamsedin Ahmeta, prema kojoj joj selo nije vraćeno, a ono je verovatno postalo predmet pravnog spora.
Zanimljivosti uredi
U turskom filmu Fetih 1453, snimljenom 2012, Emine Gulbahar glumi Šahika Koldemir.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b Edmonds, Anna G. (1997). Turkey's religious sites (1st ed izd.). Istanbul: Damko. ISBN 975-8227-00-9. OCLC 38602978.
- ^ Lowry, Heath W. (2003). The nature of the early Ottoman state. Albany: State University of New York Press. ISBN 1-4175-2407-3. OCLC 55896257.
- ^ City and Patron as Beloveds, Syracuse University Press, str. 72—92, ISBN 978-0-8156-5415-5, Pristupljeno 2021-06-27
- ^ Mustafa, UYAR (2003). „İlhanlı Devletinde Yahudi Bir Vezir (Sad’düddevle)”. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi. 21 (33): 1. ISSN 1015-1826. doi:10.1501/tarar_0000000143.
- ^ Karataş (2014). „The Ottomanization of the Halveti Sufi Order: A Political Story Revisited”. Journal of the Ottoman and Turkish Studies Association. 1 (1-2): 71. ISSN 2376-0699. doi:10.2979/jottturstuass.1.1-2.71.