Korisnik:Aleksandar Brojačević/pesak
Fric Šmenkel
uredi| Fric Šmenkel | |
|---|---|
 Fric Šmenkel | |
| Lični podaci | |
| Ime po rođenju | Fric Pol Šmenkel |
| Druga imena | Ivan Ivanovič |
| Datum rođenja | 14 februar, 1916. |
| Mesto rođenja | Ščećin |
| Datum smrti | 22. februar 1944. (28 god.) |
| Mesto smrti | Minsk |
| Porodica | |
| Supružnik | Erna Šefer |
| Vojna karijera | |
| Služba |  Nacistička Njemačka (1938–41) Sovjetski Savez (1941–44)1938–1944 |
| Rod |  Hir (1938–41) Sovjetska armija (1941–44) |
| Učešće u ratovima | |
| Odlikovanja |
|
Fric Pol Šmenkel (14. februar 1916. - 22. februar 1944) je bio Nemački komunista i borac otpora protiv nacizma, koji se borio zajedno sa sovjetskim partizanima u Belorusiji pod nemačkom okupacijom tokom Drugog svetskog rata.
Biografija
urediFric Šmenkel je bio rođen u Ščećinu (današnji Šćećin, Poljska) 1916. Njegov otac, Pol Krauz, radnik u ciglani i komunista, bio je ubijen od strane članova Šturmabtajlunga 1932. Ovo je navelo Frica da se pridruži Savezu Mladih Komunista Nemčke.
Nakon što je radio na nekoliko različitih poslova, Šmenkel je bio regrutovan u Vermaht u decembru 1938. Tamo je bio obučen da postane tobdžija. Njegova nenaklonost vojnoj disciplini, suprotstavljanje nacizmu i odsustvo bez dozvole su dovele do toga da je bude više puta zatvaran, sa ukupnom zatvorskom presudom od 18 meseci , koju je odslužio u vojnom zatvoru u Torgau. U julu 1941 godine, nakon početka okupacije nacističke Nemačke na Sovjetski Savez, Šmenkel je volontirao da se bori na Istočnom frontu, i bio je pušten iz zatvora.
Dok je služio u Belorusiji u novembru 1941. godine, Šmenkel je dezertirao i sakrio se u obližnjem selu, Podmoše (Jarcevski rejon, Smolenska oblast). Stupio je u kontakt sa Sovjetskoj partizanskoj jedinici pod imenom "Smrt Fašizmu". Uprkos njihovim prvobitnim sumnjama i brojnim ispitivanjima, Šmenkel je ubedio partizane da je imao iskrenu nadu da se bori protiv nacista. Pridobio je njihovo poverenje tako što je ubio Nemačkog vojnika koji je, po slučajnosti, pokušao da zapali kuću koju su partizani koristili kao bazu. Šmenkel je bio prihvaćen kao član partizana koji su mu dali pseudonim "Ivan Ivanovič" (ili Vanja, - kraći oblik od Ivan).
Šestog maja 1942. godine, u borbi sa nemačkim tenkovima, Šmenkel je predložio komandantu odreda da je potrebno pucati na rezervoare goriva postavljenu na tenkove. Fricov savet se pokazao korisnim: zahvaljujući tome, partizani su zapalili 5 neprijateljskih tenkova. Fric Šmenkel je avgusta 1942. sa grupom partizana obučenih u nemačke uniforme bez borbe uhvatio 11 policajaca i predao ih partizanskom sudu. Nacisti su uspeli da saznaju za nemačkog vojnika koji se borio u partizanskom odredu, a za Šmenkelovu glavu raspisana je velika nagrada.
Početkom 1943. Nemci su počeli da sprovode operacije sa ciljem odmazde protiv partizana. Odred je bio prinuđen da se podeli u male grupe. U martu 1943. godine teritoriju na kojoj je odred delovao oslobodile su sovjetske trupe, a partizani su odvedeni u Moskvu.
Šmenkel se pokazao kao vredan član partizana; noseći uniforme uhvaćenih nemaca, uključujući i uniformu koja je pripadala generalu Vermahta, Šmenkel je vodio Nemačke vojne jedinice u napade iz zasede koje su partizani organizovali. Ovo je omogućilo partizanima da zarobe cele jedinice vojnika Vermahta, kao i municiju i hranu. Šmenkel se brzo peo kroz rankove partizana. U martu 1943. godine, otputovao je u Moskvu po nalogu Crvene armije, gde je nagrađen Ordenom crvene zastave, i gde je dobio dalju vojnu obuku. Bio je postavljen kao zamenik komandanta jedinice za specijalne operacije (sabotaža i špijunaža), koja je operisala u severnom delu Nemačko okupiranog grada Orše.
U decembru 1943, on je, zajedno sa obaveštajcima Ivanom Andrejevičem Rožkovim i Vasilijem Dmitrijevičem Vinogradovim, prebačen iza linije fronta, ali su ga početkom 1944. uhvatile nemačke okupacione vlasti. Odveden je u Minsk, gde ga je Nemački sud osudio na smrt 15 februara 1944. Bio je pogubljen streljanjem, nedelju dana kasnije. [1][2]
Iz poslednjeg pisma njegovoj supruzi: „Oprosti mi na strepnji koju sam ti izazvao izabranim putem do kraja. Ali ne odustajem od rada ni u poslednjim satima života. Hrabro se suočavam sa svojim pogubljenjem, jer umirem za dobar cilj.”
Zaveštanje
urediNakon njegove smrti, Fric Šmenkel je bio nagrađen titulom Heroja Sovjetskog Saveza i Ordenom Lenjina 1964. godine.
_(1).jpg)
Ulica u Nelidovu (današnja Tverska oblast), je dobila naziv po Fricu Šmenkelu 1965. Godine 1976, ulica u Karšorstu, lokalitetu Berlina je nazvana je "Fritz-Schmenkel-Straße"; ali je preimenovana u "Rheinsteinstraße" 1922.[3] Danas, i dalje postoji jedna ulica sa tim nazivom u Lajpcigu i jedna u Torgau.[4][5] Spomen-ploča je postavljena na kuću na Trgu pobede u Minsku, gde je Šmenkel osuđen na smrt od strange Nemačkih okupatora 1944.
Film o Šmenkelu po nazivu, Ich will euch sehen (Želim da te vidim), je snimljen 1978.[6]
Prva vazdušna borbena jedinica, koja je nosila njegovo ime je bila formirana 25. septembra, 1952. A zatim je raspuštena 2. oktobra 1990. godine.
Život
urediface(Fritz_Schmenkel).jpg)
Šmenkel je bio oženjen sa Ernom Šefer. Zajedno su imali troje dece: sina Hansa, i dve ćerke, Ursula i Hrista.
Reference
uredi- ^ Ufarkin, N.V. „"Schmenkel, Paul Fritz"”. Pristupljeno 19. maj 2024.
- ^ Manfred, Wild. „Fritz Schmenkel ist unvergessen”. Pristupljeno 19. maj 2024.
- ^ „Fritz-Schmenkel-Straße”. Pristupljeno 19. maj 2024.
- ^ „Fritz-Schmenkel-Str., Leipzig”. Pristupljeno 19. maj 2024.
- ^ „Fritz-Schmenkel-Str., Torgau”. Pristupljeno 19. maj 2024.
- ^ „Ich will euch sehen”. Pristupljeno 19. maj 2024.