Lovrijenac
Tvrđava Lovrijenac, takođe poznata kao Gibraltar Dubrovnika, je tvrđava koja se nalazi na hridi van spoljnog bedema sa zapadne strane Dubrovnika, 37 m iznad nivoa mora. Tvrđava je poznata po predstavama i venčanjima koje se održavaju u ovom monumentalnom kompleksu te najvažnije kao istorijski simbol otpora Mletačkoj republici.
U vreme sukoba Dubrovnika i Mlečana, Mlečani su planirali da sagrade kulu na istom mestu gde sada stoji Lovrijenac. Da su uspeli, imali bi Dubrovnik pod kontrolom no Dubrovčani su ih, saznavši za njihov plan, pretekli u tome. Dubrovačke hronike otkrivaju da su Dubrovčani u samo tri meseca sagradili Lovrijenac te kad su mletački brodovi stigli, puni materijala za gradnju, nisu imali izbora nego vratiti se u Veneciju neobavljena posla.
Konstrukcija tvrđave uredi
Lovrijenac je trouglastog oblika sa tri nivoa. Debljina zidova prema moru iznosi i do 12 metara dok su oni prema gradu i uvali unutra debeli samo 60 cm. Zidovi sa strane koja je okrenuta Gradu su tanji zbog lakšeg probijanja iz ostalih gradskih kula u slučaju pada tvrđave u neprijateljske ruke. Dva mosta vode u tvrđavu, a iznad vrata u kamenu je uklesano "Non Bene Pro Toto Libertas Venditur Auro" ("Sloboda se ne prodaje ni za sva blaga sveta"). Kao pozornica, Lovrijenac je počeo da služi tek nedavno, na njemu je uz mnoga dela domaćih književnika postavljan i Šekspirov Hamlet, postao je jedan od simbola Dubrovačkih letnjih igara. U podnožju tvrđave za vreme održavanja PENovog kongresa 1933. godine u znak sećanja su zasađeni borovi.
Naoružanje uredi
Osim ostalog naoružanja i više topova na najvišem nivou tvrđave do oktobra 1814. godine je stajao danas najpoznatiji top starog Dubrovnika zbog zelene patine nazvan Gušter. U nastojanju da top odnesu u muzej u Beču Austrijanci su u oktobru 1814. godine srušili unutrašnja vrata tvrđave nad kojima je stajao natpis "SI NOVA VIS SVPERVM VRGERET TIPHOEA TONANTEM, HAEC HABEANT ILLVM MOENI, TVTVS ERIT..".[1][2]
Galerija uredi
Reference uredi
- ^ Anali Dubrovnik 42 (2004): 79-100 Đivo Bašić, Dubrovački top Gušter, 21.07.2003. pp. 93.
- ^ Ahmetović, Suad, 3. dopunjeno izd., vlastita naklada, Dubrovnik. 2010. ISBN 978-953-95501-3-2. str. 103-105.
