Mari Fransoa Sadi Karno

Mari Fransoa Sadi Karno (fr. Marie François Sadi Carnot; 11. avgust 1837 – 25. jun 1894.) je bio francuski političar i peti predsednik Treće francuske republike, od 1887. do 1894. godine.

Mari Fransoa Sadi Karno
Sadi Karno
Lični podaci
Datum rođenja(1837-08-11)11. avgust 1837.
Mesto rođenjaLimož, Francuska
Datum smrti25. jun 1894.(1894-06-25) (56 god.)
Mesto smrtiLion, Francuska
DržavljanstvoFrancuz
Politička karijera
Politička
stranka
oportunistički republikanac
predsednik Treće francuske republike
3. decembara 1887 — 25. jun 1894.
PrethodnikŽil Grevi
NaslednikŽan Kazimir Perijer

Biografija

uredi

Sadi Karno je bio sin državnika Ipolita Karnoa. Rođen je u Limožu. Stric mu je bio francuski fizičar Nikolas Leonard Sadi Karno, po kome je i dobio ime. Sadijev deda, Lazar Karno, bio je jedan od značajnijih francuskih generala iz perioda Francuske revolucije i Revolucionarnih ratova. Sadi se školovao za građevinskog inžinjera. Od oca je usvojio republikanske ideje, što je doprinelo da mu vlada narodne odbrane 1870. godine poveri organizaciju otpora u nekoliko francuskih departmana. Sledeće godine postao je prefekt departmana Primorska Sena. Iste godine Narodna skupština stavila ga je na čelo departmana Zlatna obala. Avgusta 1878. godine imenovan je sekretarom ministra javnih radova. Postao je ministar septembra 1880. i ponovo aprila 1885. godine.

 
Bista francuskog predsednika Karnoa nepoznatog autora (porcelan).

Godine 1887. Sadi je postao predsednik Treće francuske republike. Kada je početkom 1889. godine Bulanže konačno otišao u izgnanstvo, Karno se pojavio kao jedini šef države. Iste godine proslavljena je stogodišnjica Francuske revolucije otvaranjem Svetske izložbe u Parizu. Tokom Karnoovog mandata došlo je do tzv. Panamskih skandala (1892) koji su u velikoj meri poljuljali ugled državi. Bio je pristalica sklapanja saveza sa Rusijom, a od ruskog cara je dobio Orden Svetog Andreja. Karno je ubijen u atentatu 1894. godine, kada je bio na vrhuncu popularnosti. Njegova smrt izazvala je u gradu veliku žalost. Njegov ubica, italijanski anarhist Sante Džeronimo Cezario, pogubljen je 1894. godine. Na predsedničkom mestu nasledio ga je Žan Kazimir Perijer.

Izvori

uredi