Maharadža
Maharadža (sansk. महाराज - "veliki kralj") najviše zvanje - u rangu princa u Indiji.
U Purani i drugim hindu spomenicim ovaj naziv se prvenstveno primenjuje na vladare velikih indijskih kraljevstava koja su postojala počev od II veka p. n. e. obuhvatala Indiju, Malajsko poluostrvo, Sumatru i susedna ostrva. Tokom kolonijalne istorije Indije neki od njenih vladara, su sami uzimali ili dobijali ovo zvanje od britanske uprave. To su bili Maharadža od Gvalior, Indore, Travankora, Vidžianagar i drugi.[1]