Meshetski masiv
Meshetski masiv je deo planinskog venca Malog Kavkaza.[1] Povezuje Veliki kavkaški greben sa severoistočnim delom malog Kavkaza i odvaja zapadno od istočnog Zakavkazja.[2] Prostire se oko 150 km u dužini, počev od obale Crnog mora u regiji Adžarija pa sve do Boržomske klisure na reci Kuri.[1] Ukupna dužina puta od adžarijske prestonice Batumi do reke Sure je 207 km. Tehnički, ovo je najlakši način da se putuje duž planinskog područja.[3] Najviši vrh Mepisckaro visok je 2850 m.[3]
| Meshetski masiv gruz. მესხეთის ქედი | |
|---|---|
_(1).jpg) | |
| Geografske karakteristike | |
| Najviša tačka | Mepisckaro |
| Ndm. visina | 2.850 m |
| Koordinate | 41° 50′ 27″ S; 42° 39′ 47″ I / 41.8407° S; 42.6631° I |
| Geografija | |
  Meshetski masiv | |
| Države |  Gruzija |
| Masiv | Mali Kavkaz |
Geologija uredi
Meshetski masiv ima ulogu vododelnice između basena reke Rioni na severu, reke Adžarisckali na jugu i reke Kure na jugoistoku.[3] Geološki masiv je sačinjen od vulkanskih i morskih sedimentnih stena, koje su pretežno konglomeratne i karakteriše ih promenljivi litološki sastav – najčešće se smenjuju mineralne stene šisti, tufi i andezit. Gotovo svuda se sreću i kraške tvorevine.[1] U nekim delovima postoji lokalna magnetna anomalija. Na krajnje zapadnom delu magnetna deklinacija se kreće od -1 do + 20 stepeni.[3]
Vegetacija uredi
Meshetski masiv služi kao barijera za obilna isparenja Crnog mora. Zbog toga su učestale kiše na zapadnim padinama masiva – od 1000 – 2500mm godišnje, naročito u jesen i zimu.[3] Zbog obilnih padavina rastu bujne četinarske i listopadne šume buke, graba i drugih vrsti. Na većoj nadmorskoj visini, površina masiva je prekrivena alpskim livadama, koje su u toplim vremenima odlični pašnjaci.[1][3]
Reference uredi
- ^ a b v g
Bolьšaя sovetskaя эnciklopediя/Meshetskiй hrebet
- ^ Эnciklopedičeskiй slovarь Brokgauza i Efrona/Meshiйskiй hrebet
- ^ a b v g d đ Skitalec, server dlя turistov i putešestvennikov/G. I. Anohin/”Malый Kavkaz”/izd.”Fizkulьtura i sport”/1981 g. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. septembar 2017)
