Mirski zamak
Mirski zamak ili Mirski dvorac (beloruski: Мі́рскі за́мак), je mesto Uneskove svetske baštine u Belorusiji koje se nalazi blizu mesta Mir u distriktu Kareljiči u Hrodnoj oblasti na 53° 27′ 4.46″ N 26° 28′ 22.80″ E / 53.4512389° S; 26.4730000° I, 29 km severozapadno od drugog mesta svetske baštine, Dvorca Njasviži.
| Mirski zamak Mіrskі zamak | |
|---|---|
 | |
| Svetska baština Uneska | |
| Zvanično ime | Kopmpleks Mirskog zamka |
| Mesto | Mir, Belorusija |
| Koordinate | 53° 27′ 05″ S; 26° 28′ 22″ I / 53.451267° S; 26.472894° I |
| Površina | 27 ha (2.900.000 sq ft) |
| Kriterijum | Kulturna: ii, iv |
| Referenca | 625 |
| Upis | 2000. (24. sednica) |
| Veb-sajt | http://whc.unesco.org/en/list/625 |
Izgradnja zamka počela je krajem 15. veka u gotičkom stilu. Izgradnju zamka nastavio je vojvoda Iljinič u ranom 16. veku u blizini sela Mir u nekadašnjoj Minskoj guberniji). Oko 1568. Mirski zamak je prešao u ruke litvanskog vojvode Radzvile, koji je završio izgradnju zamka u renesansnom stilu. Trospratna palata je sagrađena duž istočnih i severnih zidina zamka. Malterisana fasada je ukrašena kamenim portalima, pločicama, balkonima i tremovima.
.jpg)
Pošto je bio napušten gotovo čitavo stoleće i pretrpeo teška oštećenja u vreme Napoleona, zamak je obnovljen u 19. veku. Posle smrti Dominika Radzivila, 1813, zamak je prešao u ruke njegove kćerke Stefanije, koja se udala za princa Ludviga od Sain-Vitegštajn-Berleburga. Dvorac je kasnije pripao njihovoj kćerki Mariji, koja se udala za princa Hlodviga Hoenlohe-Šilingfursta. Njihov sin, Moris Hoenlohe-Šilingfurst prodao je 1895. zamak Nikolaju Svjatopolk-Mirskom iz Bjalinje. Nikolajev sin Mihail počeo je obnovu zamka prema planovima arhitekte Teodora Buržea. Porodica Vjatopolk-Mirski je bila vlasnik dvorca do 1939.
Za vreme Drugog svetskog rata, nemačke okupacione snage su ga koristile kao geto za lokalno jevrejsko stanovništvo pre likvidacije.
