Nikola Zojić
Nikola Zojić je bio srpski vlastelin iz XIV veka.
Bio je gospodar rudničkog kraja i imao titulu vojvode. Zajedno sa Novakom Belocrkvićem (Belocrkovnik) je pokušao da organizuje pobunu protiv Stefana Lazarevića 1398. godine, ali je pobuna otkrivena pre nego što je i počela; Belocrkvić je pogubljen, a Zojića i njegove zaverenike je Radič Postupović poterao u tvrđavu Ostrvica,[1] gde su se utvrdili. Posredstvom knjeginje Milice, sukob je zaustvaljen, a Zojić je sa porodicom morao da se zamonaši.[2]
S druge strane, M. Đ. Milićević u „Kneževini Srbiji“ navodi da je zapravo u Ostrvici Nikola Belocrkovnik zamonašen sa celom porodicom nakon pobune,[3] tako da je moguće da su Zojić i Belocrkvić zapravo ista osoba, ali je takođe moguće i da su Novak i Nikola bili braća, mada je verovatnije da je greška do Milićevićeve interpretacije, pošto svi drugi izvori navode da su Zojić i Belocrkvić dva različita čoveka.[4]
Pretpostavlja se da je njegov glavni dvor bio u današnjem Ljubičevcu, koji se u srednjem veku zvao Srebrnica (ili Srebrenica).[5] Danas se na tom mestu nalaze ostaci zidina koji se u narodu zovu Kulina.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Aleksandar Deroko, Srednjevekovni gradovi u Srbiji, Crnoj Gori i Makedoniji, Prosveta. 1950. str. 131.
- ^ Novosti, 1.4.2009: Na svadbi i car[mrtva veza]
- ^ M. Đ. Milićević, Kneževina Srbija, pp. 315
- ^ Milivoje Vasiljević: Soko - Grad
- ^ Aleksandar Deroko, Srednjevekovni gradovi u Srbiji, Crnoj Gori i Makedoniji, Prosveta. 1950. str. 150.