ORK Beograd
Omladinski rukometni klub Beograd je rukometni klub iz Beograda osnovan 1948. kao rukometni klub Metalac u okviru sportskog društva Metalac.
Istorija uredi
RK Metalac 1948—1949. uredi
Pokušaj Karla Čerića rukometnog i fudbalskog trenera iz Zagreba, da obuči atletičarke Sportskog Kluba Metalac osnovnim elementima rukometa doživljavaju neuspeh. Čerić je tražio potpuno neprihvatljive uslove da ostane u ovoj sekciji, koje nije mogao da dobije pa se vraća u Zagreb. Iste godine i Mihajlo Đulizibarić pokušava da oformi sekciju rukometa pri istom klubu, ali i taj pokušaj propada. Ekipa je u to vreme odigrala samo jednu utakmicu i to protiv ekipe Triglava koju je izgubila.[1]
RK BSK 1958—1961. uredi
Ženska rukometna ekipa BSK-a osnovana 1958. godine je samo 15 dana po osnivanju, tačnije 10 aprila, odigrala svoju prvu zvaničnu utakmicu protiv ekipe beogradskog Železničara. Protivnici su pobedili sa 15-11. U jesen te godine, BSK osvaja prvo mesto na prvenstvu Beograda. Samo nekoliko nedelja kasnije, u klub stižu tri vrsne igračice, koje će kasnije postati legende srpskog rukometa: Mira Jasić, Milica Đuran-Đorđević, i Radmila Dragosavac.Tada se na klupi BSK-a nalazio Miodrag Georgijević, ali ga vrlo brzo menja prof. Jezdimir Stanković.
Pod njegovom dirigentskom palicom BSK 28. juna 1959. godine postaje član našeg najelitnijeg društva – Prve savezne lige. Kuriozitet vezan za ovu ekipu je da su bile najmlađe članice prve lige (sve su bile srednjoškolke). To će profesoru Stankoviću kasnije postati i praksa.
U sledećoj prvenstvenoj sezoni 1959-60 BSK osvaja četvrto mesto od osam ekipa u Prvoj ligi. Devojke su svoje utakmice igrale na terenima Šeste Beogradske gimnazije, a kasnije na Tašmajdanu, na šljakastom terenu što je u ono vreme bilo uobičajno. Tokom sezone iz Virovitice vraća se Jelena Genčić, a u klub stiže Radmila Radunović-Marković i Zorica Antić.
Rukometašice BSK-a su u to vreme bile mnogo uspešnije u gostima nego na svom terenu. Igre ovih devojaka nisu ostale nezapažene, te se iste sezone reprezentaciji Jugoslavije priključuju Hilda Kolar, Mira Jasić i Radmila Dragosavac.
Sledeća sezona 1960-61 donela je najveći trijumf ekipi BSK-a u prvenstvi Jugoslavije u ligi od deset klubova. Beograđanke su tada pretekle nepobedivi Spartak, lokomotivu, Trešnjevku, Slobodu, Grafičar, osiječku Slobodu i Slaviju. Ekipa je te godine srušila rekord od 125 postignutih golova, te sezone RK BSK je postigao rekordnih 168 pogodaka, a najbolji strelac je bila Mira Jasić.
U septembru 1961 ekipa BSK-a menja ime u ORK Beograd i sa osvojenim prvim mestom ima pravo da se takmiči u Kupu šampionaEvrope, samo sada sa novim imenom. To je bila prva naša ekipa koja je izašla na evropsku rukometnu scenu.[1]
ORK Beograd 1961—danas uredi
U Kupu Šampiona Evrope 1961 godine rukometašice ORK Beograda zamalo da trijumfuju. U tome ih je zaustavila čehoslovačka ekipa Spartaka-Sokolovo iz Praga i to u finalu. U prvom meču, u Beogradu, nezvane „Romantičarke“ su pobedile sa 3-2, ali su u revanšu u Pragu izgubile sa 9-4 i postale vice-šampioni Evrope. Nakon uspeha iz 1961. godine ORK Beograd je dugi niz godina bio u samom vrhu jugoslovenskog rukometa, ali se titule nažalost nije više domogao. Čak sedam puta su bile druge i isto toliko puta treće.
Međutim, svoje neuspehe u prvenstvima, rukometašice ORK Beograda su nadoknadile u takmičenjima za Kup Jugoslavije. Bile su šest puta osvajači pehara i ist toliko puta vice-šampioni. Među izgubljenim utakmicama nalaze se mečevi iz 1965 godine protiv zagrebačke Lokomotive , iz 1969 protiv Trešnjevke i 1978 protiv Osijeka.
Prvi put pehar osvajača Kupa Jugoslavije u vitrini ORK Beograda se našao 30 novembra 1962 godine kada je savladana ekipa subotičkog Spartaka, u Beogradu sa 6-4. Trener je, naravno, bio prof. Stanković, a u pobedničkom timu su se našle: Genčić, Čalić, Vićentić, Cvetković, Skoknić, Đuran, Kolar, Radunović, Longinović, Rilke i Miladinović.
Godinu dana kasnije, 1963 godine ORK Beograd je ponovio ovaj veliki uspeh. U finalu je ponobo savladan subotički Spartak sa 6-5. Tim i trener su bili isti kao i četiri godine kasnije kada je u Kumrovcu savladan novi protivnik, Radnički iz Beograda sa 13-3.
1968. godine veliki pehar RSJ ponovo dolazi na Karaburmu, i po treći put je poražen Spartak. Beograđanke su sa rezultatom od 15-8, najubedljivije do tada savladale protivnika. Ekipa se promenila – stigle su Zovko, Zečević, Uzunović, Lončar, Radojčić, i Bukurecki, pored standardnih igračica i trenera. I opet četvorogodišnja pauza do sledećeg trijumfa u Kup-u.
1972. je u finalu savladana Lokomotiva iz Zagreba sa 11-9. Ovo peto slavlje za ORK Beograd izborila je ekipa iz 1968 godine.
U periodu od 1972-1977 ORK Beograd vodi trener Simić Blagiša, a u ekipi su se desile neznatne promene. Ekipu napušta prof, Jasić i počinje da radi sa mlađim selekcijama zajedno sa Podrapović Draganom. Od tih godina prof. Mira Jasić počinje da gradi modernu školu rukometa. Što se prve ekipe tiče ona se kotira između drugog i sedmog mesta.
1975. godine juniorke ORK Beograda postaju prvaci Jugoslavije. Zbog raspada ekipe u sezoni 1976-77 našle su se u prvoligaškoj vatri. Kompletna juniorska ekipa: Glavonjić, Petrović, Lukić, Zečević, Stajić, Savić, Rašeta, Anastasovska, Stokuća, Vujčić, Radović, Grujić i Jovanović na čelu sa prof, Jasić prelazi u prvu ekipu. Na kraju te sezone zauzimaju šesto mesto u prvenstvu, a u finalu Kup-a Jugoslavije gube od Osijeka.[1]