Википедија

Poncijanijevo otvaranje

Ovaj članak koristi algebarsku šahovsku notaciju kako bi se opisali šahovski potezi.


Poncijanijevo otvaranje je šahovsko otvaranje koje počinje potezima:

Poncijanijevo otvaranje
abcdefgh
8
a8 black rook
c8 black bishop
d8 black queen
e8 black king
f8 black bishop
g8 black knight
h8 black rook
a7 black pawn
b7 black pawn
c7 black pawn
d7 black pawn
f7 black pawn
g7 black pawn
h7 black pawn
c6 black knight
e5 black pawn
e4 white pawn
c3 white pawn
f3 white knight
a2 white pawn
b2 white pawn
d2 white pawn
f2 white pawn
g2 white pawn
h2 white pawn
a1 white rook
b1 white knight
c1 white bishop
d1 white queen
e1 white king
f1 white bishop
h1 white rook
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Potezi1. e4 e5 2. Sf3 Sc6 3. c3
EHOC44
Poreklo1769.
Nazvano poDomeniko Lorenco Poncijani
GlavnoOtvorene igre

1. e4 e5 2. Sf3 Sc6 3. c3

Karakteristike uredi

Bijeli priprema pješački nastup, pa prethodno podupire d-pješaka. Slaba strana mu je što zapostavlja razvoj, pa crni sa 3. Sf6 ili 3. d5 stiže sa protivigrom u centru.

Istorijat uredi

Otvaranje je nazvano po Domeniku Lorencu Poncijaniju (ital. Domenico Lorenzo Ponziani), italijanskom šahisti, svešteniku i profesoru prava, koji je ovo otvaranje proučavao još 1769. godine.

Istorija uredi

Poncijani je jedno od najstarijh poznatih otvaranja, o kome je u šahovskoj literaturi razgovarano najkasnije do 1497. Pominjano je u najranijim šahovskim raspravama: Repetición de Amores y Arte de Ajedrez con ci Iuegos de Partido od Lucene [1] i Getingen manuskripti.[2] Danas otvaranje nosi prezime po Domeniku Lorencu Poncijaniju. Iako je Ponicijani analizirao otvaranje u 1769, njegov glavni doprinos je bio uvođenje 3. f5!?[3] Kasnije je otvaranju pogodovao Hovard Staunton, koji je u The Chess-Player's Handbook (1847) nazvao " toliko puno interesovanja i raznolikosti da je njegovo izostavljanje u mnogim vodećim djelima na igri zaista neprihvatljivo... to zaslužuje, i ako ne griješimo, ipak će zauzeti više mjesto u kategoriji legitimnih otvaranja nego što mu je to dosad dodijeljeno."[3]

Varijante uredi

abcdefgh
8
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Jenišova varijanta: 3. Sf6 4. d4 S:e4 5. d5
abcdefgh
8
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Leonhardt varijanta: 3. d5 4. Da4 Sf6 5. S:e5
abcdefgh
8
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Štajncova varijanta: 3. d5 4. Da4 f6 5. Lb5
abcdefgh
8
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Poncijanijev kontragambit: 3. f5 4. d4 f:e4 5. S:e5

Poslije 1. e4 e5 2. Sf3 Sc6 3. c3 glavni nastavci su:

  • 3. Sf6, Jenišova varijanta smatra se najsigurnijim putem po crnoga i vjerovatno odvraća od eventualnih Poncijanijevih posvojitelja jer se postavljaju položaji u rasponu od vrlo haotične do dosadne pasivnosti.[4] Bijeli nastavlja sa 4. d4, dosljedan sa 3. c3.[4]
    • 4. Sxe4 se često nastavlja sa 5. d5 Se7 (5. Lb8 je takođe igrivo; crni može da investira sa skakačem 5. Lc5 6. d:c6 L:F2+ 7. Ke2 Lb6 8. Dd5 Sf2 9. Tg1 0-0 10. c:b7 L:b7 11. D:b7 Df6 12. Sa3 e4 13. Sc4 Tab8 14. Dd5 e:f3+ 15. g:f3 Tfe8+ 16. Kd2 Se4+ 17. f:e4 Lxg1= [5]) 6. S:e5 Sg6, (ne 6. d6 ?? kada 7. Lb5+ ! pobjeđuje materijalno[6] a sada ili 7. Dd4 Df6 8. D:e4 D:e5, relativno nov pokušaj 7. Df3{{#tag:ref|7. Qf3. In M Schäfer vs. S. Van Gisbergen Minster 1993. igra se nastavlja 7. De7 8. S:g6 h:g6 9. Le3 Th5!? (kreativan potez koji povećava pritisak na d5 pješaka) 10. Ld3 Sf6 11. c4 De5 12. De2 Lb4+ 13. Sd2 d6 14. 0-0-0 L:d2+ 15. D:d2 Kf8 16. Tde1 (pritisak bijeloga na e-kolonu čini njegovu prednost očiglednom.) Sg4 17. f4 Df6 18. Lg1 g5 19. Tf1 g:f4 20. T:f4 Dh6 21. Le2 Se5 22. L:h5 D:f4 (slatka kombinacija je smanjenja, ali nažalost za crnog, još uvijek mu ostaje teško igranje) 23. D:f4 Sd3+ 24. Kd2 S:f4 25. Lf3 Lf5 26. Ld4 f6 27. Tf1 Lg6 28. h4 b6 29. g3 Sd3 30. h5 Lh7 31. h6! Se5 32. Le2 Te8 33. a4 c5 34. d:c6 S:c6 35. L:f6+ Kg8 38. Lc3 (bolje je 35. c5!) i bijeli pobjeđuje u 52 poteza.[7] ili 7. S:g6 h:h6 8. De2 De7 9. Lf4 d6 10. Sa3 Th5 11. 0-0-0 Th5 vodi do jednakosti prema MCO-15.[8]
    • 4. e:d4, bijeli može igrati ovaj potez vodeći u poziciju koja može prerasti u Geringov gambit,[4] susret sa 5. e5 bilo sa 5. Sd5 ili 5. Se4, vodeći više do ivičaste igre sa 4. S:e4.
  • 3. d5, je agresivan odgovor, napadujući u centar. Obično bi u otvaranju kraljevog pješaka sa d5 crni bi izgubio tempo poslije e:d5 D:d5 kada bijeli igra Sc3 napada crnu damu.[9] Međutim, ovdje je bijeli uskraćen za potez Sc3, jer je polje c3 zauzeto od strane pješaka.[9]
    • 4. Lb5 smatra se inferiornim u odnosu na 4. Da4 [10] ali igra postaje oštrija sa šansama na obe strane, iako crni se može pojaviti sa prednošću poslije 4. d:e4! 5. S:e5 Dg5! 6. Da4 D:g2 7. Tf1 Lh3.[11]
    • 4. Da4, bijeli indirektno prijeti e5 pješaku vezujući skakača.[1] Crni može izabrati ili da odbrani e5 pješaka sa 4. f6, ili 4. Dd6, ili će biti pripremljen za žrtvu pješaka ili sa 4. Ld7, ili 4. Sf6.
      • 4. Ld7, Karo vrijanta, ubjedljiva varijanta prema Eveu[9] poslije 5. e:d5 Sd4 6. Dd1 S:f3 7. D:f3 crni je gambitovao pješaka sa nejasnom poziciom.[10]
      • 4. Dd6, štiti e5 bez slabljenja pješačke strukture.[11] Batsford šahovska otvaranja 2 daje uzvičnik[12] ali ne pominje odgovor na 5. d4, glavni potez u kasnijem Nunovim šahovskim otvaranjima.[10]
      • 4. Sf6, Leonhardt varijanta. bijeli sada može da dobija na materijalu sa 5. S:e5, sa teorijskim davanjem 5. Ld6 6. S:c6 b:c6 7. d3 0-0 8. Le2 Te8 sa pozicijom u kojoj crni ima kompenzaciju za pješaka.[10]
      • 4. f6, the Štajncova varijanta, zaštita centralnog e5 pješaka smatra se čvrstim i najboljim, ali neprirodnom jer oduzima crnom skakaču f6.[9] Linija može se nastaviti sa 5. Lb5 Sge7 6. e:d5 D:d5 ili sa 7. d4 Ld7 ili 7. 0-0 Ld7 i sa jednakom pozicijom.[10]
  • 3. f5, Poncijanijev kontragambit, agresivan odgovor crnoga originalno sugestirano u 18. vijeku od strane italijanskog pisca, Ponicijanija.[4] 1951. Boris Spaski odabira ovaj kontragambit protiv Jakova Estrina.[13] Kontragambit se smatra boljim za bijeloga nakon 4. d4 f:e4 5. S:e5 Df6 6. Sg4 Dg6 7. Lf4[12] ili 5. Sf6 6. Lg5.[10]
  • 3. Sge7, neobičnu Kmoh varijantu zagovarao je Hans Komh. Prema Reuben Fineu, citirajući analizu Kmoha, crni izjednačava nakon 4. d4 e:d4 5. Lc4 d5 6. e:d5 S:d5 7. 0-0 Le7 8. S:d4 S:d4 9. c:d4 Le6.[14]
  • 3. d6, pojačava e5 pješaka i nada se da će pokazati da je c3 nepotreban; kakogod, smatra se pasivnim i ne predstavlja bijelome nikakve probleme. Nakon 4. Lc4, najčešći odgovori crnoga su 4. g6, 4. Le6 i 4. Lg4.[15]

Izvori uredi

  1. ^ a b Lane, Gary. „Beauty and the Beast” (PDF). ChessGames.com. Pristupljeno 8. 8. 2008. 
  2. ^ Brace, Edward R. (1977). An Illustrated Dictionary of Chess. Hamlyn Publishing Group. str. 225. ISBN 978-1-55521-394-7. 
  3. ^ a b Howard Staunton, The Chess-Player's Handbook, Henry G. Bohn, 1847, p. 182.
  4. ^ a b v g Tim Harding (septembar 2010). „Ponziani Opening: Other Critical Lines” (PDF). The Kibitzer. ChessCafe.com. Pristupljeno 4. 10. 2012. 
  5. ^ Jeroen Bosch, A Dangerous Piece Sacrifice, New In Chess Yearbook 112. 2014. ISBN 978-90-5691-510-0. str. 121.
  6. ^ Taylor 2010, str. 12.
  7. ^ Taylor 2010, str. 15.
  8. ^ MCO-15, p. 136.
  9. ^ a b v g Euwe, Max; Meiden, Walter (1963). Chess Master vs. Chess Amateur (1994 izd.). Courier Dover Publications. str. 41—43. ISBN 978-0486279473. 
  10. ^ a b v g d đ Nunn, John; Graham Burgess; John Emms; Joe Gallagher (1999). Nunn's Chess Openings. London: Everyman Publishers. str. 306. ISBN 978-1857442212. 
  11. ^ a b Tim Harding (avgust 2010). „Can the Ponzi Fly Again?” (PDF). The Kibitzer. ChessCafe.com. Pristupljeno 4. 10. 2012. 
  12. ^ a b Kasparov, Garry; Raymond Keene (1989). Batsford Chess Openings 2. London: B.T. Batsford Ltd. str. 367. ISBN 978-0713460995. 
  13. ^ „Yakov Estrin vs. Boris Spassky, Riga 1951 · Ponziani Opening: Ponziani Countergambit (C44)”. Chessgames.com. Pristupljeno 5. 10. 2012. 
  14. ^ Reuben Fine, Practical Chess Openings, David McKay, 1948, p. 141.
  15. ^ Taylor 2010, str. 250.

Literatura uredi

Vidi još uredi

Spoljašnje veze uredi


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Понцијанијево_отварање&oldid=26977892”