Посетилац Q (film)
Posetilac Q (ビジターＱ, Biđita kju) je kontroverzni film japanskog režisera Takašija Miikea iz 2001. godine. Snimljen je kao poslednji, šesti deo serijala Love Cinema koji se sastoji od šest filmova izdatih direktno za video tržište od strane nezavisnih filmadžija. Filmovi su prvi put predstavljeni u bioskopu tokijske četvrti Šimo-Kitazava. Zamišljeni su kao niskobudžetni eksperimenti koji bi istražili mogućnosti i pogodnosti koje pruža jeftina digitalna video oprema, poput povećane pokretljivosti pri snimanju, kao i snimanja bez profesionalnog osvetljenja.
| Posetilac Q | |
|---|---|
 Filmski poster | |
| Izvorni naslov | (ビジターＱ, Biđita kju) |
| Žanr | drama, crna komedija |
| Režija | Takaši Miike |
| Scenario | Itaru Era |
| Glavne uloge | Keniči Endo, Šungiku Učida, Kazuši Vatanabe |
| Muzika | Kodži Endo |
| Producentska kuća | CineRocket |
| Godina | 2001. |
| Trajanje | 84 minuta |
| Zemlja | Japan |
| Jezik | japanski |
| IMDb veza | |
Posetilac Q u izvesnim scenama koristi kvazidokumentarni pristup ili oponaša kućne amaterske snimke što stvara privid realizma koji je u direktnom kontrastu sa nekim krajnje bizarnim elementima i crnom komedijom filma.
Radnja uredi
Film često porede sa Pasolinijevom Teoremom gde čudni posetilac imućne porodice zavede ćerku, sina, majku, i na kraju i oca, a zatim odlazi nekoliko dana kasnije, dramatično promenivši njihove živote.
Posetilac Q je priča o nesložnoj i disfunkcionalnoj japanskoj porodici. Otac, propali TV reporter, ima incestuozni odnos sa svojom ćerkom prostitutkom, i u pokušaju da stvori uspešnu emisiju, kao predmet uzima svog sina koga školsi drugovi neprestano maltretiraju. Sin, sa druge strane, svoje probleme rešava tako što tuče majku, dok ona beži od stvarnosti koristeći opijate, i dolazi do toga da mora da se okrene prostituciji da bi došla do novca.
Tada na scenu stupa mladi čovek koji bez očiglednog razloga, kamenicom udara oca, TV reportera, u glavu i prati ga kući. Posetilac ostaje sa porodicom određeno vreme, uvodeći još više haosa u već poremećene porodične odnose. Nakon niza čudnih i uznemirujućih događaja, harmonija u porodici biva obnovljena.
Uloge uredi
- Keniči Endo kao otac
- Šungiku Učida kao majka
- Fudžiko kao ćerka
- džun Muto kao sin, i
- Kazuši Vatanabe kao misteriozni Posetilac
Analiza filma uredi
Uprkos tome što obiluje perverznim i namerno šokantnim scenama, film se zasniva na konzervativnim idejama i vrednostima, naročito tradicionalnim ulogama u porodici.
Miikeovo insistiranje na neprestanom šokiranju gledalaca igra važnu ulogu u umetničkoj viziji filma. Natpisima poput: „Jesi li nekad bila sa ocem?“ i „Jesi li ikad tukao svoju majku?“, čini se da publika počinje da gleda iz perspektive dece, prateći temu dečje delinkvencije. U očevom dokumentarcu o beznađu novih generacija, prikazane mlade osobe su većinom prostitutke i nasilnici. Ironično, te osobe predstavljaju njegov porod.
Film potencira neophodnost postojanja žene radi održavanja harnonije u tradicionalnom japanskom domaćinstvu. U jednoj od čuvenih scena iz filma, Posetilac nadraživanjem izaziva obilnu laktaciju majke (slična scena se kasnije pojavila i u Miikeovom filmu Gozu), koja preplavljuje kuhinju mlekom. Na taj način, majčina ženstvenost je simbolično obnovljena, te ona ponovo postaje funkcionalna kao supruga i majka.
