Rased
Rasedi su mehanički diskontinuiteti stenske mase, po kojima se odigralo kretanje. Nastaju usled naprezanja u stenskoj masi.[1] Prilikom rasedanja dolazi do kretanja blokova (krila) raseda. Površ po kojoj su relativno kretani blokovi, naziva se rasedna površ. Ukoliko je rasedna površ pod nekim uglom u odnosu na horizontalu, razlikuje se povlatno krilo, iznad, i podinsko krilo, ispod rasedne površi. Ukupno odstojanje dve tačke, koje su pre rasedanja bile sastavljene, naziva se celokupno kretanje, koje se predstavlja vektorom definisanim elementima: padom, dužinom i smerom relativnog kretanja blokova. Horizontalna komponenta relativnog kretanja blokova je hod, a vertikalna — skok raseda.[2]
Veliki rasedi unutar Zemljine kore nastaju usled dejstva tektonskih sila ploča, pri čemu najveći formiraju granice između ploča, kao što su megapokretni rasedi zona subdukcije ili transformacioni rasedi.[3] Oslobađanje energije povezano sa brzim kretanjem na aktivnim rasedima je uzrok većine zemljotresa. Rasedi se takođe mogu polako pomerati, aseizmičkim puzanjem.[4]
Rasedna ravan je ravan koja predstavlja površinu loma raseda. Trag raseda ili linija raseda je mesto gde se rased može videti ili mapirati na površini. Trag raseda je takođe linija koja se obično iscrtava na geološkim kartama radi označavanja raseda.[5][6]
Zona raseda je skup paralelnih raseda.[7][8] Međutim, termin se takođe koristi za zonu usitnjenih stena duž jednog raseda.[9] Produženo kretanje duž blisko raspoređenih raseda može zamagliti razliku, pošto se stena između raseda pretvara u sočiva stene vezane za rasede, a zatim progresivno drobi.[10]
Klasifikacija uredi
Prema relativnom kretanju krila, rasedi se dele na:
- normalne ili gravitacione rasede, kod kojih je jedno krilo spušteno;
- reversne rasede, kod kojih je kretano povlatno krilo naviše, uz kosu rasednu površ i
- rasede horizontalnog tipa (transkurentni rasedi), koji mogu biti levi i desni. Njihovo kretanje se određuje na taj način što posmatrač zamišlja da blok na kome stoji miruje, dok se blok sa druge strane raseda kreće nalevo (levi transkurentni rased) ili nadesno (desni transkurentni rased). Transformni rasedi su posebna vrsta raseda horizontalnog tipa u oblasti srednjookeanskih grebena.
Prema sklopu okoline, odnosno, prema odnosu na glavne strukture područja, rasedi se dele na:
- longitudinalne - paralelne sa pružanjem slojeva, odnosno, paralelne sa osama većih nabornih struktura;
- poprečne (transverzalne) rasde, upravne na pružanje slojeva i
- kose (dijagonalne) rasede, koji su u odnosu na pružanje slojeva pod nekim uglom.
Prema padnom uglu rasedne površi, izvršena je podela raseda na:
- horizontalne i subhorizontalne (0-10°),
- blagog pada (10-30°),
- srednjeg pada (30-60°),
- strmog pada (60-80°) i
- subvertikalne i vertikalne rasede (80-90°). Posebni tipovi subvertikalnih raseda a padom različitog smera u različitim tačkama duž pružanja, nazivaju se ezitativni rasedi.
Mehanizmi razseda uredi
Zbog trenja i krutosti sastavnih stena, dve strane raseda ne mogu uvek lako da klize ili prolaze jedna pored druge, te povremeno svako kretanje prestaje. Područja većeg trenja duž ravni raseda, gde ona postaje zaključana, nazivaju se asperitetima. Stres se nagomilava kada je rased zaključan, a kada dostigne nivo koji premašuje prag čvrstoće, rased puca i akumulirana energija deformacije se delimično oslobađa kao seizmički talasi, formirajući zemljotres.[4]
Naprezanje se javlja akumulativno ili trenutno, u zavisnosti od tečnog stanja stene; duktilna donja kora i plašt postepeno akumuliraju deformaciju putem smicanja, dok lomljiva gornja kora reaguje lomljenjem – trenutnim oslobađanjem naprezanja – što rezultira kretanjem duž raseda.[11] Greška u duktilnim stenama se takođe može odmah osloboditi kada je brzina deformacije prevelika.
Reference uredi
- ^ Lutgens, Tarbuck Tasa. Essentials of Geology (11th izd.). str. 32.
- ^ Childs, Conrad; Manzocchi, Tom; Walsh, John J.; Bonson, Christopher G.; Nicol, Andrew; Schöpfer, Martin P.J. (februar 2009). „A geometric model of fault zone and fault rock thickness variations”. Journal of Structural Geology. 31 (2): 117—127. Bibcode:2009JSG....31..117C. doi:10.1016/j.jsg.2008.08.009.
- ^ Lutgens, Frederick K.; Tarbuck, E.J.; Tasa, D. (2012). Essentials of geology (11th izd.). Boston: Prentice Hall. str. 32. ISBN 978-0321714725.
- ^ a b Ohnaka, M. (2013). The Physics of Rock Failure and Earthquakes. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-35533-0.
- ^ USGS, Earthquake Glossary – fault trace, Pristupljeno 10. 4. 2015
- ^ USGS, Robert Tristram (30. 4. 2003), Where are the Fault Lines in the United States East of the Rocky Mountains?, Arhivirano iz originala 18. 11. 2009. g., Pristupljeno 6. 3. 2010
- ^ |“Fault zone.” Merriam-Webster.com Dictionary, Merriam-Webster. Accessed 8 Oct. 2020.
- ^ Fillmore, Robert (2010). Geological evolution of the Colorado Plateau of eastern Utah and western Colorado, including the San Juan River, Natural Bridges, Canyonlands, Arches, and the Book Cliffs. Salt Lake City: University of Utah Press. str. 337. ISBN 9781607810049.
- ^ Caine, Jonathan Saul; Evans, James P.; Forster, Craig B. (1. 11. 1996). „Fault zone architecture and permeability structure”. Geology. 24 (11): 1025—1028. Bibcode:1996Geo....24.1025S. doi:10.1130/0091-7613(1996)024<1025:FZAAPS>2.3.CO;2.
- ^ Childs, Conrad; Manzocchi, Tom; Walsh, John J.; Bonson, Christopher G.; Nicol, Andrew; Schöpfer, Martin P.J. (februar 2009). „A geometric model of fault zone and fault rock thickness variations”. Journal of Structural Geology. 31 (2): 117—127. Bibcode:2009JSG....31..117C. doi:10.1016/j.jsg.2008.08.009.
- ^ Fossen, Haakon (2016). Structural geology (Second izd.). Cambridge, United Kingdom. str. 117, 178. ISBN 9781107057647.
Literatura uredi
- Davis, George H.; Reynolds, Stephen J. (1996). „Folds”. Structural Geology of Rocks and Regions (2nd izd.). John Wiley & Sons. str. 372—424. ISBN 0-471-52621-5.
- Fichter, Lynn S.; Baedke, Steve J. (13. 9. 2000). „A Primer on Appalachian Structural Geology”. James Madison University. Arhivirano iz originala 12. 1. 2010. g. Pristupljeno 19. 3. 2010.
- Hart, E.W.; Bryant, W.A. (1997). Fault rupture hazard in California: Alquist-Priolo earthquake fault zoning act with index to earthquake fault zone maps (Izveštaj). Special Publication 42. California Division of Mines and Geology.
- Marquis, John; Hafner, Katrin; Hauksson, Egill, „The Properties of Fault Slip”, Investigating Earthquakes through Regional Seismicity, Southern California Earthquake Center, Arhivirano iz originala 25. 6. 2010. g., Pristupljeno 19. 3. 2010
- McKnight, Tom L.; Hess, Darrel (2000). „The Internal Processes: Types of Faults”. Physical Geography: A Landscape Appreciation. Prentice Hall. str. 416–7. ISBN 0-13-020263-0.
- Allen, Clarence R. (decembar 1976), „Responsibilities in earthquake prediction”, Bulletin of the Seismological Society of America, 66 (6): 2069—2074, Bibcode:1976BuSSA..66.2069A, doi:10.1785/BSSA0660062069
- Bolt, Bruce A. (1993), Earthquakes and geological discovery
, Scientific American Library, ISBN 978-0-7167-5040-6 - Chung, D.H.; Bernreuter, D.L. (1980), Regional Relationships Among Earthquake Magnitude Scales., OSTI 5073993, doi:10.2172/5073993, NUREG/CR-1457
- Deborah R. Coen. The Earthquake Observers: Disaster Science From Lisbon to Richter (University of Chicago Press; 2012) 348 pages; explores both scientific and popular coverage
- Geller, Robert J.; Jackson, David D.; Kagan, Yan Y.; Mulargia, Francesco (14. 3. 1997), „Earthquakes Cannot Be Predicted” (PDF), Science, 275 (5306): 1616, S2CID 123516228, doi:10.1126/science.275.5306.1616, Arhivirano iz originala (PDF) 12. 5. 2019. g., Pristupljeno 29. 12. 2016
- Donald Hyndman; David Hyndman (2009). „Chapter 3: Earthquakes and their causes”. Natural Hazards and Disasters (2nd izd.). Brooks/Cole: Cengage Learning. ISBN 978-0-495-31667-1.
- , International Commission on Earthquake Forecasting for Civil Protection, „Operational Earthquake Forecasting: State of Knowledge and Guidelines for Utilization” (PDF), Annals of Geophysics, 54 (4): 315—391, 30. 5. 2011, doi:10.4401/ag-5350
- Kanamori, Hiroo (2003), „Earthquake Prediction: An Overview”, International Handbook of Earthquake and Engineering Seismology, International Geophysics, 616: 1205—1216, ISBN 978-0-12-440658-2, doi:10.1016/s0074-6142(03)80186-9
- Wood, H.O.; Gutenberg, B. (6. 9. 1935), „Earthquake prediction”, Science, 82 (2123): 219—320, Bibcode:1935Sci....82..219W, PMID 17818812, doi:10.1126/science.82.2123.219
- Ohnaka, M. (2013). The Physics of Rock Failure and Earthquakes. Cambridge University Press. str. 148. ISBN 978-1-107-35533-0.
- Vassiliou, Marius; Kanamori, Hiroo (1982). „The Energy Release in Earthquakes”. Bull. Seismol. Soc. Am. 72: 371—387.
- Spence, William; S.A. Sipkin; G.L. Choy (1989). „Measuring the Size of an Earthquake”. United States Geological Survey. Arhivirano iz originala 2009-09-01. g. Pristupljeno 2006-11-03.
- Wyss, M. (1979). „Estimating expectable maximum magnitude of earthquakes from fault dimensions”. Geology. 7 (7): 336—340. Bibcode:1979Geo.....7..336W. doi:10.1130/0091-7613(1979)7<336:EMEMOE>2.0.CO;2.
- Sibson, R.H. (1982). „Fault Zone Models, Heat Flow, and the Depth Distribution of Earthquakes in the Continental Crust of the United States”. Bulletin of the Seismological Society of America. 72 (1): 151—163.
- Sibson, R.H. (2002) "Geology of the crustal earthquake source" International handbook of earthquake and engineering seismology, Volume 1, Part 1, p. 455, eds. W H K Lee, H Kanamori, P C Jennings, and C. Kisslinger, Academic Press. ISBN 978-0-12-440652-0.
- Schorlemmer, D.; Wiemer, S.; Wyss, M. (2005). „Variations in earthquake-size distribution across different stress regimes”. Nature. 437 (7058): 539—542. Bibcode:2005Natur.437..539S. PMID 16177788. S2CID 4327471. doi:10.1038/nature04094.
- Talebian, M; Jackson, J (2004). „A reappraisal of earthquake focal mechanisms and active shortening in the Zagros mountains of Iran”. Geophysical Journal International. 156 (3): 506—526. Bibcode:2004GeoJI.156..506T. doi:10.1111/j.1365-246X.2004.02092.x
. - Nettles, M.; Ekström, G. (maj 2010). „Glacial Earthquakes in Greenland and Antarctica”. Annual Review of Earth and Planetary Sciences. 38 (1): 467—491. Bibcode:2010AREPS..38..467N. doi:10.1146/annurev-earth-040809-152414.
- Noson, Qamar, and Thorsen (1988). Washington State Earthquake Hazards: Washington State Department of Natural Resources. Washington Division of Geology and Earth Resources Information Circular 85.
