Religijska diskriminacija
Religijska ili verska diskriminacija drugačije tretira osobu ili grupu zbog određenih verovanja koja imaju vezu s religijom. Ovo uključuje slučajeve kada se sa pripadnicima različitih religija, denominacija ili nereligija postupa nejednako zbog njihovih posebnih verovanja, bilo pred zakonom ili u institucionalnim okruženjima.
Ovakva diskriminacija povezana je sa verskim progonom, čiji bi najekstremniji oblici obuhvatali slučajeve u kojima su ljudi pogubljeni zbog verovanja za koja se smatra da su jeretička. Zakoni koji imaju blage kazne opisani su kao blagi oblici verskog progona ili kao verska diskriminacija.
Čak i u društvima u kojima je sloboda vere ustavno pravo, pristalice verskih manjina ponekad izražavaju zabrinutost zbog verske diskriminacije nad njima. Ukoliko su u pitanju pravne politike, slučajevi koji se doživljavaju kao verska diskriminacija mogu biti rezultat mešanja verske sfere u druge sfere javnosti koje su regulisane zakonom (a nisu usmerene posebno protiv verske manjine).
Zapadne zemlje uredi
U SAD godine 1979. o tom pitanju, Komisija za građanska prava Sjedinjenih Država definisala je versku diskriminaciju u odnosu na građanska prava zagarantovana Četrnaestim amandmanom Ustava Sjedinjenih Država. Dok su verske građanske slobode, kao što je pravo na ne versko verovanje, od suštinskog značaja za slobodu vere (u Sjedinjenim Državama osigurana prvim amandmanom), verska diskriminacija se dešava kada je nekome uskraćena "jednaka zaštita po zakonu, jednakost statusa po zakonu, jednak tretman u pravosuđu i jednaka mogućnost i pristup zapošljavanju, obrazovanju, stanovanju, javnim uslugama i objektima i javnom smeštaju zbog ostvarivanja prava na versku slobodu ".[1]
U Kanadi, tokom 1995-1998, Njufaundland je imao samo hrišćanske škole. Pravo na organizovanje javno podržanih verskih škola imalo je samo određena hrišćanska denominacija, čime je novac od poreza korišćen za podršku izabranoj grupi hrišćanskih denominacija. Denominacione škole takođe su mogle odbiti prijem učenika ili zapošljavanje kvalifikovanih učitelja na čisto verskim osnovama. Kvebek je koristio dva školska sistema, jedan protestantski, a drugi rimokatolički, ali je ovaj sistem zamenjen sa dva sekularna školska sistema: jednim francuskim i drugim engleskim.[2]
Sajentolozi u Nemačkoj suočavaju se sa specifičnim političkim i ekonomskim ograničenjima. Zabranjeno im je članstvo u nekim većim političkim strankama, a preduzeća i drugi poslodavci koriste takozvane "filtere sekte" kako bi otkrili versku orijentaciju potencijalnog poslovnog partnera ili zaposlenog.[3] Nemački savezni i državni ministri unutrašnjih poslova pokrenuli su proces čiji je cilj zabrana sajentologije krajem 2007, ali su odustali od inicijative godinu dana kasnije, pronalazeći nedovoljne pravne osnove. Uprkos tome, ankete pokazuju da većina Nemaca favorizuje zabranu sajentologije. Američka vlada je više puta izrazila zabrinutost zbog diskriminatorskih praksi usmerenih na pojedine sajentologe.
U Grčkoj, posle nezavisnosti od muslimanskih Osmanlija u 19. veku, grčkoj pravoslavnoj crkvi je dodeljen privilegovani status i priznate su religije: grčka pravoslavna crkva, rimokatolička, neke protestantske crkve, judaizam i islam. Muslimanska manjina tvrdi da Grčka uporno i sistematski diskriminiše muslimane.[4]
Bliski istok uredi
Asirski hrišćani su patili od diskriminacije od strane Arabizacione politike Sadama Huseina tokom 1980-ih, a poslednji primer diskriminacije bila je invazija ISIS-a na ravnice Nineveh i Mosul, gde su desetine hiljada ljudi bile prisiljene da beže, a više hrišćanskih mesta je uništeno. Ukupan broj hrišćana u Iraku se od invazije 2003. smanjio se za oko 60%, sa 800.000 na 300.000, a 1987. taj broj je iznosio oko 1,4 miliona.[5] Invazija ISIS-a za 2014. verovatno je dodatno smanjila taj broj.
Istorijski gledano, verska diskriminacija u Turskoj bila je ozbiljna tema, a tamo se dešavaju jermenski, grčki i asirski genocidi. Diskriminacija se nastavila tokom građanskog rata u Siriji. U jednom slučaju, Turska je dozvolila članovima Al Nusre, radikalne islamske terorističke grupe koja kontroliše kopno u Siriji, da uđu kroz njenu granicu, a zatim u većinski jermenski hrišćanski grad Kesab, koji se nalazi desno na tursko-sirijskoj granici. Al Nusra je izvršila napad na grad, uhvativši one koji nisu bežali. Nastavili su da odvode svoje zarobljenike u turski grad Iskenderun.[6]
Južna Azija uredi
Verska diskriminacija u Pakistanu je ozbiljno pitanje. Zabeleženo je nekoliko slučajeva diskriminacije uz podršku države i od strane same države. U slučaju ustavne sankcije verske diskriminacije, nemuslimani u Pakistanu ne mogu postati premijer ili predsednik, čak iako su državljani Pakistana.[7] Pakistanski zakon o bogohuljenju, prema kritičarima, "pretežno se koristi za progon verskih manjina i rešavanje ličnih osveta".[8] Ahmadijski muslimani bili su izloženi značajnim progonima i ponekad su proglašeni 'nemuslimanima'.[9]
Reference uredi
- ^ U.S. Commission on Civil Rights, 1979: II
- ^ „The Constitution Since Patriation: Chronology”. web.archive.org. 3. 10. 2006. Arhivirano iz originala 03. 10. 2006. g. Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ „why-does-germany-hate-scientologists”. Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ „THE TURKS OF WESTERN THRACE”. www.hrw.org. Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ „Middle East :: Iraq — The World Factbook - Central Intelligence Agency”. www.cia.gov. Arhivirano iz originala 24. 12. 2018. g. Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ js, Ruth Sherlock 11:54AM GMT 04 Jan 2015 Follow !function{var (4. 1. 2015). „Syria video dispatch: Kessab churches burned and graves destroyed”. www.telegraph.co.uk (na jeziku: engleski). Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ „Non-Muslims ought to be eligible to become President, PM: Kamran Michael”. Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ Hanif, Mohammed (5. 9. 2012). „How to commit blasphemy in Pakistan”. The Guardian. Pristupljeno 27. 1. 2020.
- ^ Religion and politics in South Asia. Routledge. str. 121. ISBN 978-0415778008.