SU-76
SU-76 je bilo sovjetsko samohodno artiljerijsko oruđe i lovac tenkova na produženoj i proširenoj šasiji tenka T-70.[1] Jednostavna proizvodnja i velika pouzdanost su učinile da SU-76 bude drugi najproizvođeniji sovjetsko oklopno borbeno vozilo posle T-34.
| SU-76 | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla | SSSR |
| Namena | samohodni PT top |
| Početak proizvodnje | 1942. |
| Broj primeraka | 12.641 [1] |
| Brzina na putu | 44 km/h |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 5 m |
| Širina | 2.74 m |
| Visina | 2.20 m |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | PT top od 76 mm |
| Oklop | spreda 35, bočno 16, zaklon 10 mm |
| Snaga (KS) | 140 KS |
| Posada | |
| Posada | 4 |
Karakteristike uredi
Vozilo je bilo naoružano ZiS-3 topom kalibra 76.2mm. Pogonsko odeljenje koje se sastojalo od dva GAZ.ova motora sa po 85 konjskih snaga je bilo postavljeno u prednjem delu vozila a borbeni odeljak je bio otvoren sa zadnje strane i nalazio se u zadnjem delu vozila. [1]
SU-76M uredi
Od 1. oktobra 1943. usvojen je novi plan, koji je uklonio krov i zadnji zid borbenog odeljenja radi uštede na masi. Ovo vozilo dobilo je oznaku SU-15M i to je najbrojnija varijanta SU-76.[1]
U borbi uredi
Zbog svoje male mase vozilo je korišćeno u borbama u Pripjatskim močvarama gde druga oklopna vozila nisu mogla da prođu. U borbi SU-76 je mogao da sa boka uništi čaki i dobro oklopljene tenkove tipa Panter ali protiv teških tenkova tipa Tigar nije imao šanse. U duelima sa Tigrovima posade sovjetskih vozila su obično pokušavale da onesposobe neprijateljske tenkove gađajući njihove gusenice i cevi topova. Pošto je ZiS top prvobitno bio namenjen za upotrebu protiv pešadije SU-76 je bio u mogućnosti da deluje i kao laka artiljerija. Posle Drugog svetskog rata Sovjeti ga povlače iz službe.
Reference uredi
Literatura uredi
- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. str. 167. ISBN 978-000711228-9.