Sikon

Sikon tip građe sunđera nastaje usložnjavanjem najprostijeg askon tipa putem nabiranja (stvaranja uvrata/invaginacija i izvrata/evaginacija) telesnog zida. Kod sikon tipa građe je, u odnosu na polazni askon tip, povećana površina kontakta hoanocita sa vodom, a smanjena zapremina spongocela. Jedan od rezultata ovakvog tipa građe je postizanje većih dimenzija tela (tipično su im prečnici do nekoliko cm).

Evaginacije telesnog zida su pokrivene hoanodermom i ograničavaju radijalne kanale, koji su u vezi sa spongocelom kroz otvore - apopile (lat. apopyla), dok su invaginacije pokrivene pinakodermom, ograničavaju interradijalne kanale koji su u vezi sa spoljašnjim stubom vode. Veza interradijalnih i radijalnih kanala se ostvaruje kroz mnogobrone male kanaliće - prozopile (lat. prosopyla). Veza interradijalnih kanala i spoljašnjeg stuba vode može biti direktna, ili kroz uske ostija stvorene hipertrofijom tkiva.

Tok vode kroz sikon tip sunđera je sledeći: ostija - interradijalni kanali - prozopila - radijalni kanali - apopila - spongocel - oskulum.

Literatura

• Dogelj, V, A: Zoologija beskičmenjaka, Naučna knjiga, Beograd, 1971.
• Krunić, M: Zoologija invertebrata 1, Naučna knjiga, Beograd, 1977.
• Krunić, M: Zoologija invertebrata 2, Naučna knjiga, Beograd, 1979.
• Mariček, magdalena, Ćurčić, B, Radović, I: Specijalna zoologija, Naučna knjiga, Beograd, 1986.
• Matoničkin, I, Habdija, I, Primc - Habdija, B: Beskralješnjaci - bilogija nižih avertebrata, Školska knjiga, Zagreb, 1998.
• Marcon, E, Mongini, M: Sve životinje sveta, IRO Vuk Karadžić, Beograd, 1986.
• Radović, I, Petrov, Brigita: Raznovrsnost života 1 - struktura i funkcija, Biološki fakultet Beograd i Stylos Novi Sad, Beograd, 2001.
• Ratajac, Ružica: Zoologija za studente Poljoprivrednog fakulteta, PMF u Novom Sadu i MP Stylos Novi Sad, 1995.