Википедија

Slobodno zidarstvo

синкретистичкo удружење

Slobodno zidarstvo, masonstvo ili masonerija, je sinkretističko udruženje koje se sastoji od bratskih organizacija koje porijeklo vode od mjesnih bratstava kamenorezaca, koja su od kraja 14. vijeka određivala kvalifikacije kamenorezaca i njihovu interakciju sa vlastima i mušterijama. Stepeni slobodnog zidarstva su tri ocjene srednjovjekovnog zanatskog ceha, a to su učenički, pomoćnički i majstorski stepeni. Ovo su stepeni koje nudi Plava loža Slobodnog zidarstva. Članovi ove organizacije su poznati kao slobodni zidari ili masoni. Postoje i dodatni stepeni, koji se razlikuju od područja i nadležnosti i njima obično upravljaju tijela koja se razlikuju od zanatskih stepeni.

Slobodnozidarski uglomjer i šestar (sa latiničnim slovom G ili bez njega)

Osnovna, mjesna organizaciona jedinica slobodnog zidarstva je loža. Lože obično nadziru i njima upravljaju na regionalnom nivou (obično vezano za državnu, pokrajinsku ili nacionalnu granicu) Velike lože ili Veliki orijenti. Ne postoji međunarodna, svjetska Velika loža koja nadzire cjelokupno slobodno zidarstvo; svaka Velika loža je nezavisna i Velike lože ne moraju nužno da se međusobno priznaju da bi bile legitimne.

Savremeno slobodno zidarstvo se sastoji od dvije glavne prepoznatljive skupine. Regularno slobodno zidarstvo insistira na tome da se u radnoj loži čitaju sveti spisi, da svaki član iskreno vjeruje u Vrhovno biće, da ženama nije dozvoljeno stupanje u organizaciju i da su rasprave o religiji i politici zabranjene. Kontinentalno slobodno zidarstvo je danas opšti pojam za „liberalnu” jurisdikciju koja je uklonila neka, ili sva, ograničenja.

Masonska loža uredi

Glavni članak: Masonska loža
 
Loža u palati Rofija u Firenci, postavljena za francuski ritual

Masonska loža je osnovna organizaciona jedinica slobodnog zidarstva.[1] Loža se redovno sastaje kako bi sprovela uobičajene formalnosti bilo koje druge manje organizacije (plaćanje računa, organizovanje društvenih i dobrotvornih događaja, izbor novih članova itd). Osim poslovnih pitanja, sastanak se može održati povodom svečanosti dodjele masonskog stepena[2] ili održavanje predavanja, koja su obično o nekom vidu masonske istorije ili ritualu.[3] Po završetku, sastanak Lože se može prekinuti formalnom večerom, koja ponekad uključuje zdravicu i pjesmu.[4]

Većina masonskih rituala sastoji se od svečanosti stepena. Kandidati se postepeno iniciraju u slobodno zidarstvo, prvo u stepen učenika. Poslije nekog vremena, na posebnoj svečanosti, mogu biti unapređeni u stepen pomoćnika i na kraju će biti podignuti u stepen majstora masona. U svim ovim svečanostima, kandidat se provjerava lozinkama, znakovima i držanjem (tajno rukovanje) svojstvenim svakom stepenu.[5] Još jedna svečanost je godišnje postavljanje majstora i oficira lože. U nekim ložama instalirani majstor se vrednuje kao poseban čin, sa sopstvenim tajnama koje ga razlikuju od ostalih članova.[6] U drugim jurisdikcijama, ovaj čin nije priznat i nema nikakve unutrašnje ceremonije prenošenja novih tajni tokom postavljanja novog majstora lože.[7]

Većina loža ima neku vrstu društvenog kalendara, koji omogućava masonima i njihovim partnerima da se sastanu u manje ritualizovanim okruženju.[8] Često u kombinaciji sa ovim događajima je obaveza svakog masona da da prilog u dobrotvorne svrhe. To se dešava i na nivuo Lože i Velike lože. Masonske dobrotvorne organizacije daju doprinose na mnogim poljima, kao što je obrazovanje ili pomoć u nepogodama.[9]

Privatne mjesne Lože čine okosnicu slobodnog zidarstva i slobodni zidari će nužno biti inicirani u jednoj od njih. Takođe, postoje i posebne Lože u kojima se slobodni zidari sastaju kako bi proslavili događaji, kao što je sport ili masonsko istraživanje. Čin majstora masona takođe daje pravo masonu da dalje istražuje masonstvo kroz druge stepene, administrativno odvojene od Zanata, ili stepeni „Plave lože” koji su opisani ovdje, ali imaju sličan format na njihovim sastancima.[10]

Postoji vrlo malo dosljednosti u slobodnom zidarstvu. S obzirom da je svaka masonska jurisdikcija nezavisna, svaka određuje sopstvene procedure. Izražavanje rituala, broj prisutnih oficira, raspored prostorija za sastanka itd, variraju od jurisdikcije do jurisdikcije.[10][11]

Oficiri Lože se biraju ili imenuju na godišnjem nivou. Svaka Masonska loža ima Majstora, dva Čuvara, sekretara i blagajnika. Tu je i Privratnik, ili spoljašnji čuvar, koji se uvijek nalazi ispred vrata radne Lože. Ostali oficiri variraju između jurisdikcija.[10]

Svaka Masonska loža postoji i djeluje u sklopu sa nizom drevnih pravila poznatih kao Masonski orijentiri. Ovi principi su do sada izbjegli sve univerzalno prihvaćene definicije.[12]

Pridruživanje loži uredi

Kandidati će se susresti sa najaktivnijim članovima masonske lože kojoj se pridružuju prije inicijacije. Postupak varira između jurisdikcija, ali kandidate obično predstavljaju prijatelji u društvenoj funkciji lože ili u nekom obliku otvorene večeri u loži. U savremeno doba, zainteresovani često pronalaze mjesnu ložu preko interneta. Dužnost kandidata je da zatraži pridruživanje; iako se kandidati mogu ohrabriti na pridruživanje, oni se nikada ne pozivaju. Jednom kada se napravi inicijalni upitnik, obično slijedi intervju kako bi se odredila podobnost kandidata. Ako kandidat odluči da nastavi dalje, u loži se glasa o aplikaciji prije nego što on (ili ona, u zavisnosti od jurisdikcije) bude prihvaćen.

Apsolutno minimalni uslov za bilo koje tijelo slobodno zidarstva jeste da kandidat mora biti slobodan i da se smatra da ima dobar karakter. Obično postoji uslov o starosti, koji se u velikoj mjeri razlikuje između Velikih loža i (u nekim jurisdikcijama) sposobnosti da bude prevaziđena izuzećem iz Velike lože. Osnovna pretpostavka je da kandidat treba da bude zrela odrasla osoba.

Dodatno, većina Velikih loža zahtjeva da kandidat izjavi da vjeruje u Vrhovno biće. U nekoliko slučajeva, od kandidata se može zahtjevati da bude određene religije. Taj oblik slobodnog zidarstva je najčešći u Skandinaviji (poznat kao švedski red), gdje npr. primaju samo hrišćane. Na drugom kraju spektra, „liberalno” ili kontinentalno slobodno zidarstvo, npr. Veliki orijent Francuske, ne zahtjevaju od kandidata da vjeruju u bilo koje božanstvo i u članstvo prihvataju ateiste (uzrok nesklada sa ostatkom slobodnog zidarstva).

Tokom svečanosti inicijacije, od kandidata se očekuje da se zakune (najčešće na izdanju svetog teksta prihvatljivog njegovoj ličnoj vjeroispovijesti) kako bi ispunio određene obaveze kao slobodni zidar.

Organizacija uredi

Velike lože uredi

Velike lože i Veliki orijekti su nezavisna i suverena tijela koja upravljaju slobodnim zidarstvom u određenoj zemlji, državi ili geografskoj oblasti (nazvane jurisdikcije). Ne postoji jedinstveno nadzorno tijelo koje predsjedava svetskim slobodnim zidarstvom; veze između različitih jurisdikcija zavise isključivo od međusobnog priznanja.[13][14]

Članstvo slobodnog zidarstva, koje postoji u različitim oblicima širom svijeta, Ujedinjena velika loža Engleske procjenjuje na oko 6 miliona.[15] Bratstvo je upravno organizovano u nezavisne Velike lože (ili ponekad Velike orijente), koja upravlja sopstvenom masonskom jurisdikcijom, koja se sastoji od podređenih (ili konstitutivnih) loža. Najveća jedinstvena jurisdikcija, u smislu članstva, jeste Ujedinjena velika loža Engleske (čije se članstvo procjenjuje na 250.000). Velika loža Škotske i Velika loža Irske zajedno imaju oko 150.000 članova. U Sjedinjenim Američkim Državama, ukupno članstvo broji nešto manje od 2 miliona.[16]

Priznavanje, prijateljstvo i regularnost uredi

Veze između Velikih loža su određene konceptom priznanja. Svaka velika loža održava spisak drugih velikih loža koje priznaje.[17] Kada se dvije velike lože priznaju i u međusobnoj su masonskoj komunikaciji, kaže se da su u prijateljstvu, a bratstvo jedno lože može posjećivati drugu ložu i obrnuto i mogu djelovati masonski. Kada dvije velike lože nisu u prijateljstvu, međusobne posjete nisu dozvoljene. Postoji mnogo razloga zbog koga će jedna velika loža zadržati ili povući priznanje druge velike lože, ali dva najčešća razloga su ekskluzivna jurisdikcija i regularnost.[18]

Ekskluzivna jurisdikcija uredi

Ekskluzivna jurisdikcija je koncept pri kome samo jedna velika loža može biti priznata na određenom geografskom području. Ukoliko dvije velike lože polažu pravo na jurisdikciju na istom području, druga velika loža mora da bira između te dvije lože i možda sve ne odluče sve lože da priznaju istu (npr. Velika loža Njujorka se 1849. podijelila dvije rivalske frakcije, od kojih je svaka tvrdila da je legitimna Velika loža. Ostale Velike lože morale su da izaberu između dvije frakcije, sve dok se raskol ne riješi).[19] Ekskluzivna jurisdikcija se može izbjeći kada se jurisdikcija dvije Velike lože preklapa ukoliko su one u prijateljstvu i slažu se da dijele jurisdikciju (npr. s obzirom da je Velika loža Konektikata u prijateljstvu sa Princ Hol Velikom ložom Konektikata, princip ekskluzivne jurisdikcije se ne primjenjuje i ostale Velike lože mogu priznate obje).[20]

Regularnost uredi

Glavni članak: Regularno slobodno zidarstvo

Regularnost je koncept zasnovan na privrženosti Masonskim orijentirima, osnovnim zahtjevima, načelima i ritualima zanatstva. Svaka Velika loža postavlja sopstvenu definiciju toga što su Orijentiri, i time određuje šta je regularno a šta je neregularno (i te definicije se ne moraju nužno slagati između Velikih loža). U suštini, svaka Velika loža će zadržati svoje orijentire (svoje zahtjeve, načela i rituale) kao regularne i sudiće ostalim Velikim ložama na osnovu njih. Ako su međusobne razlike velike, jedna Velika loža može drugu proglasiti „neregularnom” i povući ili odbiti priznanje.[21][22]

Najčešća zajednička pravila za priznavanje (zasnovana na regularnosti) su ona koje je Ujedinjena velika loža Engleske donijela 1929. godine:[23]

  • Veliku ložu bi trebalo da uspostavi postojeća regularna Velika loža ili najmanje tri regularne Lože;
  • Vjerovanje u Vrhovno biće i u spise uslov je članstva;
  • Inicijati bi trebalo da uzmu svoje zavjete nad tim spisima;
  • Samo muškarci mogu biti primljeni i ne postoje veze između miješanih Loža;
  • Velika loža ima punu kontrolu nad prva tri stepena i nije potčinjena drugom tijelu;
  • Sve Lože trebaju prikazati spise sa šestarom i kompasima tokom sesije;
  • Nema rasprave o politici ili religiji;
  • Pridržavati se „drevnih orijentira, običaja i postupaka”.

Ostali stepeni, redovi i tijela uredi

Vidi još: Masonska tijela i Spisak masonskih redova

Slobodno zidarstvo Plave lože nudi samo tri tradicionalna stepena, i u većini jurisdikcija, čin prošlog ili postavljenog majstora. Masonski majstor može da proširi svoje iskustvo sticanjem viših stepeni, u pratećim tijelima koje je odobrila njegova Velika loža.[24]

Drevni i Prihvaćeni Škotski red je sistem od 33 stepena (uključujući i tri stepena Plave lože) kojim upravlja mjesni ili nacionalni Vrhovni savjet. Ovaj sistem je popularan u Sjevernoj Americi i kontinentalnoj Evropi. Jorkški red, sa sličnim opsegom, vrši upravu nad tri reda Masonstva, prvenstveno Kraljevskom arkom, Kriptom i Vitezovima Templarima.[25]

U Ujedinjenom Kraljevstvu, odvojena tijela upravljaju svakim redom. Slobodi zidari se podstiču da se pridruže Svetoj kraljevskoj arci, koja je povezana sa Mark masonstvom u Škotskoj i Irskoj, ali je odvojena u Engleskoj. Templarsko i Kripstsko masonstvo takođe postoji.[26]

U nordijskim zemljama, preovlađuje Švedski red, a varijacija ovog reda zastupljena je i u Njemačkoj.

Rituali i simbolika uredi

Glavni članak: Rituali i simbolika slobodnog zidarstva

Slobodno zidarstvo sebe opisuje kao „prekrasan sistem moralnosti, prikriven u alegoriji i ilustrovan simbolima”.[27] Simbolika je uglavnom, ali ne isključivo, zasnovana na ručnim alatima kamenorezaca — šestar i uglomjer, libela, gleterica i ostali. Za svaki od ovih alata priložena je moralna lekcija, iako namjerna nikako nije konzistentna. Značenje simbolike se podučava i istražuje kroz rituale.[10]

Svi slobodni zidari svoje putovanje započinju u svom „zanatu” postepeno inicijacijom, usvajanjem i podizanjem tri stepena Zanata ili slobodnog zidarstva Plave lože. Tokom ova tri rituala, kandidat se postepeno podučava značenju simbola Lože, a kandidat držanjem, znacima i riječima drugim masonima pokazuje da je iniciran. Inicijacija je dijelom alegorija i dijelom lekcija i okreće se oko gradnje Solomonovog hrama, kao i umješnost i smrt njegovog glavnog arhitekte, Hirama Abifa. Stepeni koji se stiču su učenik, pomoćnik i majstor. Iako postoje različite verzije ovih rituala, sa najmanje dvije razlike u rasporedu i verziji Hiramovog mita u ložama, svaka verzije je prepoznatljiva bilo kom slobodnom zidaru iz bilo koje jurisdikcije.[10]

U nekim jurisdikcijama, glavne teme svakog stepena su ilustrovane na masonskoj tabli. Ovaj slikani prikaz masonskih tema izložen je u loži u zavisnosti o kome se stepenu radi i kandidatu se na taj način objašnjava kako da ilustruje legendu i simboliku svakog stepena.[28]

Ideja o bratstvu slobodnih zidara vjerovatno potiče iz pravne definicije brata iz 16. vijeka kao onog ko se zakleo na uzajamnu podršku drugome. Prema tome, slobodni zidari se zaklinju svakom stepenu da će čuvati tajnu tog stepena i da će podržavati i štititi svoju braću, osim ako nisu prekršili zakon.[29] U većini loža zakletva ili obećanje se vrši iznad Knjige Svetog zakona, koja je knjiga božanskog otkrovenja prikladna religijskim uvjerenjima pojedinog brata (u anglo-američkoj tradiciji to je Biblija). U liberalnom kontinentalnom slobodnom zidarstvu, dozvoljene su knjige osim svetih spisa, koje su jedan od razloga raskola među Velikim ložama.[30]

Istorija uredi

Glavni članak: Istorija slobodnog zidarstva

Razvoj uredi

 
Goose & Gridiron u Londonu, mjesto osnivanja Velike lože Londona i Vestminstera (kasnije Velika loža Engleske)

Od sredine 19. vijeka, masonski istoričari su tražili porijeklo pokreta u nizu sličnih dokumenata poznatih kao Old Charges, koji vodi porijeklo iz Regius Poem do 1425. godine[31] do početka 18. vijeka. Aludirajući na članstvo u loži operativnih masona, oni povezuju mitološku istoriju zanata, dužnosti stepena i način na koji se zaklinju na vrijednosti prilikom pristupanja.[32] U 15. vijeku se vidi i prvi dokaz ceremonijalne regalije.[33]

Ne postoji jasan mehanizam pomoću koga su ove mjesne trgovinske organizacije postale današnje Masonske lože, ali najraniji rituali i poznate lozinke, iz operativnih loža sa prelaza sa 17. na 18. vijek, pokazuju kontinuitet sa ritualima koje su na kraju 18. vijeka razvili prihvaćeni ili mogući masoni, pošto su oni članovi koji nisu praktikovali fizički zanat postali poznati.[34] Zapisnik iz Lože Edinburga (Kapela Svete Marije) br. 1 u Škotskoj pokazuje kontinuitet od operativne lože 1598. godine do savremene moguće Lože.[35] To je najstarija masonska loža na svijetu.[36]

 
Pogled na sobu u Masonskoj dvorani u Beri Sent Edmundsu u Engleskoj, početkom 20. vijeka. Soba je pripremljena za saziv Svetog kraljevskog svoda

Alternativno, Tomas de Kvinsi u svom radu Rosicrucians and Freemasonry predstavlja teoriju koja ukazuje da se slobodno zidarstvo možda razvilo iz rozenkrojcerizma. Ovu teoriju je predstavio i njemački profesor J. G. Buhle 1803. godine.[37][38]

Prva Velika loža, Velika loža Londona i Vestminstera (kasnije poznata kao Velika loža Engleske (VLE) osnovana je na Jovanjdan 24. juna 1717. godine,[39] kada su se već postojeće četiri londonske lože sastale na zajedničkoj večeri. Mnoge engleske lože su se pridružile novom regularnom tijelu, koja je samo ušla u period samopromocije i širenja. Međutim, mnoge lože nisu mogle podržati promjene koje su neke od loža VLE napravila u ritualu (postale su poznate kao moderne) i nekoliko njih je formiralo suparničku Veliku ložu 17. maja 1751. godine pod imenom Drevna velika loža Engleske. Ove dvije Velike lože su se borila za nadmoć, sve dok moderne lože nisu vratile drevni ritual. One su se 27. decembra 1813. godine ujedinile u Ujedinjenu veliku ložu Engleske (UVLE).[40][41]

Velika loža Irske i Velika loža Škotske osnovane su 1725. i 1736. godine, iako nisu uspjele ubijediti sve postojeće lože u svojim zemljama da im se pridruže.[42][43]

Sjeverna Amerika uredi

 
Spomenik Erasmusu Džejmsu Filipsu, prvom slobodnom zidaru na prostoru današnje Kanade

Najstarija američka loža osnovana je u Pensilvaniji. Kolektor za luku Pensilvanije, Džon Mur, pisao je svim prisutnim ložama u Pensilvaniji 1715. godine, dvije godine prije nego osnovana prva Velika loža u Londonu. Prva velika loža Engleske imenovala je Pokrajinskog Velikog majstora za Sjevernu Ameriku 1731. godine, sa sjedištem u Pensilvaniji. Ostale lože u koloniji dobila su ovlašćenja od kasnije Drevne velike lože Engleske, Velike lože Irske i Velike lože Škotske, koje su bile prilično dobro zastupljene u putujućim ložama Britanske vojske. Mnoge lože nastale su bez naloga iz bilo koje Velike lože, tražiće i plaćajući njihovo odobrenje tek nakon što su bile sigurne u svoj opstanak.

Nakon Američke revolucije, nezavisna Velika loža SAD se razvila u svakoj od saveznih država. Neki misle da je kratko organizovanje sveobuhvatne „Velike lože SAD” sa Džordžom Vašingtonom (koji je bio član Virdžinijske lože) kao prvim Velikim majstorom, ali ta ideja je bila kratkotrajna. Razne državne Velike lože nisu željele izgubiti sopstveni autoritet time što bi pristale na takvo tijelo.

Princ Hol slobodno zidarstvo uredi

Glavni članak: Princ Hol slobodno zidarstvo

Princ Hol slobodno zidarstvo postoji jer su rane američke lože odbijale da u svoje redove prime Afroamerikance. Godine 1775, Afroamerikanac Princ Hol,[44] zajedno sa još 14 Afroamerikanaca, iniciran je u Britansku vojnu ložu po nalogu Velike lože Irske, nakon što su odbili da ih prime u druge lože u Bostonu. Kada je Britanska vojna loža napustila Sjevernu Ameriku nakon završetka Američke revolucije, ovi 15 ljudi dobili su ovlašćenje da se sastanu kao loža, ali ne da iniciraju slobodne zidare. Godine 1784, ove osobe su dobile nalog od Prve velike lože Engleske (PVLE) i osnovali su Afričku ložu, br. 459. Kada je 1813. godine osnovana Ujedinjena velika loža Engleske (UVLE), sve lože sa sjedištem u SAD su izbrisane sa njenog spiska — uglavnom zahvaljujući Ratu iz 1812. Tako, odvojena i od UVLE i od bile koje priznate Velike lože SAD, Afrička loža promijenilo je svoje ime u Afrička loža, br. 1. — i defakto je postala „Velika loža” (ova loža se ne smije miješati sa raznim ložama na afričkom kontinentu). Kao i ostalo slobodno zidarstvo u SAD, Princ Hol slobodno zidarstvo ubrzano je rasla i organizovala se po sistemu Velikih loža u svakoj saveznoj državi.[45]

Širenjem rasne segregacije u Sjevernoj Americi sredinom 19. i početkom 20. vijeka Afroamerikancima je otežano pridruživanje ložama izvan jurisdikcije Princ Hola — uz to je i onemogućena priznanje zajedničke jurisdikcije između paralelnih masonskih tijela u SAD. Od osamdesetih godina, takav vid diskriminacije je otišao u prošlost. Danas većina Velikih loža u SAD priznaje svoje Princ Hol dvojnike i predstavnici obje tradicije rade na punom priznanju.[46] Ujedinjena velika loža Engleske nema problema sa priznanjem Velikih loža Princ Hola. Iako ističu svoje nasljeđe kao lože crnih Amerikanaca,[47] Princ Hol je otvoren za sve ljude bez obzira na rasu ili religiju.[48]

Pojava kontinentalnog slobodnog zidarstva uredi

Englesko slobodno zidarstvo se proširilo na Francusku dvadesetih godina 18. vijeka, prvo kao loža protjeranih jakobita, a zatim se proširilo na francuske lože koje su pratile moderni ritual. Iz Francuske i Engleske, slobodno zidarstvo se raširilo na većinu kontinentalne Evrope tokom 18. vijeka. Velika loža Francuske osnovana je za vrijeme Velikog majstora vojvode Klermona, koji je imao samo nominalni autoritet. Njegov nasljednik, vojvoda Orleana, rekonstruisao je centralno tijelo kao Veliki orijent Francuske 1773. godine. Nakratko zaustavljena tokom Francuske revolucije, francusko slobodno zidarstvo nastavilo je svoj rast u narednom vijeku,[49] prvo pod vođstvom Aleksandra de Grasa. Kao karijerni armijski oficir, sa svojom porodicom je živio u Čarlstonu u Južnoj Karolini od 1783. do početka 19. vijeka, nakon što je napustio San Domingo tokom Haićanske revolucije.

Raskol uredi

Antimasonerija uredi

Glavni članak: Antimasonerija

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ Ramsay, Chevalier (13. 02. 2018). „What-is-freemasonry | What is Freemasonry” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  2. ^ „United Grand Lodge of England - Frequently Asked Questions”. www.ugle.org.uk (na jeziku: engleski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  3. ^ „Masonic Lectures | The Provincial Grand Lodge of East Lancashire”. The Provincial Grand Lodge of East Lancashire (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 04. 10. 2018. g. Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  4. ^ McKeown, Trevor W. „Toasts for the Festive Board”. freemasonry.bcy.ca (na jeziku: engleski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  5. ^ „Symbolical Masonry: Part One: The First Step: Chapter XVIII. Words, Grips and Tokens”. www.sacred-texts.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  6. ^ Dafoe, Stephen. „Masonic Dictionary | Past Master | www.masonicdictionary.com”. www.masonicdictionary.com (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 11. 07. 2015. g. Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  7. ^ „Maçon célèbre : le Maître Installé - GADLU.INFO - Franc-Maçonnerie Web Maçonnique”. GADLU.INFO - Franc-Maçonnerie Web Maçonnique (na jeziku: francuski). 26. 06. 2016. Arhivirano iz originala 04. 10. 2018. g. Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  8. ^ „About – Provincial Grand Lodge of Hertfordshire”. pglherts.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  9. ^ „United Grand Lodge of England - Giving”. www.ugle.org.uk (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 09. 12. 2019. g. Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  10. ^ a b v g d Johnstone 2005, str. 101–120.
  11. ^ „Les Officiers de Loge”. Maconnieke Encyclopedie (na jeziku: francuski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  12. ^ Bernheim, Alain. „My Approach to Masonic History”. PS Review of Freemasonry (na jeziku: engleski). Pristupljeno 03. 10. 2018. 
  13. ^ Hamill, John; Gilbert, Robert, ur. (2004). Freemasonry : a celebration of the craft (na jeziku: engleski) (hbk. izd.). London: Angus. str. 247. ISBN 9781904594086. 
  14. ^ Firestone, Roger (12. 06. 2001). „A Page About Masonry: Questions: Difficult Questions About Freemasonry”. web.mit.edu (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 31. 03. 2018. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  15. ^ „United Grand Lodge of England - Frequently Asked Questions”. www.ugle.org.uk (na jeziku: engleski). Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  16. ^ Hodapp 2005.
  17. ^ Campbell, Donald G.; Ritual, Committee on. „The Master Mason; Irregular and Clandestine Lodges”. Handbook for Candidate's Coaches. Grand Lodge F.&A.M. of California. Arhivirano iz originala (excerpt) 21. 08. 2007. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  18. ^ Bantolo, Jim (14. 03. 2008). „On Recognition”. Masonic Short Talk. Arhivirano iz originala 14. 03. 2008. g. 
  19. ^ Lang 1922.
  20. ^ Bessel, Paul M. (28. 12. 1998). „Exclusive Jurisdiction”. www.bessel.org (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 03. 12. 2013. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  21. ^ „Regularity in Freemasonry and its Meaning”. www.masonicum.lv (na jeziku: engleski). Grand Lodge of Latvia. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  22. ^ Henderson & Pope 1998
  23. ^ Book of Constitutions – Craft Rules (PDF) (na jeziku: engleski). London. 2018. str. xiv-xv. Arhivirano iz originala (PDF) 10. 04. 2018. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  24. ^ Cooper 2007, str. 229
  25. ^ Johnstone 2005, str. 95–98.
  26. ^ Ward, J S M. „THE HIGHER DEGREES' HANDBOOK by J.S.M. WARD - A masonic book online”. www.freemasons-freemasonry.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  27. ^ „Masonic Higher Education Bursary Fund | What Is Freemasonry | Alberta”. www.mhebf.com (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 09. 01. 2014. g. Pristupljeno 11. 04. 2018. 
  28. ^ McKeown, Trevor W. „Some thoughts on the history of the Tracing Boards”. freemasonry.bcy.ca (na jeziku: engleski). Pristupljeno 11. 04. 2018. 
  29. ^ Cooper 2007, str. 79
  30. ^ Bessel, Paul M. „U.S. Recognition of French Grand Lodges in the 1900s”. bessel.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 11. 04. 2018. 
  31. ^ Prescott, Andrew (2006). „The Old Charges Revisited”. Transactions of the Lodge of Research No. 2429 (Leicester) (na jeziku: engleski). Pietre-Stones Masonic Papers. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  32. ^ Hughan, William James (1872). The Old Charges of British Freemasons (na jeziku: engleski). Simpkin, Marshall, & Company. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  33. ^ Yarker, John (1999). The Arcane Schools: A Review of Their Origin and Antiquity; with a General History of Freemasonry, and Its Relation to the Theosophic, Scientific, and Philosophic Mysteries (na jeziku: engleski). Adegi Graphics LLC. str. 341—342. ISBN 978-1-4021-7188-8. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  34. ^ Cooper, Robert L. D. (2006). „IV”. Cracking the Freemason's Code: The Truth about Solomon's Key and the Brotherhood (na jeziku: engleski). Rider. str. 52. ISBN 978-1-84604-049-8. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  35. ^ Lyon, David Murray; Loewy, Benno (1873). History of the Lodge of Edinburgh (Mary's Chapel) No.1. (na jeziku: engleski). Dalcassian Publishing Company. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  36. ^ Stevenson, David (1988). The Origins of Freemasonry: Scotland's Century, 1590-1710 (na jeziku: engleski). Cambridge University Press. str. 38—44. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  37. ^ Keplinger, John G. „Rosicrucians and Freemasonry”. www.masonicdictionary.com (na jeziku: engleski). Masonic Dictionary. Arhivirano iz originala 28. 01. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  38. ^ Hall, Manly P. (2010). The Secret Teachings of All Ages: An Encyclopedic Outline of Masonic, Hermetic, Qabbalistic and Rosicrucian Symbolical Philosophy (na jeziku: engleski). Courier Corporation. ISBN 978-0-486-47143-3. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  39. ^ „History of Freemasonry”. www.ugle.org.uk (na jeziku: engleski). United Grand Lodge of England. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  40. ^ Morris, S. Brent (2006). The Complete Idiot's Guide to Freemasonry (na jeziku: engleski). Penguin. str. 27. ISBN 978-1-59257-490-2. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  41. ^ Clarke, I. R. (1966). „The Formation of the Grand Lodge of the Antients”. Ars Quatuor Coronatorum (na jeziku: engleski). Quatuor Coronati Lodge (79): 270—73. 
  42. ^ Haywood, H. L. (1924). „Various Grand Lodges”. The Builder (na jeziku: engleski). 5 (5). Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  43. ^ Cooper, Robert L. D. (2006). „I”. Cracking the Freemason's Code: The Truth about Solomon's Key and the Brotherhood (na jeziku: engleski). Rider. str. 17. ISBN 978-1-84604-049-8. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  44. ^ Johnson, Lawrence (jun 1996). „Who is Prince Hall? And other well known Prince Hall Masons”. www.mindspring.com (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 02. 06. 2007. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  45. ^ Coleman 2007.
  46. ^ Bessel, Paul M. „Prince Hall Masonry Recognition details: Historical Maps”. bessel.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  47. ^ „MWPHGL of PA | The History of Prince Hall Masons - Part 1”. www.princehall-pa.org (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 06. 12. 2017. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  48. ^ „MWPHGL of PA | What is Freemasonry?”. www.princehall-pa.org (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 20. 03. 2018. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 
  49. ^ „The history of freemasonry”. www.godf.org (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 07. 03. 2012. g. Pristupljeno 10. 04. 2018. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Slobodno zidarstvo na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Слободно_зидарство&oldid=26172658”