Socijalistički pravni sistem
Socijalistički pravni sistem je pravni sistem nastao u Sovjetskom Savezu, ali se primenjivao i razvijao se u ostalim socijalističkim državama (poput Jugoslavije pod Titom NR Mađarske, SR Rumunije, Čehoslovačke posle Drugog svetskog rata, NR Bugarske) pod uticajem Sovjetskog Saveza.[1]
Stalno se razvijao usled svog revolucionalnog karaktera i odbacivanja starih pravnih praksi (sem pravnih praksi koji su bili u skladu sa socijalističkim mislima). Neka od karakteristika socijalističkog pravnog sistema je kolektivizam, dok je u socijalističkoj Jugoslavija bila karakteristična društvena svojina preduzeća pod upravom radnika (pod nazivom samoupravni socijalizam).[1]
U socijalističkoj Jugoslavije je ukidanje zakona Kraljevine Jugoslavije je započeto sa donošenjem Zakona o nevažnosti pravnih propisa donesenih do 1941. godine i propisa donesenih za vreme neprijateljske okupacije od 6. aprila 1941. godine do završetka rata odnosno okupacije, sa kojim je ukinuto celokupno pravo koje je do tad važili. Ali su postojali izuzeci, jer su se pravne odredbe donete do početka Aprilskog rata mogle korisiti ukoliko bi pravila bila u saglasnosti sa pravilima i shvatanjima socijalističkog prava.[2]
Pod socijalističkim pravnim sistemom ima tri podgrupe:[1]
- Sovjetski sistem - zastupljen u Varšavskom paktu i ostalim državama koje su bile bliske sa Sovjetskom Savezom, dok je u Mongoliji običajno pravo bilo uticajno na kreiranje pravnog sistema
- Jugoslovenski pravni sistem
- Pravni sistem Narodne Republike Kine
