Lucije Tarkvinije Oholi (lat. Lucius Tarquinius Superbus; 6. vek p. n. e. — 495. p. n. e.) bio je, prema tradiciji, sedmi, ujedno i poslednji kralj Rima.

Lucije Tarkvinije Oholi
Tarkvinije Oholi
Lični podaci
Datum rođenja6. vek p. n. e.
Mesto rođenjaRim,
Datum smrti495. p. n. e.
Mesto smrtiKuma,
Porodica
PotomstvoSekst Tarkvinije
RoditeljiLucije Tarkvinije Prisk
Tanaquil
DinastijaTarkvinijevci
PrethodnikServije Tulije
NaslednikPropast kraljevstva

Vladao je od 534. p. n. e. do 509. p.n.e. Smatra se da je bio unuk ili sin Tarkvinija Starijeg. Zbog svoje arogancije i okrutnosti, prozvan je Oholi. Tradicija ga prikazuje kao tiranina koji se surovo obračunavao sa svojim podanicima i time izazvao opšte nezadovoljstvo[1], što verovatno ima veze sa njegovim nazivom. Ubivši prethodnog kralja zajedno sa svojom ženom, koja je bila Tulijeva ćerka, Tarkvinije je došao na vlast. Kralj je gledao da što više umanji ulogu Senata u državi; nije se konsultovao sa njima, zabranio je odabir novih senatora, čak bi sam objavio rat ili sklopio mir.[2] Po predanju, njegov loš odnos prema ženi Tarkvinija Kolatinjana, Lukreciji, koju je navodno silovao Tarkvinijev sin, doprineo je njegovoj nepopularnosti. Ipak, vrlo je moguće da je ova priča izmišljena, jer je rađena po uzoru na helenističke romane.[3] Godinu dana nakon svrgavanja kralja 509. p. n. e., uspostavlja se Rimska republika, a za konzule biraju Lucije Junije Brut i Tarkvinije Kolatinjanin, koji su imali veliki uticaj na svrgavanje kralja.[3] Kralj sa svojom porodicom odlazi u Kumu, nakon što im je zabranjen povratak u Rim. Tamo umire 495. p. n. e.

Reference

uredi
  1. ^ Aleksandrovič Maškin, Nikolaj (2005). Istorija starog Rima. Naučna KMD. str. 77. 
  2. ^ Livius, Titus (2012). Istorija Rima od osnivanja grada [Ab Urbe Condita]. Prevod: Mirković, Miroslava. Beograd: Službeni glasnik. str. 84. 
  3. ^ a b Mirković, Miroslava (2002). Rimska država pod kraljevima i u doba republike. Beograd: Dosije. str. 64.