Teorija društvenog produbljivanja
Teorija društvenog produbljivanja ili Teorija socijalne penetracije (SPT) Irvina Altmana i Daglasa Tejlora je psihološka i komunikološka teorija.
Hipoteze
urediTeorija sugeriše da kako se odnosi razvijaju, međuljudska komunikacija prelazi sa relativno površnih, neintimnih nivoa na dublje, intimnije[1]. Teorija je formulisana 1973. da bi razumjeli razvoj odnosa između pojedinaca. Altman i Tejlor su primijetili da odnosi „uključuju različite nivoe intimnosti razmjene ili stepena društvenog prodora”. Teorija je poznata kao objektivna teorija za razliku od interpretativnih teorija, što znači da se zasniva na podacima izvučenim iz stvarnih eksperimenata, a ne samo na zaključcima zasnovanim na specifičnim iskustvima pojedinaca[2].
Osnovne ideje
urediOva teorija navodi da se razvoj odnosa dešava prvenstveno kroz samootkrivanje—kada neko namjerno otkriva drugima informacije kao što su lični motivi, želje, osećanja, misli i iskustva. Ova teorija pretpostavlja da kako ljudi postaju bliži sa drugima, pozitivno pojačanje kroz pozitivne interakcije omogućava ljudima da postignu dublje nivoe intimnosti[3]. Teorija se takođe rukovodi pretpostavkama da je razvoj odnosa sistematičan i predvidljiv. SPT takođe ispituje proces depenetracije, kako se neke veze povlače tokom vremena i na kraju završavaju neuspjehom. Za teoriju je posebno vezana metafora da se ljudi samootkrivaju slojevito „poput luka“[4].
Vidi još
urediReference
uredi- ^ Altman, I. & Taylor, D. (1973). Social penetration: The development of interpersonal relationships. New York: Holt. ISBN 9780030766350.
- ^ Griffin, E. (2012). A First Look at Communication Theory, New York: McGrawHill
- ^ https://ecampusontario.pressbooks.pub/commbusprofcdn/chapter/interpersonal-needs/
- ^ West, Richard (2013). Introducing Communication Theory-Analysis and Application, 5th Edition. McGraw-Hill. ISBN 978-0073534282.