To (lik)

To je fiktivni lik iz serijala romana Stivena Kinga, koji se prvi puta pojavio kao naslovni antagonist Kingovog romana iz 1986. godine. Ono je psihopatski, demonski entitet nepoznatog porekla, koji živi u kanalizacijama izmišljenog gradića. Svakih 27 godina, To se budi iz svog sna i opseda gradić, otimajući pritom decu koju ubija i jede. Ono posjeduje mnoštvo nadnaravnih moći, a najučestalije su manipulacija, sposobnost da bude neprimetan od strane odraslih i promena oblika. U toku priče, Ono se najčešće manifestira kao Penivajz, rasplesani klovn.

Bob Grej
Osnovne informacije
Nadimak	To
Podaci o liku
Vrsta	Demon
Rod	nepoznat
Podaci o kreaciji
Tumač	Tim Kari Bil Skarsgord

U intervjuu iz 2013. godine, King je rekao da je na ideju za To došao nakon što se zapitao šta to plaši decu „više od ičega na svijetu”. Osećao je kako je odgovor klovn, mada mu je napamet pao i trol poput onoga iz bajke „De tre bukkene Bruse”, koji živi u kanalizaciji.

To se dva puta pojavilo na filmskom platnu. Prvi puta u istoimenoj miniseriji iz 1990. godine, gde ga je tumačio Tim Kari, koji je dobio same pohvale za svoju interpretaciju. Druga interpretacija pojavila se u istoimenom filmu iz 2017. godine, gde ga je tumačio Bil Skarsgord, takođe pohvaljen za interpretaciju; Skarsgord je reprizirao svoju ulogu i u nastavku iz 2019. godine.

Iako se pojavio samo u romanu To, Penivajz je spomenut u nekoliko drugih dela, čime je potvrđeno kako je deo šireg literarnog univerzuma Stivena Kinga.

Fiktivni univerzum

To u filmu iz 2017. godine.

U istoimenom romanu, To je besmrtan komičkog entiteta koji može menjati oblik. Nakon što je došao na Zemlju, To bi spavao/hibernirao otprilike 27 do 30 godina, nakon čega bi se probudio da izaziva haos i hrani se decom. Iako se najčešće pojavljivao u liku klovna, Penivajz se mogao transformisati u celu plejadu različitih likova, a mahom bi se koncentrirao na ono čega su se njegove žrtve najviše bojale.

To je, čini se, nastalo u praznini koja sadržava i okružuje Univerzum — mesto koje se u romanima naziva „Makroverzum”. Na nekoliko mesta u romanu, To tvrdi da mu je pravo ime Bob Gray, dok je „To” ime koje su mu dala deca koja su se protiv njega borila. Kroz knjigu, To je uglavnom oslovljavan u muškom rodu; ipak, kasnije u knjizi, deca posumnjaju kako bi mogao biti i ženskog roda (zbog činjenice da se manifestira kao velika ženka pauka). Uz to, nakon što vide njegovu stvarnu formu, Odri Denburg kaže: „O dragi Bože, To je žensko”. Uprkos ovome, pravi oblik koji To ima ostaje nepoznat. Fizička forma koju To uzima je ona divovskog pauka, ali to je najbliže onomu što ljudski um može percipirati. Njegova stvarna forma nije u potpunosti ono što deca vide. U stvarnosti, prava forma koju Ono ima egzistira u međudimenzionalnom području naziva se „Deadlights”. Bil Denbruh u jednom trenutku dođe poprilično blizu da vidi ta svetla, ali uspeva svladati To pre nego se to dogodi. Ta svetla se nikada ne vide i njihova fizička forma izvan međudimenzionalnog područja ostaje nepoznata, ali je opisana kao uništavajuća narančasta svetlost. Dolazak u doticaj s tim svetlima dovodi osobu do ludila (što je klasični lavkraftijanski element). Jedine osobe koje su došle u doticaj sa svetlima i preživele su su: Bilova supruga, Odri Filips i Beverli Marč, mada je svako od njih upao u stanje katatonije nakon tog iskustva.

To ima prirodnog neprijatelja — Kornjaču, takođe stanovnika Kingovog „Makroverzuma”, koja je, prie mnogo eona, stvorila naš univerzum, a moguće i druge. Kornjača se ponovo pojavljuje u serijalu Tamni Dvorac. Knjiga sugerira kako su i To i Kornjača zapravo kreacije jedan drugog, svemoćnog stvoritelja koji se naziva „Drugi”. Kornjača i To su večni neprijatelji, tako da nije neobično da Kornjača pomaže deci u njihovoj borbi protiv demonskog klovna. To bi, zapravo, mogao biti ili Tvajner, ili jedan od šest viših demonskih entiteta koje Mia spominje u romanu Mračni Toranj, s obzirom da pauk nije jedan od Čuvara vetrova. To je u naš sviet došao tokom praistorijskih vremena u masivnom, kataklizmičnom događaju sličnom udaru asteroida na lokaciju dananjeg Mejna.

U romanu postoji nekoliko dielova prikazanih iz Njegove perspektive, a u kojima To sebe naziva „superiornim bićem”, Kornjaču opisuje kao nekog „blizu superiornosti”, a ljude kao najobičnije „igračke”. To objašnjava kako preferira ubijati i proždirati decu, ne zbog svoje prirode, nego zato što su strahovi dece lakši za interpretirati u fizičkoj formi, dakle decu je lakše istinski prestrašiti. To upoređuje sa „soljenjem mesa”. Njegovo buđenje i povratak u hibernaciju označavaju period velikog nasilja, samo jedan primer čega je nestanak više od 300 stanovnika Diryja u periodu od 1740. do 1743. godine. Tokom 1957. godine, To se probudio usred velike oluje koja je poplavila deo Diryja te je krenuo u svoje ubilačko hranjenje, koje je započelo s brutalnim ubistvom Bilovog brata, Džordžija Dinbrouha. Ipak, deca su na koncu uspela poslati To na raniju hibernaciju nakon što ga je Bil teško ranio. To se opetovano iščuđavao nad pobedama dece nad njim samim te je pri samom kraju počeo preispitivati je li zaista superioran kao što je mislio. Ipak, To nikada nije poverovao da su deca individualno dovoljno snažna da ga poraze, pripisujući njihovu pobedu činjenici da je „Drugi” delovao kroz njih kao grupu. To je na kraju uništeno, a njegovu smrt je obežila velika oluja koja je devastirala centar Diryja.

U romanu, kada gospodin Groy pokušava ubaciti crva u vodovod Diryja, To više nije prisutan u kanalizacijama zbog poplave iz 1985. godine. Na njegovom mestu nalazi se bronzana statua dvoje dece sa spomen-pločom, posvećenoj žrtvama poplave i Toa. Ploča je vandalizovana natpisom „Penvajz živi”.

Literatura

• Radford, Benjamin (2016). Bad Clowns (na jeziku: engleski). UNM Press. ISBN 9780826356673.