Trg Nacije

Trg Nacije (fr. Place de la Nation) jedna je od gradskih znamenitosti i istorijski lokalitet na istočnoj strani Pariza, između Trga Bastilje i Vensenske šume, na granici između 11. i 12. arondismana. Poznat je po tome što je imao najaktivniju giljotinu tokom Francuske revolucije.

Trg je na Dan Bastilje, 14. jul 1880. godine, pod Trećom republikom, preimenovan u Trg Nacije.

Trg krasi velika bronzana skulptur pod nazivom „Trijumf Republike” na kojoj je prikazana Marijana, a okružen je prodavnicama i cvetnim vrtom. Opslužuje ga metro stanica Pari Nasion.

Nazivi uredi

Trg Trona (Place du Trône) — prvobitni naziv trga iz 17. veka.
Place du Trône-Renversé — naziv koji je trg dobio u periodu Francuske revolucije (1789—1799))
Trg Nacije (Place de la Nation) — naziv koji je trg dobio 14. jul 1880. godine na Dan Bastilje.

Istorija uredi

Trg Nacija na planu iz 18. veka

Barijera tronova iz 19. veka, danas Aveniji Tronova i cours de Vincennes

Do danas Pariz nosi tragove zida pod nazivom mur des Fermiers généraux, izgrađenog između 1784. i 1791. godine, jednog od nekoliko gradskih zidina sagrađenih između ranog novog veka i sredine 19. veka, daleko izvan zgrada Pariza u kampanji okruživanja kuće, bašti i samostana u svrhu kontrole protoka robe i omogućavanja njihovog oporezivanja od strane Ferme générale institucije čiji je cilj bio da preuzme brigu o naplati indirektnih poreza, carine, takse za registraciju državnih proizvoda.^[a]

Oko konstrukcija zida nalazio se travnati prostor, bašte i vrtovi, zasadi vinove loze sve do srednjovekovnog gradskog zida i zidova vrtova starog sela Pique-Puce , u kome su bili samostani, škole i utočišta.

Na ovom prostoru postavljen je presto 26. jula 1660. godine za svečani dolazak Luja XIV i Marije Terezije od Španije nakon njihovog venčanja u Sen Žan de Lizu. Ovo je trgu dalo prvobitno ime „Trg prestola“ (Place du Trône).

Iz ranog novog veka trgu su bila sagrađena dva paviljona i dve stuba ili barijeru tronova, koje je projektovao Claude Nicolas Ledoux kao mesto za prikupljanje poreza (za uvoz stoke na teritoriju Pariza, osim bitnih proizvoda, poznatih kao slobodnim carinskim proizvoda, kao što su pšenica i brašno), koje je okruživalo ulaz u Cours de Vincennes. Nad subovima su bile statue kraljeva Filipa II Avgusta i Luja IX Svetog.

Francuska revolucija uredi

Andre Šenije je na Trgu Nacije u doba terora revolucionarne vlade giljotiran

Tokom revolucije, trg je 10. avgusta 1792. godine preimenovan u Trg srušenog trona (Place du Trône-Renversé) Na njemu je u jućnom delu postavljena giljotina u blizini Paviljona zakona koji je izgradio Leduk. Oni koji su tada giljotinirani sahranjeni su na obližnjem groblju, među kojima su od značajnih ličnosti toga doba bili:

Cécile Renault (1774–1794), Henri Admirat (1744 – 1794) i Jean-Baptiste Michonis (1735 –1794),^[1] koji su pogubljeni 17. juna 1794.
Josse-François-Joseph Benaut (1743 – 1794), kompozitor, organista i čemabalista, koji je pogubljen 13. jula 1794.^[2]
Mučenice iz Kompijana, monahinje karmelićanke, koje su pogubljene 17. jula 1794
Andre Šenije (franc. Andre Chenier 176 - 1794), francuski klasicistički pesnik i revolucionarni polemičar, koji je pogubljen 25. jula 1794. godine dan uoči Robespjerovog pada.^[3]

19. vek uredi

Centralni spomenik, bronzani spomenik „Trijumf Republike”, 1879. godine grad Pariz naručio od vajara Jules Dalou. Podignut je u znak obeležavanja stogodišnjice revolucije, prvo u gipsu 1889. godine, a zatim u bronzi 1899. godine. Lik Marijane, koja personifikuje Republiku, stoji na globusu u kočijama koje vuku lavovi i okruženi raznim simboličnim figurama. Skulptura je okrenuta prema Trgu Bastilja, čineći idelni pravac za ulične demonstracije.

Trgom dominira bronzana skulptur pod nazivom „Trijumf Republike”

20. vek uredi

Na trgu Nacije 22. juna 1963. godine u organizaciji magazina Salut les copains održan je koncert, na kojem su učestvovali pevači kao što su Johnny Hallyday, Richard Anthony, Eddy Mitchell i Frank Alamo.. Koncert je privukao preko 150.000 mladih.

Trg Nacija s početka 21. veka (pre obnove)

21. vek uredi

Ulaz u metro stanicu na trgu Nacija

Tokom svog mandata gradonačelnice Pariza, Anne Hidalgo pokrenula je obnovu nekoliko trgova, uključujući i Trg Nacije, 2018. i 2019. godine, kako bi se revidirala podelu javnog prostora do tada uglavnom posvećenog saobraćaju (centralni prsten) u cilju povećanja prostora namenjenog pešacima, biciklistima, zelenim površinama i terasama. Privremeni aranžmani omogućili su finalizaciju projekata vezanih za lokalno stanovništvo

Predloženo je da trg može odgovarati tramvajskoj liniji T3a ili tramvajskoj pruzi T3b koja bi bila produžena od Porte de Vincennes, što bi korisnicima ovih linija omogućilo da imaju bolje veze sa linijama pariskog metroa 1, 2, 6 i 9, kao i sa linijom A RER-a na stanici Nacija, ali ovaj projekat za sada ne napreduje u zadaim okvirima.

Galerija uredi

Napomene uredi

^ Institucija je imala za cilj da preuzme brigu o naplati indirektnih poreza, carine, takse za registraciju državnih proizvoda.

Izvori uredi

^ Will Bashor (1 December 2016). Marie Antoinette's Darkest Days: Prisoner No. 280 in the Conciergerie. Rowman & Littlefield Publishers. pp. 97–. ISBN 978-1-4422-5500-5.
^ François Sabatier, « Josse-François-Joseph Benaut », Guide de la musique d’orgue, dir. Gilles Cantagrel, Paris : Fayard, 2012.
^ : Seccombe, Thomas (1911). "Chénier, André de". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 78–79.

Spoljašnje veze uredi

Mediji vezani za članak Trg Nacije na Vikimedijinoj ostavi

[1] Institucija je imala za cilj da preuzme brigu o naplati indirektnih poreza, carine, takse za registraciju državnih proizvoda.

[2] Will Bashor (1 December 2016). Marie Antoinette's Darkest Days: Prisoner No. 280 in the Conciergerie. Rowman & Littlefield Publishers. pp. 97–. ISBN 978-1-4422-5500-5.

[3] François Sabatier, « Josse-François-Joseph Benaut », Guide de la musique d’orgue, dir. Gilles Cantagrel, Paris : Fayard, 2012.

[4] : Seccombe, Thomas (1911). "Chénier, André de". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 78–79.

[a]

[1]

[2]

[3]