Fizičar
Fizičar je naučnik koji proučava pojave ili radi u naučnoj oblasti koja se zove fizika. Fizičari proučavaju širok spektar fizičkih fenomena: od podatomskih čestica, koje sačinjavaju svu poznatu materiju, pa sve do ponašanja i pojava u materijalnom univerzumu kao celini (kosmologija). Postoji čitavo mnoštvo grana, odnosno oblasti fizike, i svaka od njih ima sebi svojstvene stručnjake.
Obrazovanje
urediFizičari se mogu naći u brojnim oblastima. Položaji istraživača u opštem slučaju posrazumevaju fizičara sa titulom doktora nauka. Većina nastavnih planova i programa za dodiplomske studije fizike stavlja akcenat na proučavanje matematike i hemije, pored obavezne fizike. Na Fizičkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, već tokom dodiplomskih studija se student opredeljuje za određenu oblast fizike. Prema poslednjim promenama nastavnih planova i programa, studenti se na Fizičkom fakultetu mogu opredeliti za sledeće smerove:
- Opšta fizika (za zvanje profesora fizike u osnovnim, srednjim školama i gimnazijama)
- Teorijska i eksperimentalna fizika (za rad u naučno-istraživačkim institutima i visokoškolskim ustanovama)
- Primenjena i kompjuterska fizika (za rad u razvojnim laboratorijama, u kontroli procesa proizvodnje i gotovih proizvoda-materijala, na uvođenju, održavanju i razvoju informacionih sistema, i kao fizičar i metrolog širokog obrazovanja)
- Meteorologija (za rad u hidrometeorološkim ustanovama, ali i u naučno-istraživačkim ustanovama i visokom školstvu)
Neke od takođe prisutnih užih specijalizacija, posebno za one koji se opredele za doktorske studije su:
- Klasična, kvantna i nanofizika
- Fizika jezgara, čestica i polja
- Fizika atoma i molekula
- Fizika jonizovanih gasova, plazme i kvantna optika
- Fizika kondenzovanog stanja materije
- Primenjena i kompjuterska fizika
- Meteorologija,
dok među ostale prisutne specijalizacije u ovoj struci uglavnom spadaju:
- Geofizika
- Nauka o materijalima
- Nuklearna fizika (mada se često poistovećuje sa fizikom atoma i molekula), i
- Optika
Za neke položaje u naučno-istraživačkim ustanovama potrebno je i iskustvo, odnosno specijalizacija nakon doktorata.
Zapošljavanje
urediTri osnovna tipa ustanova koje zapošljavaju fizičare su akademske institucije, državne laboratorije (koje su često u sistemu akademskih institucija, ili direktno povezane sa njima) i privatna industrijska preduzeća. U zapadnoj Evropi, Japanu, Australiji i Severnoj Americi, najveći broj fizičara radi u privatnom sektoru, dok je u ostatku sveta dominantno prisustvo fizičara u akademskim institucijama i državnim laboratorijama.[1] [2] Postoji, međutim i određeni broj školovanih fizičara, koji rade u drugim prirodnim i društvenim oblastima, ponajviše u tehničkim strukama, kao inženjeri i tehničari, ili pak kao programeri. Fizičari mogu da rade i u zavodima za standardizaciju, ali i u zavodima za patente. U zapadnom svetu je prilično česta pojava da fizičari ne rade u oblasti za koju su se direktno školovali, već su se dodatnom obukom osposobili i za druga zanimanja.[traži se izvor] Naravno, to važi i za stručnjake drugih oblasti, koji se često u potrazi za poslom doškoluju ili dodatno obuče i za neko drugo zanimanje.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ AIP Statistical Research Center. „Initial Employment Report, Fig. 7”. Arhivirano iz originala 23. 09. 2006. g. Pristupljeno 21. 8. 2006. Pogledati i: Institute of Physics. „Education Statistics, Graph 4.11”. Arhivirano iz originala 25. 9. 2006. g. Pristupljeno 21. 8. 2006., kao i Institut za fiziku. „Zaposleni u Institutu”. Pristupljeno 18. 10. 2006.
- ^ Ministarstvo nauke i zaštite životne sredine Republike Srbije. „Registar istraživača i NIO”. Arhivirano iz originala 6. 12. 2004. g. Pristupljeno 18. 10. 2006.
