Википедија

Heteronormativnost

Heteronormativnost je verovanje da se ljudi rađaju sa jasnim i komplementarim rodovima (muški i ženski) sa prirodnim ulogama u životu. Pretpostavka je da je heteroseksualnost jedina seksualna orijentacija ili jedina norma i da su seksualni i bračni odnosi najprikladniji (ili jedino prikladni) među ljudima suprotnih polova. Kao posledica, „heteronormativnog” gledište je ono koje pretpostavlja podudarnost biološkog pola, seksualnosti, rodnog identiteta i rodnih uloga. Heteronormativnost je često povezana sa heteroseksizmom i homofobijom.[1]

Poreklo pojma uredi

Mihael Varner je popularizovao izraz 1991,[2] u jednoj od prvih Kvir teorija. Pojam ima korene u konceptu „polno/rodnog sistema” Gejla Rubina i konceptu obavezne heteroseksualnosti Adrijene Rič.[3] U početku, teorije heteronormativnosti su uključivale kritički pogled na rod; Vorner je napisao da „svaka osoba koja uspe da shvati da je gej, zna na jedan ili drugi način da je njena označenost povezana sa rodom. Biti gej znači biti sposoban da se suprotstavi ustaljenom shvatanju šta rodne rezlike znače”.[2]

U nizu članaka, Semjuel A. Čembers poziva na razumevanje hetoronormativnosti kao koncepta koji otkriva očekivanja, zahteve i ograničenja koja nastaju kada se heteroseksualnost unutar nekog društva prihvati kao norma.[4][5]

Diskriminacija uredi

Kritičari heteronormativnih stavova, kao što su Keti J. Koen, Mihael Varner i Loren Berlant, tvrde da se kroz te stavove vrši represija, stigmatizacija i marginalizacija opaženih devijantnih oblika seksualnosti i roda, te da oni otežavaju samoizražavanje, koje nije u skladu sa normama.[1][6] Heteronormativnost opisuje kako socijalne institucije i politika pojačavaju pretpostavku da su ljudi heteroseksualni i da su rod i pol prirodne pojave.[7] Po ugledu na Berlanta i Varnera, Lori i Stark tvrde da domaća „intimna sfera” postaje „ neprikosnoveno ne-mesto koje je stub heteronormativnih javnih diskursa, posebno onih koji se tiču braka i prava na usvajanje”.[8]

Protiv gejeva, lezbijki, biseksualnih i transrodnih osoba uredi

Prema kulturnom antropologu Gejlu Rubinu, heteronormativnost u većini društva stvara "seksualnu hijerarhiju" koja obeležava seksualne navike od moralno "dobrog seksa" do "lošeg seksa". Ova hijerarhija označava reproduktivni, monogamni seks između opredeljenih heteroseksualaca kao "dobar" i stavlja svake seksualne činove i individue koje ne ispunjavaju ovaj standard niže, sve dok ne padnu u "loš seks". Tačnije, ovo postavlja gej parove koji su u dugim vezama i promiskuitetne gejeve negde izmedju polova ove hijerarhije.[9] Patrik Makriri, predavač na Njujorškom univerzitetu, vidi ovu hijerarhiju kao delimično objašnjenje za stigmatizaciju gej ljudi za društveno "devijantne" seksualne navike koje su takođe često upražnjavane i od strane strejt ljudi, kao što su konzumiranje pornografije ili seks na javnim mestima.[6]

Makriri navodi da se ova heteronormativna hijerarhija prenosi na radno mesto, gde se gej, lezbo i biseksualne individue suočavaju sa diskriminacijom kao što je politika nezapošljavanja homoseksualaca ili diskriminacija na radnom mestu koja često ostavlja individue koje su "najniže u hijerarhiji", kao što su transseksualci, ranjive za najotvoreniju vrstu diskriminacije i u nemogućnosti da nađu posao.[6]

Kandidati za zaposlenje i trenutno zaposleni mogu legalno biti zaobiđeni ili otpušteni zbog toga što nisu heteroseksualci ili nisu viđeni kao heteroseksualci u mnogim zemljama, kao što je slučaj sa lancem restorana Kraker Berel, koji je privukao pažnju čitave države 1991. nakon što su otpustili radnicu zbog toga što je bila opredeljena lezbijka, navodeći politiku kompanije da zaposleni sa "seksualnim preferencijama koje ne ispunjavaju normalne heteroseksualne vednosti nisu u skladu sa tradicionalnim Američkim vrednostima". Radnici kao što su ova otpuštena radnica i drugi, kao što su isfeminizirani konobari (navodno opisani kao prave mete),[6] legalno su bili otpušteni jer politika rada "premašuje" normalnu heteronormativnu kulturu.[6]

Analizirajući međupovezanost heteronormativnosti i seksualne diskriminacije zaposlenih, Mustafa Bilgehan Ozturk prati uticaj patrijahalne prakse i institucija na iskustva sa radnih mesta lezbijki, gejeva i biseksualnih zaposlenika u različitim kontekstima u Turskoj, pokazujući dalje specifičnu istoričnost i lokalizovane snaga/znanje formacije koje su dale povod za fizičko, profesionalno i psiho-emotivno delovanje iz predrasude protiv seksualnih manjina.[10]

Odnos prema braku i "normalnoj" porodici uredi

Strukture moderne porodice u prošlosti i sadašnjosti razlikuju se od onoga što je bilo tipično za „normalnu“ porodicu 1950-ih. Porodice iz druge polovine 19. veka i ranog 20. veka u Sjedinjenim Amreričkim Državama, za mnogu američku decu bile u okarakterisane smrću jednog ili oba roditelja.[11]

U poslednje tri decenije stope razvoda, samohranih roditelja i kohabitacije su naglo porasle.[12] Netradicionalne porodice (koje se razlikuju od "porodice srednje klase u kojoj su otac koji zarađuje i majka koja je domaćica, venčani i odgajaju svoju biološku decu") danas čine većinu porodica u SAD.[12] Brakovi sa parolom zajednička zarada/zajedničko roditeljstvo u kom dva heteroseksualna roditelja i obezbeđuju resurse i neguju decu postali su veoma popularni. Moderne porodice mogu takođe imati i porodicu samohranog roditelja prouzrokovanu razvodom, razdvajanjem ili smrću, porodice koje imaju dva roditelja koji nisu u braku ali imaju decu, ili porodice sa dva roditelja istog pola. Sa veštačkom oplodnjom, surogat majkama, i usvajanjem, porodice ne moraju biti formirane heteronormativnom biološkom zajednicom između muškarca i žene.

Posledice ovih promena po odrasle, uključujući i decu, se u velikoj meri raspravljaju. U jednom sudskom slučaju u Masačusetsu 2009, razvojni psiholog Mihael Lemb je svedočio da seksualna orijentacija ne utiče negativno na ravoj deteta. "Još s kraja 1980-ih....ustanovljeno je da se deca i adolescenti mogu prilagoditi u netradicionalnim okolnostima gotovo isto kao i u tradicionalnim okolnostima", tvrdio je.[traži se izvor] Međutim, kolumnistkinja Megi Galager tvrdi da su heteronormativne socijalne strukture korisne za društvo jer su optimalne za podizanje dece.[13] Australijsko-Kanadski etičar Margaret Somervil tvrdi da "dajući istopolnim parovima pravo da osnuju porodicu odvaja roditeljstvo od biologije".[14] Skorašnja kritika ove tvrdnje došla je od strane Timotija Lorija, koji tvrdi da su stanja interseksualnosti i neplodnosti oduvek komplikovali veze između biologije, braka i odgajanja deteta.[15]

Podgrupa heteronormativnosti je koncept heteronormativne temporalnosti. Ova ideologija navodi da je ultimativni životni cilj društva heteroseksualni brak. Društveni faktori utiču na odrasle da traže partnera suprotnog pola da bi stupili u heteroseksualni brak s ciljem da imaju decu kroz tradicionalnu strukturu „normalne“ porodice. Heteronormativnost promoviše apstinenciju samo do braka. Mnogi američki roditelji se pridržavaju ove heteronormativne ideje, i uče svoju decu u skladu s njom. Prema Ejmi T. Skalet, čini se da najveći deo seksualne edukacije roditelj-dete koje uključuje apstinenciju se obavlja u SAD, za razliku od drugih delova sveta.[16] Slično tome, profesorka sa Džordž Vašington univerziteta Ebi Vilkerson razmatra načine na koje zdravstvena zaštita i medicinska industrija pojačavaju stavove heteroseksualnog braka kako bi promovisali heteronormativnu temporalnost. Koncept heteronormativne temporalnosti prevazilazi heteroseksualni brak i uključuje sveprisutni sistem gde je heteroseksualnost viđena kao standard, i ništa izvan tog okvira se ne toleriše. Vilkerson objašnjava da to određuje aspekte svakodnevnog života kao što su nutritivno zdravlje, socio-ekonomski status, lična uverenja i tradicionalne rodne uloge.[17]

Izuzeci uredi

Interseksualne osobe uredi

Interseksualne osobe poseduju biološke karakteristike koje se ne mogu definisati ni kao muškog ni kao ženskog roda. Kada se ovo stanje otkrije, interseksualnim osobama se u većini današnjih društava gotovo uvek određuje pol ubrzo nakon rođenja.[18] Operacije (koje često podrazumevaju modifikaciju genitalija) se izvode u pokušaju da se stvori iskučivo muško ili žensko telo, uz roditeljsku – radije nego pojdinačnu– dozvolu.[19] Ta deca se obično odgajaju i vaspitaju kao heteroseksualne osobe čiji je pol bio isti na rođenju, a ne kasnije određen. Sa tim što taj određeni pol može, a i ne mora odgovarati polnom indetitetu koji se razvija tokom života deteta, kao ni ostalim seksualnim karakteristikama (kao na primer: hromozomima, genima i polnim organima intersekusalne osobe).[20]

Transrodne osobe uredi

Transrodne osobe osećaju sukob između njihovog pravog polnog indentiteta i njihovog određenog polnog indentiteta.[21][22][23] Transrodnost je univerzalni termin jer obuhvata transrodne muškarce i transrodne žene čiji je pravi pol suprotan određenom polu (a koje se ponekad nazivaju transeksualne ukoliko žele medicinsku pomoć u toku njihove tranzicije), koja može obuhvatati i neuobičajne polove ljudi (čiji rodni indentiteti nisu isključivo muški i ženski, a koju mogu imati dva ili više pola ili čak ni jedan pol).[22][24][25] Ostale definicije smatraju treći rod kao transrodan ili smatraju transrodne osobe trećim rodom,[26][27] u retkim slučajevima se i šire definiše tako da obuhvata i transvestite.[28]

Neke transrodne osobe idu na terapije promene pola, i ne ponašaju se u skladu sa ulogom koju im je društvo nametnulo. Neka društva smatraju ponašanje transrodnih osoba zločinom dostojnim smrtne kazne, kao na primer Saudijska Arabija[29] i mnoge druge nacijame. U nekim slučajevima gejevi i lezbijke su primorani da se podvrgnu tretmanima promene pola kako bi „popravili“ svoj pol : kao na primer u nekim Evropskim zemljama u toku dvadesetog veka[30][31] i u Južnoj Africi 70tih i 80tih godina.[32]

U nekim zemljama, uključujući Severnu Ameriku[33] i Evropske zemlje, određeni oblici nasilja nad transrodnim osobama se prećutno odobravaju kada tužioci i porota obijaju da istraže, gone ili osude one koji ubijaju i tuku transrodne osobe (trenutno u nekim delovima Severne Amerike i Evrope).[33][34][35] Ostala društva smatraju ponašanje transrodnih osoba kao psihijatrijsko oboljenje toliko ozbiljno da može da opravda institucionalizaciju transrodnih osoba.[36]

U medicinskoj zajednici uz ova ograničenja, pacijenti imaju izbor da suzbiju svoje transrodno ponašanje i da se ponašaju u skladu sa određenim polom (što može biti neophodno kako bi se izbeglo ponižavanje i nasilje u društvu) ili da se strogo pridržavaju pravilima svog „novog“ pola kako bi se kvalifikovali za operacije zamene pola i hormonskoj terapiji. Svaki pokušaj da se postigne neodređen ili "alternativni" rodni identitet neće biti podržan niti dozvoljen.[37] Ponekad je operacija promene pola uslov za zvaničnu promenu pola i često su „muški“ i „ženski“ pol jedini dostupan izbor čak i za interseksualne i transrodne osobe.[38] U vladama koje odobravaju samo heteroseksualne brakove, procedura zvanične promene pola utiče na srodna prava i privilegije kao što su starateljstvo, nasleđivanje i donošenje medicinskih odluka.[37]

Homonormativnost uredi

Homonormativnost se može odnositi na uočene privilegije homoseksualnosti[39] ili na uočeno prilagođavanje heteronormativnih ideala i konstrukata u LGBT kulturu i individualni identitet.[40] Naročito, Ketrin Konel tvrdi da homonormativnost „naglašava zajedništvo sa normama heteroseksualne kulture, uključujući brak, monogamiju, rađanje i produktivnost“.[41][42] Pojam se skoro uvek koristi u svom drugom smislu, i značajno ga je koristila Lisa Dugan 2003,[43] iako je stručnjak za transrodne studije Suzan Strajker, u svom članku „Istorija transrodnosti, homonormativnost i disciplinarnost“,[traži se izvor] primetila da su ga koristili transrodni aktivisti 1990-ih kada su govorili o nametanju gej/lezbijskih normi nad interesima transrodnih osoba.[44][45] Transrodni ljudi nisu bili uključeni u zdravstvene programe u borbi protiv epidemije AIDS-a, i često su isključivani iz gej/lezbijskih demonstracija u Vašingtonu.[46] Homonormativnost je porasla tako da obuhvata i transnormativnost, ili „pritisak na trans ljude da se prilagode tradicionalnim, opozicionalno seksističkim shvatanjima roda“.[47] Dodatno, homonormativnost se danas može koristiti da prekrije ili izbriše radikalnu politiku kvir zajednice tokom Gej oslobodilačkog pokreta[41][48] ne samo zamenom ove politike sa konzervativnijim ciljevima kao što su bračna jednakost i prava na usvajanje, već takođe komercijalizacijom i uvođenjem u normalne tokove queer (kvir) supkulture.[47][49]

Prema Peni Grifin, predavaču politike i međunarodnih odnosa na Univerzitetu u Novom Južnom Velsu, homonormativnost podržava neoliberalizam radije nego što kritikuje monogamiju, rađanje i dvostruke rodne uloge kao suštinski heteroseksualne i rasističke.[50] U ovom smislu, homonormativnost je duboko isprepletana sa širenjem i održavanjem međunarodno strukturisanim i strukturirajućim kapitalističkim svetskim sistemom.[51] Dugan tvrdi da homonormativnost deli LGBT zajednicu u hijerarhiju dostojnosti, i da se LGBT ljudi koji najbliže oponašaju heteronormativne standarde rodnog identiteta smatraju najdostojnijim da dobiju prava. Ona takođe tvrdi da se LGBT pojedinci na dnu ove hijerarhije (na primer: biseksualne osobe, transrodne osobe, ne-binarni ljudi, interseksualni ljudi, queer (kvir) seks radnici) smatraju preprekom za ovu klasu homonormativnih pojedinaca u dobijanju njihovih prava.[41][43][52] Na primer, jedna empirijska studija je otkrila da su u Holandiji, transrodni ljudi i ostale rodno neusaglašene LGBT osobe često nipodištavani jer se ne ponašaju „normalno“. Oni koji se prilagode često postanu nevidljivi u društvu i osećaju stalan strah i stid zbog neprilagođenih u njihovoj zajednici.[53] Strajker se poziva na teoretičara Jirgena Habermasa i njegov pogled na javnu sferu omogućavajući pojedincima da se skupe zajedno, kao grupa, da bi diskutovali o različitim ideologijama i da isključivanjem neprilagođenih LGBT zajednica, društvo u celini bez sumnje isključuje rodno raznovrsne pojedince iz građanskih učestvovanja.[traži se izvor]

Zastupljenost u medijima uredi

Pet različitih istraživanja su pokazala da pojavljivanje gej osoba na TV-u umanjuje predrasude među gledaocima.[54] Radio emiteri zaostaju jer su kablovska i servisi za prenošenje podataka preko kompjuterskih mreža sveobuhvatniji i uključuju lezbijske, gej, biseksualne i transrodne osobe.[55] Kablovskoj i servisima za prenošenje podataka preko kompjuterskih mreža nedostaje raznovrsnost, sudeći po izveštaju GLAAD-a, jer su mnogi LGBT likovi gej muškarci (41% i 39% tim redom).[55] Prijavljeno je da je ukupan broj LGBT likova izbrojan na kablovskoj 31% od 2015, a zastupanje biseksualnosti se skoro udvostručilo.[55]

Interseksualne osobe su skoro potpuno isključene. Interseksualnost nije tako retka koliko se čini; oko 1% populacije je na neki način interseksualno.[56] Novinari prikazuju šta znači biti muško ili žensko, što stvara jaz za svakoga ko ne spada u te dve kategorije.[56] To je navelo novinare da pomenu probleme poput interseksualnosti sportista usled toga što su sportovi rodno podeljeni, svima ostavljajući veliko pitanje šta je zapravo intersekusalnost. Ovo je dobilo svetsku pažnju slučajem Kaster Semenje, kad se proširila vest da su sportski zvaničnici morali da odrede da li će je smatrati ženom ili muškarcem.[57]

Pročitaj više uredi

Reference uredi

  1. ^ a b Lovaas & Jenkins 2007
  2. ^ a b Warner, Michael (1991), "Introduction: Fear of a Queer Planet". Social Text; 9 (4 [29]): 3–17
  3. ^ Adrienne Rich, 'Compulsory Heterosexuality and Lesbian Existence' Signs: Journal of Women in Culture and Society, 5:631-60, 1980.
  4. ^ Samuel A. Chambers, "Telepistemology of the Closet; Or, the Queer Politics of Six Feet Under". Journal of American Culture 26.1: 24–41, 2003
  5. ^ Samuel A. Chambers, "Revisiting the Closet: Reading Sexuality in Six Feet Under, in Reading Six Feet Under. McCabe and Akass, eds. IB Taurus, 2005.
  6. ^ a b v g d Krupat 2001, str. 268
  7. ^ Krupat 2001, str. 268.
  8. ^ Krupat & Stark 2012, str. 19–39
  9. ^ Rubin, Gayle. Thinking Sex: Notes for a Radical Theory of the Politics of Sexuality, in Vance, Carole. Pleasure and Danger: Exploring Female Sexuality (1993)
  10. ^ Ozturk, Mustafa Bilgehan. "Sexual Orientation Discrimination: Exploring the Experiences of Lesbian, Gay and Bisexual Employees in Turkey, Human Relations, August 2011, 64(8), 1099-1118
  11. ^ Coontz, S. (1992)
  12. ^ a b Benfer, Amy. The Nuclear Family Takes a Hit Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. maj 2008), Salon.com. June 7, 2001
  13. ^ Gallagher, Maggie (4. 9. 2003). „Why Marriage Matters: The Case for Normal Marriage. Testimony before the U.S. Senate Subcommittee on the Constitution, Civil Rights, and Property Rights Hearing: "What is needed to defend the Bipartisan Defense of Marriage Act of 1996?"” (PDF). Institute for Marriage and Public Policy. Pristupljeno 22. 5. 2012. 
  14. ^ „Margaret Somerville – In Conversation”. Arhivirano iz originala 5. 12. 2008. g. Pristupljeno 21. 5. 2017. 
  15. ^ Laurie, Timothy (2015). „Bigotry or Biology: The Hard Choice for an Opponent of Marriage Equality”. The Drum. 
  16. ^ Schalet, Amy T. Not under My Roof: Parents, Teens, and the Culture of Sex. Chicago: U of Chicago. Schalet, Amy T. (2011). Not Under My Roof: Parents, Teens, and the Culture of Sex. University of Chicago Press. ISBN 9780226736181. 
  17. ^ Wilkerson, Abby (2013). „I want to hold your hand: abstinence curricula, bioethics, and the silencing of desire”. Journal of Medical Humanities. 34 (2): 101—8. PMID 23468394. S2CID 254701216. doi:10.1007/s10912-013-9213-0. 
  18. ^ Fausto-Sterling, Anne. 2000. Sexing the Body: Gender Politics and the Construction of Sexuality. New York. . Basic Books. 
  19. ^ Butler, Judith. 2004. Undoing Gender. New York: Routledge.
  20. ^ Wilchins, Riki. 2002. 'A certain kind of freedom: power and the truth of bodies – four essays on gender.' In GenderQueer: Voices from beyond the sexual binary. Los Angeles: Alyson Books 23–66.
  21. ^ Stroud District Council "Gender Equality SCHEME AND ACTION PLAN 2007" Arhivirano 2008-02-27 na sajtu Wayback Machine, defines the state of being transgender as "Non-identification with, or non-presentation as, the sex (and assumed gender) one was assigned at birth."
  22. ^ а б Gay & Lesbian Alliance Against Defamation. "GLAAD Media Reference Guide – Transgender glossary of terms", "GLAAD", USA, May 2010. Приступљено 2011-02-24. "An umbrella term for people whose gender identity and/or gender expression differs from what is typically associated with the sex they were assigned at birth."
  23. ^ "USI LGBT Campaign – Transgender Campaign" (retrieved 11 January 2012) defines transgender people as "People who were assigned a sex, usually at birth and based on their genitals, but who feel that this is a false or incomplete description of themselves."
  24. ^ B Bilodeau, Beyond the gender binary: A case study of two transgender students at a Midwestern research university, in the Journal of Gay & Lesbian Issues in Education : "Yet Jordan and Nick represent a segment of transgender communities that have largely been overlooked in transgender and student development research – individuals who express a non-binary construction of gender[.]"
  25. ^ "Layton, Lynne. In Defense of Gender Ambiguity: Jessica Benjamin. Gender & Psychoanalysis. I, (1996). стр. 27–43". Приступљено 2007-03-06
  26. ^ Susan Stryker, Stephen Whittle (2005). The Transgender Studies Reader. Routledge. стр. 666. ISBN 978-1-135-39884-2. : "The authors note that, increasingly, in social science literature, the term “third gender” is being replaced by or conflated with the newer term “transgender.”
  27. ^ Joan C. Chrisler, Donald R. McCreary, Handbook of Gender Research in Psychology, volume 1 (2010,. ISBN 978-1-4419-1465-1). str. 486: "Transgender is a broad term characterized by a challenge of traditional gender roles and gender identity[. …] For example, some cultures classify transgender individuals as a third gender, thereby treating this phenomenon as normative."
  28. ^ Sari L. Reisner, Kerith Conron, Matthew J. Mimiaga, Sebastien Haneuse, et al, Comparing in-person and online survey respondents in the US National Transgender Discrimination Survey: implications for transgender health research, in LGBT Health, June 2014, 1(2): 98-106. Reisner, Sari L.; Conron, Kerith; Scout, Nfn; Mimiaga, Matthew J.; Haneuse, Sebastien; Austin, S. Bryn (2014). „Comparing In-Person and Online Survey Respondents in the U.S. National Transgender Discrimination Survey: Implications for Transgender Health Research”. LGBT Health. 1 (2): 98—106. PMID 26789619. doi:10.1089/lgbt.2013.0018.  "Transgender was defined broadly to cover those who transition from one gender to another as well as those who may not choose to socially, medically, or legally fully transition, including cross-dressers, people who consider themselves to be genderqueer, androgynous, and ..."
  29. ^ Saudis Arrest 5 Pakistani TGs
  30. ^ The Unkindest Cut | The science and ethics of castration
  31. ^ „Turing, Alan (1912–1954)”. Arhivirano iz originala 1. 9. 2009. g. Pristupljeno 21. 5. 2017. 
  32. ^ Gays tell of mutilation by apartheid army
  33. ^ a b Frye, Phyllis (jesen 2000). „The International Bill of Gender Rights vs. The Cide House Rules: Transgender people struggle with the courts over what clothing they are allowed to wear on the job, which restroom they are allowed to use on the job, their right to marry, and the very definition of their sex”. William and Mary Journal of Women and the Law. 7: 139—145. 
  34. ^ „OUTfront! Lesbian, Gay, Bisexual & Transgendered Human Rights:"Battybwoys affi dead" Action against homophobia in Jamaica”. AmnestyUSA.org. 7. 5. 2004. Arhivirano iz originala 2. 6. 2010. g. Pristupljeno 4. 6. 2010. 
  35. ^ „SPLCenter.org: 'Disposable People'[[Kategorija:Botovski naslovi]]”. Arhivirano iz originala 11. 7. 2014. g. Pristupljeno 21. 5. 2017.  Sukob URL—vikiveza (pomoć)
  36. ^ „The Medicalization of Transgenderism - Trans Health”. Trans Health (na jeziku: engleski). 18. 7. 2001. Pristupljeno 5. 2. 2017. 
  37. ^ a b Weiss, Jillian Todd (2001). „The Gender Caste System: Identity, Privacy and Heteronormativity” (PDF). Tulane Law School. Arhivirano iz originala (PDF) 21. 6. 2007. g. Pristupljeno 25. 2. 2007. 
  38. ^ Sydney Morning Herald, March 18, 2010, Chi Tranter, "Norrie's 'ungendered' status withdrawn", http://news.smh.com.au/breaking-news-national/norries-ungendered-status-withdrawn-20100318-qhw5.html
  39. ^ Orzechowitz 2010, str. 241.
  40. ^ „Homonormativity”. web.uvic.ca. Positive Space Network. Arhivirano iz originala 2. 7. 2015. g. Pristupljeno 3. 1. 2015. 
  41. ^ a b v Connell, Catherine. School's Out : Gay and Lesbian Teachers in the Classroom (1). Berkeley, US. . University of California Press. 2014. . ProQuest ebrary. Web. 15 March 2017.
  42. ^ Queer Twin Cities. Minneapolis, US. . University of Minnesota Press. 2010. . ProQuest ebrary. Web. 15 March 2017.
  43. ^ a b Duggan, Lisa. The Twilight of Equality?: Neoliberalism, Cultural Politics, and the Attack On Democracy. . Beacon Press. 2003. 
  44. ^ Stryker, Susan. 2008. "Transgender History, Homonormativity, and Disciplinarity". Radical History Review. (100): 145-157.
  45. ^ Cover, Rob. Queer Youth Suicide, Culture and Identity : Unliveable Lives?. Farnham, GB: Routledge, 2012. ProQuest ebrary. Web. 15 March 2017.
  46. ^ Stryker, Susan. Transgender History. First Printing edition. Berkeley, CA. . Seal Press. 2008. 
  47. ^ a b Lewis 2016, str. 222–230
  48. ^ Duggan, Lisa. "The New Homonormativity: The Sexual Politics of Neoliberalism." Materializing Democracy: Toward a Revitalized Cultural Politics. Ed. Dana D. Nelson and Russ Castronovo. N.p.: n.p., 2002. 175-94. Print. New Americanists.
  49. ^ Alderson 2016
  50. ^ Griffin, Penny (2007). „Sexing the Economy in a Neo-liberal World Order: Neo-liberal Discourse and the (Re)Production of Heteronormative Heterosexuality”. British Journal of Politics and International Relations. 9 (2): 220—238. S2CID 144295490. doi:10.1111/j.1467-856x.2007.00280.x. 
  51. ^ Stryker, Susan (2008). „Transgender History, Homonormativity, and Disciplinarity”. Radical Review History. Issue 100 (100): 145—157. doi:10.1215/01636545-2007-026 — preko Radical History Review. 
  52. ^ Ferguson, Roderick A. "Race-ing Homonormativity: Citizenship, Sociology, and Gay Identity." Black Queer Studies: A Critical Anthology. Ed. E. Patrick Johnson and Mae G. Henderson. N.p.: n.p., 2005. 52-67. Print. http://read.dukeupress.edu/content/black-queer-studies
  53. ^ Robinson, Brandon Andrew (2012). „Is This What Equality Looks Like?: How Assimilation Marginalizes the Dutch LGBT Community”. Sexuality Research & Social Policy. 9 (4): 327—336. S2CID 256072016. doi:10.1007/s13178-012-0084-3. 
  54. ^ Stelter, Brian (8. 5. 2012). „Gay on TV: It's All in the Family”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 12. 12. 2016. 
  55. ^ a b v Egner, Jeremy (27. 10. 2015). „More Gay and Transgender Characters Are on TV, Report Shows”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 12. 12. 2016. 
  56. ^ a b Kerry, Stephen (2011), ‘Representation of intersex in news media: the case of Kathleen Worrall’, Journal of Gender Studies, 20 (3), 263-77.
  57. ^ CNN, By Stephanie Busari. „Gender row athlete: What is intersexuality? - CNN.com”. edition.cnn.com. Pristupljeno 12. 12. 2016. 

Literatura uredi

Pročitaj još uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Хетеронормативност&oldid=27041956”