Švedsko carstvo
Švedsko carstvo odnosi se na osvojene teritorije Kraljevine Švedske u Baltičkoj regiji tokom 17. i početkom 18. veka, kada je Švedska bila jedna od velikih evropskih sila.[1]
_en2.png)
Za početak Carstva obično se uzima vladavina Gustava II Adolfa, koji je bio na prestolu od 1611, a kraj Carstva dogodio se gubitkom osvojenih područja 1721. nakon Velikog severnog rata. U švedskom jeziku, razdoblje se zove stormaktstiden, što znači „era velike moći”.
Nakon smrti Gustava Adolfa 1632, Carstvo je, tokom dugog razdoblja kontrolisalo visoko plemstvo, najviše porodica Oksenstirna, delujući kao tutor za manje namesnike. Interesi visokog plemstva bili su u suprotnosti s interesima puka. U novostečenim posedima, kmetstvo nije bio ukinuto.
Nakon pobede u Tridesetogodišnjem ratu, vrhunac švedske moći, postignut je u Drugom severnom ratu, kada je primarni protivnik Danska neutralisana mirom u Roskildeu 1658. godine. Međutim, u daljem toku ovog rata, kao i u sledećem Skanijskom ratu Švedska je bila u mogućnosti da održi svoje Carstvo samo uz potporu najbližeg saveznika, Francuske.[2] Karlo XI Švedski konsolidovao je Carstvo i osigurao razdoblje mira, pre negoli su Rusija, Saksonija i Danska započele zajednički napad u Velikom severnom ratu na njegovog naslednika, Karla XII. Nakon početnih švedskih pobeda, Karlo je osigurao Carstvo po poslednji put Mirom u Travendalu (1700) i sporazumom u Altranštetu (1706), pre bitke kod Poltave (1709), kada je Švedsko carstvo došlo do naglog kraja.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Frost, Robert I. (2000). The Northern Wars. War, State and Society in Northeastern Europe 1558-1721. Longman. ISBN 978-0-582-06429-4.
- ^ Nicklas 2002, str. 282.
Literatura uredi
- Nicklas, Thomas (2002). Macht oder Recht. Frühneuzeitliche Politik im obersächsischen Reichskreis. Stuttgart. str. 282—.
- Frost, Robert I. (2000). The Northern Wars. War, State and Society in Northeastern Europe 1558-1721. Longman. ISBN 978-0-582-06429-4.
