Šehzade Ahmed (sin Bajazita II)
Šehzade Ahmed (tur. Şehzade Ahmed; 1466 — 1513) je bio sin sultana Bajazita II.
| šehzade Ahmed | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1466 |
| Mesto rođenja | Amasija, |
| Datum smrti | 24. april 1513. (46/47 god.) |
| Mesto smrti | Karaman, Osmansko carstvo |
| Porodica | |
| Supružnik |
|
| Potomstvo | šehzade Aladin šehzade Sulejman šehzade Murat šehzade Osman šehzade Mehmet šehzade Kasim Kameršah-sultanija Fatma-sultanija Fahrihan-sultanija Hanzade-sultanija |
| Roditelji | Bajazit II Bulbul-hatun |
Detinjstvo
urediŠehzade Ahmed je rođen 1466. godine kao sin šehzade Bajazita i Bulbul-hatun. Tokom ceremonije 1480. godine[1], zabeleženo je da je sultan Mehmed pitao sve svoje unuke koga najviše vole; dok su Ahmedova polubraća navela svog dedu, jedino je Ahmed rekao da najviše voli svog oca, čime je osvojio naklonost svog dede, a i oca. Nakon obrezivanja, imenovan je namesnikom Čoruma.
Život tokom vladavine njegovog oca
urediVeć 1485. godine je preimenovan namesnikom Amasije. Imao je podršku velikih vezira Hadim Ali-paše i Kodža Mustafa-paše i muževa njegovih sestara Ahmed-paše Hercegovića, Mehmed-paše i Dukakinzade Ahmed-paše. Već od 1500-ih godina, smatran je nezvaničnim naslednikom svog oca. Iz porodice je bio najbliži sa šehzade Mahmutom, koji mu je bio rođeni brat i kojem je čuvao leđa.
Njegov sin Murat je postavljen 1510. godine kao namesnik Bolua na zahtev šehzade Ahmeda, koji se protivio imenovanju sina njegovog brata šehzade Selima, šezhade Sulejmana za sandžakbega Šebinkarahisara. Kao rezultat ovog zahteva, šehzade Sulejman je preimenovan kao sandžakbeg Kefe, što dokazuje da je šehzade Ahmed naslednik u očima svog oca i da je njegova reč poslednja.
Nakon suzbijanja Šahkulu-pobune i smrti šehzade Šehenšaha 1511. godine, sultan Bajazit je proglasom doneo odluku da će ga naslediti njegov sin Ahmet. Na ovu odluku su se pobunili šehzade Korkut i šehzade Selim, nakon čega je počela borba za presto.
Život tokom vladavine Selima I
urediŠehzade Selim je primorao svog oca u aprilu 1512. godine da abdicira u njegovu korist, gde je ustoličen kao novi sultan. Nakon toga je prognao svog oca u Dimetoku, gde je pod Selimovim naređenjem otrovan u toku puta.
Šehzade Ahmed nije priznao vladavinu svog brata. Nakon što je objavio svoju vlast u Konji, 19. juna 1512. godine poslao je svog sina Aladina da zauzme Bursu i održao propoved u njegovo ime. Međutim, trupe sultana Selima ušle su 29. jula u Bursu i pogubile velikog vezira Kodža Mustafa-pašu, koji je bio snažan pristalica šehzade Ahmeda. Podstaknut pismima koje je dobijao od drugih državnika, šehzade Ahmed se sukobio sa trupama svog brata kod Jenišehira 24. aprila 1513. godine. Ahmetove snage su poražene, on sam je zarobljen i ubrzo pogubljen. Nakon njegove smrti, njegova dva sina Osman i Mehmed su pogubljeni, dva sina Aladin i Sulejman su se sklonili kod Mamluka u Egiptu, a sin Murat kod Safavida u Persiji.
Potomstvo
urediŠehzade Ahmed je 1482. godine oženjen Bulbul-sultanijom, ćerkom Ahmedovog strica šehzade Mustafe[2]. Nakon njene smrti, uzimao je druge konkubine sa kojima je uspeo da dobije decu. Imao je šest sinova i četiri kćeri.
- Sinovi
- šehzade Aladin Ali (1491 — 1514); najstariji sin svog oca. Nakon urgiranja njegovog oca 1509. godine, šehzade Sulejman je sklonjen sa mesta namesnika Bolua i Aladin je postavljen na to mesto. Nakon smrti njegovog oca, odbegao je u Egipat, gde je umro od epidemije 1514. godine. Bio je oženjen Neslihan-sultanijom 1510. godine, sa kojom je imao jednu ćerku:
- Hundi-sultanija; udata za Sunulah-bega, namensika Kastamonua
- šehzade Sulejman (1493 — 14. maj 1513); imenovan namesnikom Čoruma 1509. godine. Odbegao je nakon smrti svog oca u Egipat zajedno sa svojim bratom Aladinom, gde je umro ubrzo nakon dolaska od kuge. Imao je dve ćerke, od kojih se jedna zvala
- Hundihan-sultanija
- šehzade Murat (1495 — 16. oktobar 1519); imenovan namesnikom Bolua 1510. godine. Nakon smrti svog oca, odbegao je u Kazvin. Nakon njegovog bekstva, njegova dva sina su pogubljena, a on se oženio 1513. godine jednom od kćeri šaha Ismaila, sa kojom je dobio ćerku:
- Asitanšah-sultanija; pomilovana od strane Sulejman Veličanstvenog i uvedene su joj isplate kao ostalim članovima dinastije.
- šehzade Osman (1497 — april 1513)
- šehzade Mehmed (1500 — april 1513)
- šehzade Kasim (1501 — 29. januar 1518); nakon smrti svog oca odbegao u Egipat. Zarobljen je početkom 1518. godine od Selimovih lojalista u Damasku, gde mu je odrubljena glava koja je poslata sultanu Selimu.
- Kameršah-sultanija; udata 1508. godine za Mustafa-bega, namesnika Lezbosa gde je živela sa suprugom. Sa njim je imala ćerku. Nakon smrti svog oca, nasledila je deo njegovog bogatstva. Kada je umrla, sahranjena je pored svog oca u Bursi.
- Fatma-sultanija; udata 1508. godine za Mehmet-bega (umro 1511), sina Ilaldi-sultanije. Nakon što je njen brat Murat odbegao za Persiju, Fatma-sultanija mu se pridružila u izgnanstvu, gde se udala 1512. godine za šaha Ismaila.[5]
- Fahrihan-sultanija; udata 1508. godine za Sulejman-bega.
- Hanzade-sultanija; najdugovečnije dete svog oca. Udata 1516. godine za Ahmed-bega.
Reference
uredi- ^ Na ovoj ceremoniji su šehzade Ahmed, šehzade Korkut, šehzade Selim i šehzade Oguzhan (sin šehzade Džema) obrezani na zajedničkoj ceremoniji.
- ^ Tarih incelemeleri dergisi - Volumes 11-12. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi. 1996. str. 98.
- ^ Uluçay, M. Çağatay (1985). Padişahların kadınları ve kızları. Türk Tarih Kurumu. str. 51 n. 24, 46 n.16.
- ^ Turan, Ebru (2009). The marriage of Ibrahim Pasha (ca. 1495-1536) - The rise of Sultan Süleyman's favourite to the grand vizierate and the politics of the elites in the early sixteenth-century Ottoman Empire. str. 18—9 n. 61.
- ^ Alderson 1956, table XXVIII.