Šehzade Mehmed (sin Sulejmana Veličanstvenog)
Princ Mehmed (tur. Şehzade Mehmed; 1521 — 1543) bio je sin Sulejmana Veličanstvenog i njegove supruge sultanije Hurem.
| Šehzade Mehmet | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1521 |
| Mesto rođenja | Istanbul, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 7. novembar 1543. (21/22 god.) |
| Mesto smrti | Manisa, Osmansko carstvo |
| Grob | Prinčeva džamija |
| Porodica | |
| Supružnik | Aja-hatun |
| Potomstvo | Humašah-sultanija |
| Roditelji | Sulejman Veličanstveni sultanija Hurem |
| Dinastija | Osmanska dinastija |
Biografija
urediRođen je krajem 1521. godine u Istanbulu kao najstariji sin Sulejmana I i njegove supruge Hurem-sultanije.[1]
U junu 1530. godine, u prestonici je organizovana proslava povodom obrezivanje Mehmeda, i njegove braće Mustafe i Selima.[2]
U maju 1537. godine, on i njegov brat šehzade Selim pridružili su se svom ocu u njegovom pohodu na Krf. Njihovo prisustvo u vojnom pohodu prenelo je poruku dinastičkog kontinuiteta[3]. Godine 1540. sultan je poveo njega i Selima sa sobom da prezime u Jedrenu. U junu 1541. on i Selim ponovo su pratili svog oca u njegovom pohodu na Budim.[4]
Sulejman je voleo i favorizovao Mehmeta, i imenovao ga za naslednika suprotno tradiciji. Ubrzo nakon njihovog povratka iz Budima u oktobru 1541. Sulejman ga je, uticajem sultanije Hurem, imenovao za namesnika Manise. Pre imenovanja, šehzade Mustafa je prebačen iz Manise u Amasiju. Mehmed je zvanično počeo da obavlja dužnost namesnika Manise u novembru 1541.[5]
Po prvi put u istoriji osmanskog carstva, majka nije išla sa svojim sinom u naznačenu pokrajinu. Registar Manise ukazuje da je ona ipak posetila Mehmeda 1543. godine, kao i svog mlađeg sina, šehzade Selima, u Konji.[6]
U avgustu 1543. godine, rodila se ćerka šehzade Mehmeta, Humašah-sultanija. [7]
Mehmed se razboleo tokom javnih svečanosti održanih u čast poslednjeg vojnog pohoda njegovog oca u Manisi. Umro je ubrzo nakon toga, 7. novembra 1543. godine od malih boginja. Nakon Mehmedove smrti, Sulejman je dao da čuveni carski arhitekta Mimar Sinan sagradi Prinčevu džamiju u Istanbulu u znak sećanja na šehzade Mehmeda. Takođe, Sulejman je komponovao elegiju za Mehmeda i završio pesmu stihom „Najugledniji od prinčeva, moj sultane Mehmede“.[4]
Reference
uredi- ^ Şahin 2023, str. 121.
- ^ Yermolenko 2005, str. 233.
- ^ Şahin 2023, str. 195.
- ^ a b Sağır 2016, str. 922.
- ^ Peirce 1993, str. 80.
- ^ Peirce 1993, str. 61.
- ^ Peirce 1993, str. 67–69.