Štedionica
Štedionica je finansijska institucija čija je primarna namena primanje uloga za štednju i plaćanje kamate na te uloge.
Štedionice su nastale u Evropi tokom 18. veka sa ciljem da obezbede pristup ulogu za štednju svim nivoima populacije. Često udružene sa socijalnim dobrom ove rane banke često su bile koncipirane da podstiču ljude sa niskim dohotkom da čuvaju novac i da imaju pristup bankarskim uslugama. Osnovale su ih državne uprave ili socijalne grupe ili organizacije kao što su kreditna udruženja. Bile su oblikovane na različite načine u raznim zemljama tokom 20. veka.
Pojava elektronskog bankarstva krajem 20. veka dovela je do nove faze razvoja štedionice sa onlajn štedionicom putem koje su klijentima koji uslugama pristupaju isključivo putem interneta isplaćivane više kamatne stope.
Istorija
urediU Evropi, štedionice su nastale u 19., pa čak i u 18. veku. Njihov prvobitan cilj je bio obezbediti lako pristupačnu uštedu robe svim slojevima populacije. U nekim državama, štedionice je pokrenula država, dok u drugim, društveno angažovani pojedinci su postavili temelje da bi se uspostavila neophodna infrastruktura.
1914. godine u delu Novi studentski referentni rad pisalo je o poreklu: [1]
Francuska tvrdi da je majka svih štedionica, na osnovu ove tvrdnje o štedionici za koju se navodi da je osnovana 1765. godine u
Brumatu, ali je poznato da je ideja o štedionici predložena u Engleskoj već 1697. godine. Postojale su štedionice u Hamburgu, u Nemačkoj, 1778. godine, i u Bernu, u Švajcarskoj, 1787. godine. Prva engleska štedionica je osnovana 1799. godine, i poštanske štedionice su pokrenute u Engleskoj 1861. godine.
Prva zakupljena štedionica u Sjedinjenim Američkim Državama je bila Institucija za štednju u Bostonu, koja je registrovana 13. decembra 1816. godine. Društvena fondacija štednje Filadelfije je počela da posluje iste godine, ali nije bila registrovana do 1819. godine. 1818. godine banke za štednju su bile registrovane u Baltimoru i Salemu, i 1819. godine u Njujorku, Hartfordu, Njuportu i Providensu.
Vidi još
urediReference
urediLiteratura
uredi- "Liberalisation of financial markets in New Zealand" Arthur Grimes, Institute of Policy Studies, Victoria University of Wellington, Wellington, 1998 [1] Pristupljeno Feb. 11, 2006.
- Tiwari, Rajnish and Buse, Stephan (2006): The German Banking Sector: Competition, Consolidation and Contentment, Hamburg University of Technology (TU Hamburg-Harburg)
- Brunner, A., Decressin, J. / Hardy, D. / Kudela, B. (2004): Germany’s Three-Pillar Banking System – Cross-Country Perspectives in Europe, Occasional Paper, International Monetary Fund, Washington, D.C. 2004.
- Mauri, Arnaldo (1969). The Promotion of Thrift and of Savings Banks in Developing Countries, International Savings Bank Institute, Geneva.
