Šturmgever 44
Šturmgever 44 (nem. Sturmgewehr 44) je prva njemačka jurišna puška iz perioda Drugog svjetskog rata, preteča današnjih automatskih pušaka. Studije razvoja započele su 1942. i nastavile se do 1944. Nekoliko modela je proizvedeno u različito vrijeme, kao što je MP 43, početni ishod dizajnerskih radova na jurišnoj pušci, Zapad i posebno tokom bitke za Normandiju. Izvještaji o efikasnosti oružja veoma su ohrabrujući za Nijemce koji su odlučili da nastave sa poboljšanjima.[1]
| Štumgever 44 | |
|---|---|
 | |
| Porijeklo | Nacistička Njemačka |
| Upotreba | |
| Upotreba u | Nacistička Njemačka |
| Bojno djelovanje | Drugi svjetski rat |
| Specifikacije | |
| Masa | 5.22 kg |
| Dužina | 940 mm |
| Dužina cijevi | 419 mm |
| Kalibar | 7,92x33 mm |
| Vrsta operacije | gas |
| Način dejstva | automatski |
| Brzina paljbe | 500 - 600 met/min |
| Maks. ef. domet | 300 m |
| Magacin | 30 metaka |
| Nišan | mehanički |
Istorija
urediTokom Prvog svjetskog rata, njemački inžinjer Hugo Šmajser je zaključio da su 7.92mm puške vrlo nezgodne za juriš na rovove i zato je razvio kompaktno automatsko oružje pomoću metaka pištoljskog kalibra koji su žrtvovali tačnost velikog dometa za male dimenzije, malu masu i smanjeni odboj. Godine 1934. Heresvafenamt (vojni biro za naoružanje) počeo je da razvija metke srednjeg dometa sa skraćenom čaurom i smanjenom količinom baruta, i dalje sposobne za efikasan domet od 400 metara. Godine 1938. Amt je izdao ugovor C.G. Haenel Vafenfrabrik će razviti mašinski karabin za nastali „7,92x33mm Infanterie Kurz Patrone“ ili kratki metak, sposoban da služi i kao automat, i kao automatska puška, i maksimalno koristi utisnute metalne dijelove kako bi pojednostavila proizvodnju. Glavni Haenelov inženjer Hugo Šmajser prihvatio je izazov postavljanjem cijevi i kundaka u ravnu liniju kako bi se smanjio udar povratnog udara, sa pištoljskim rukohvatom za okidač i postavljanjem nišana. Gasna akcija pokretala je klip koji je pokretao zatvarać, a puška je bila sva metalna, osim kod kundaka.
Do 1940. godine Šmajser je iznio svoje osnovne stvari, ali brojni tehnički problemi prethodili su njegovom prihvatanju. Pogon Haenel mogao je da podnese mali stepen potrebne obrade, ali nije imao alate za štampanje, pa su oni podugovarani sa drugim kompanijama, poput ERMA i Merzverke, koje su u tom procesu redizajnirale neke dijelove.[2] Od samog početka, dizajn je trebalo da obezbedi Njemačkoj oružje koje bi se moglo masovno proizvoditi, jer su ratni resursi postajali sve oskudniji sa svake godine. Koristeći Ruski front kao razvojni poligon od jula 1943. nadalje, puška se u svom sadašnjem obliku razvila u seriju MP43 kao MP43/1. Ovaj novi oblik omogućio je da se na cijev pričvrsti bacač granata i sadržao je odredbe za postavljanje optičkih nišana.
Kako je rat odmicao, razvoj MP43 pretvorio se u sistem MP44 koji je na kraju ustupio mjesto novoj oznaci Šturmgever StG44 - što je prevedeno u ono što danas identifikujemo kao pušku. Ovo je efektivno promijenilo ideju oznake „mašinski pištolj“ (po uzoru na automat) u potpuno novu vrstu oružja u svijetu jurišnih pušaka.[3] Poslije bitke za Normandiju, ovo oružje koriste i njemačke snage tokom bitke kod Ardena. Dizajn jurišne puške AK-47, koji je razvio Mihail Kalašnjikov, u velikoj meri je inspirisan od strane STG 44.[1]
Opis
uredi
MP 43, MP 44 i StG 44 bile su različite oznake za u suštini istu pušku sa manjim dopunama u proizvodnji. Raznolikost u nomenklaturama rezultat je složene birokratije u nacističkoj Njemačkoj.[4] Razvijen od Mkb 42(H) "mašinskog karabina", StG 44 je kombinovao karakteristike karabina, automata, i automatske puše. StG je skraćenica od Sturmgewehr. Prema jednom izvještaju, ime je lično odabrao Adolf Hitler[5][6] iz propagandnih razloga i znači „jurišna puška“ kao i „napasti neprijateljski položaj“, mada neki izvori osporavaju da je Hitler osim potpisivanja naredbe imao i mnogo veze sa kovanjem novog imena.[7] Nakon usvajanja StG 44, engleski prevod „jurišna puška“ postao je prihvaćena oznaka za ovu vrstu pješadijskog malog oružja. Tokom njegove proizvodnje došlo je do manjih promena na zadnjem dijelu, kompenzatoru trzaja, obliku osnove prednjeg nišana i stepeništu cevi.
Puška je bila napravljena za 7.92×33mm Kurz metak.[8][9] Ova kraća verzija njemačke standardne (7,92×57 mm) puške, u kombinaciji sa dizajnom selektivne vatre oružja, pružila je kompromis između kontrolisane vatrene snage automata iz neposredne blizine sa tačnošću i snagom karabina 98 na srednjim dometima. Iako je StG 44 imao manji domet i snagu od moćnijih pešadijskih pušaka tog dana, armijske studije pokazale su da se malo borbenih dejstava desilo na više od 300 m (330 yd) a većina na udaljenosti od 200 m (220 yd). Puščani meci pune snage bili su pretjerani za većinu upotreba prosječnog vojnika. Samo obučeni specijalista, poput snajpera, ili vojnici opremljeni mitraljezima, koji su ispaljivali više metaka na poznatu ili sumnjivu metu, mogli su u potpunosti da iskoriste opseg i snagu standardnog puščanog metka.
Britanci su bili kritični prema oružju, rekavši da bi prijemnik mogao biti savijen i zatvarač zaključan samim činom kucanja naslonjene puške na tvrdi pod.[10] Američka procjena u kasnom ratu ismijavala je StG 44 kao „prosječni“, „glomazan“ i „nezgrapan“, proglašavajući ga nesposobnim za automatsku vatru i sklonom ometanju, mada je izvještaj prihvatio da je njegova tačnost „odlična za oružje tog tipa".[11]
Reference
uredi- ^ a b www.dday-overlord.com https://www.dday-overlord.com/en/material/weaponry/sturmgewehr-44. Pristupljeno 2020-12-20. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ „TBT: The real story behind the legendary Stg-44 Sturmgewehr rifle”. Military Times (na jeziku: engleski). 2019-12-12. Pristupljeno 2020-12-19.
- ^ „Sturmgewehr 44 (StG44) / Maschinenpistole 44 (MP44) Assault Rifle”. www.militaryfactory.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-12-21.
- ^ „Nazi Germany”. History.com.
- ^ Chris Bishop (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Sterling Publishing Company, Inc. str. 218. ISBN 9781586637620.
- ^ Military Small Arms of the 20th Century, 7th Edition, Ian V. Hogg, page 243
- ^ Rottman, Gordon (januar 2012). The AK-47: Kalashnikov-series assault rifles. Osprey Publishing. str. 9. ISBN 978-1-84908-835-0.
- ^ Small Arms Review, Vol. 7 No. 4, January, 2004
- ^ Barnes, Frank C. (1997) [1965]. McPherson, M.L. (ed.) Cartridges of the World (8th ed.). DBI Books. ISBN 0-87349-178-5. str. 294, 311.
- ^ Shore, C. (Capt.), With British Snipers to the Reich, Samworth Press, 1948 [potrebna strana]
- ^ Tactical and Technical Trends, U.S. War Department, No. 57, April 1945, [1]
Literatura
uredi- Rottman, Gordon (januar 2012). The AK-47: Kalashnikov-series assault rifles. Osprey Publishing. str. 9. ISBN 978-1-84908-835-0.
- Chris Bishop (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Sterling Publishing Company, Inc. str. 218. ISBN 9781586637620.
