Sociologija u Kini
U Narodnoj Republici Kini proučavanje sociologije se postojano razvija od njenog ponovnog uvođenja
1979. godine (prethodno je bilo zabranjeno od strane komunističkih vlasti kao buržoaska pseudonauka).
Kineska sociologija ima snažan fokus na primenjenu sociologiju i postala je važan izvor informacija za
Kineske tvorce politike.
Istorija
Sociologija je postala predmet akademskog interesovanja dvadesetih godina dvadesetog veka. Međutim,
zabranjena je od strane komunističkih vlasti u Kini 1952. godine kao buržoaska pseudonauka, slično
onome što se desilo u drugim kom unističkim zemljama (videti na primer istoriju sociologije Sovjetskog
Saveza ili sociologiju Narodne Republike Poljske). Postojeći sociolozi su diskriminisani tokom Kulturne
Revolucije. Godine 1979., Kineski komunistički vođa Deng Ksijaoping uočio je potrebu za više studija
Kineskog društva i podržao je ponovno uspostavljanje te discipline. Te godine, u martu, Kineska
Sociološko Udruženje je ponovo uspostavljeno. Od tada, sociologija je naširoko prihvaćena kao korisna
alatka za državu, a diplomirani sociolozi su često zapošljavani u vladinim ustanovama. Ponovno
uspostavljanje tog polja takođe je potpomognuto rastućom saradnjom između Kineskih i Američkih
sociologa.
Međutim, sociologija je pretrpela još jedan udarac u Kini nakon protesta na trgu Tijenanmen 1989.
godine. Sociologija je viđena kao politički osetljiva disciplina i zamenjena je ekonomijom u ulozi primarne
društvene nauke državnog savetnika. Skorijih godina, sa društveno-ekonomskim politikama kao što je
socijalističko harmonično društvo, sociologija ponovo postaje miljenic a Kineskih tvoraca politike.
Ustanove
Od 2008. Kineski univerziteti i akademije društvenih nauka (kao što je Kineska Akademija Društvenih
Nauka) zapošljavaju preko 6.000 sociologa i njihovi programi nude 74 diplomskih studija iz sociologije,
87 magistarskih studija i 16 doktorskih studija.
Kina ima dva vrhunska sociološka žurnala: Žurnal Socioloških Istraživanja (koji se objavljuje od 1986.) i
Društvo (od 1982). Postoje takođe na stotine (oko 900) naučnih žurnala o društvenoj nauci sponzorisani
ili od strane univerziteta ili instituta u kojima se sociološka istraživanja često objavljuju, od kojih su
najzapaženiji Kineske društvene nauke, Šangajske društvene nauke i Granice društvenih nauka.
Fokus i istraživanje
Kineska sociologija, od njenog ponovnog uspostavljanja 1979. godine koncentriše se na primenjeno, ka
politici orijentisano, empirijsko istraživanje, da bi opravdala svoju podršku od države. Primetan primer
upotrebe sociologije od strane državnih planera bio je uticaj radova Fei Ksiaotonga na politike
industrijalizacije i urbanizacije ruralne sredine. Skorijih godina, prioriteti politike su bili prelaz sa
efikasnosti i rasta ka društvenoj pravdi, kako bi se smanjila društvena napetost i održala politička
stabilnost. Sociološko istraživanje u Kini se posebno fokusira na pitanja vezana za društveno-ekonomski
razvoj, kao što su društveno klasno raslojavanje, društvena pokretljivost, izgradnja zajednice, odnosi
države i društva, migracija i ekonomska sociologija.
Godine 2003. otpočeo je veliki Kineski generalni program društvenog pregleda.
Kineska sociologija se takođe postojano kreće od preteranog naglaska na Marksizam (videti takođe i
Maoizam i Marksisitičku sociologiju).
S druge strane, primetno je pomanjkanje teoretskog istraživanja u Kineskoj sociologiji, pošto država i
dalje na nju ne gleda blagonaklono.