Đakopo Tijepolo
Đakopo Tijepolo († 19. jul 1249, Venecija) je bio mletački dužd (1230—1249) iz porodice Tijepolo koja je dala nekoliko visokih funkcionera Mletačke republike. Bio je treći dužd, koji se zbog uspeha u IV krstaškom ratu i ogromnog kolonijalnog carstva kojim je vladao, mogao nazvati gospodarem jedne četvrtine i po carstva grčkog [1][2]. Iako je sve više gubila posede, Republika je i dalje bila velika kolonijalna sila [2] i držala je brojne posede: Zadar [3], jugozapadni deo Peloponeza [4] sa Modonom i Koronom [3][2], Krit [3][4][5][2], Evbeju [3][5][2], deo Kiklada [4] sa Androsom [2], Sporade [4], Galipolje [2], ⅜ Carigrada [3][4][5][2] i Dubrovnik [2]. Pored toga, mnogi mletački plemići su poseli ostrva u Egejskom arhipelagu [5][4], gde je bile osnovane vojvodstvo Naksos, markizat Cerigo, veliko vojvodstvo Limnos i gospodarstvo Santorin [3] pod sizerenstvom Republike [5]. Posedujući ove teritorije, Mletačka republika dobila je i veliku trgovačku moć [4].
| Đakopo Tijepolo | |
|---|---|
_-_Tomb_of_Jacopo_e_Lorenzo_Tiepolo.jpg) Kovčezi duždeva Đakopa i Lorenca Tijepola. Drugi je s leve strane na fasadi Bazilike Svetog Jovana i Pavla u Veneciji | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | ? |
| Mesto rođenja | Venecija, Mletačka republika |
| Datum smrti | 19. jul 1249. |
| Mesto smrti | Venecija, Mletačka republika |
| Grob | Bazilika Svetog Jovana i Pavla u Veneciji |
| Porodica | |
| Potomstvo | Lorenco Tijepolo |
| Dinastija | Tijepolo |
| dužd Mletačke republike | |
| Period | 1230 — 1249. |
| Prethodnik | Pjetro Zjani |
| Naslednik | Marino Morozini |
 | |
Tokom njegovog duždevanja Republika nastavlja da gubi posede. Odmah po Đakopovom dolasku na vlast nikejski car Jovan III Duka Vatac napao je Krit [6], ali Mlečani uspevaju da održe ostrvo. Pre proleća 1235. godine Vatac je osvojio Galipolje [7], gde je sklopio savez sa bugarskim carem Jovanom Asenom II protiv Latinskog carstva [7][8]. Saveznici su odmah krenuli u napad i opseli Carigrad [7]. Prekinute preko zime, operacije su nastavljene u proleće sledeće godine [9]. Iako teško ugrožen [10], Carigrad je izdržavao opsadu zahvaljujući pomoći mletačke flote [10][6]. Nešto zbog pomoći sa zapada, a nešto zbog svađe među saveznicima, Carigrad se održao i Latinsko carstvo je potrajalo još četvrt veka [11][6].
Reference uredi
- ^ Dil 1933, str. 87-88.
- ^ a b v g d đ e ž z Ostrogorski 1959, str. 397.
- ^ a b v g d đ Dil 1933, str. 88.
- ^ a b v g d đ e Udaljcov, Kosminski & Vajnštajn 1950, str. 210.
- ^ a b v g d Pejnter 1997, str. 64.
- ^ a b v Dil 1933.
- ^ a b v Ostrogorski 1959, str. 410.
- ^ Ćorović 1941, str. 149.
- ^ Ostrogorski 1959, str. 410-411.
- ^ a b Ćorović 1941, str. 150.
- ^ Ostrogorski 1959, str. 411.
Literatura uredi
- Šarl Dil, Istorija vizantijskog carstva, 1933. Beograd
- Pejnter, Sidni (1997). Istorija srednjeg veka (284-1500). Beograd: Clio.
- Udaljcov, A. D.; Kosminski, J. A.; Vajnštajn, O. L. (1950). Istorija srednjeg veka II. Beograd.
- Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta.
- Vladimir Ćorović, „Istorija Srba“, Beograd 1941.