Anglosaksonska mitologija
Anglo-saksonska mitologija predstavlja skup paganskih religijska verovanja i obreda Anglosaksonaca između 5. i 7. veka, odnosno na samom početku srednjeg veka u Engleskoj.
Predstavljao je ogranak šire germanske mitologije koji je u to vreme postojao u Severozapadnoj Evropi, i sastoje se od razlišitih verovanja i obredne prakse.[1] Razvio se od ranije religije Gvozdenog doba u kontinentalnoj Severnoj Evropi, a u Britaniju je došao zahvaljujući anglosaksonskom doseljavanju sredinom 5. veka, koji je ostao dominantna religija područja današnje Engleske sve do hristijanizacije anglosaksonske Engleske u 7. i 8. veku. Neki od njenih elemenata postepeno su se transformisali u lokalni folklor.
Kao i većina religija označenih kao paganizam od strane kasnijih hrišćanskih pisaca, predstavljao je politeistički sistem verovanja, baziran na poštovanju božanstava poznatih kao OŠ. Najpoznatije od tih božanstava je bilo Odin, zbog čega se ponekad religija naizavala Odenizam (engl. Wodenism, [2]) iako su se poštovali i drugi istaknuti bogovi kao Tunor (Tor) i Tir. Postojalo je verovanje i druga natprirodna bića koja su živela u prirodi, kao što su vilenjaci, Valkire, vodeno čudovište Nikor i zmajevi. [3]
Kultni obredi su se uglavnom odnosili na iskaz poštovanja, uključujući i žrtvovanje predmeta i životinja božanstvima, pogotovo za vreme verskih svetkovina tokom godine. Paganska verovanja su takođe uticala i na anglosaksonske pogrebne običaje, pa su se mrtvi sahranjivali ili kremirali, obično uz grobna dobra. Postojala je i magijska komponenta rane anglosaksonske religije, a poneki slični šamanizmu. Ta su verovanja imala uticaj i na razvoj anglosaksonskog društva, u kome je uspostavljena hijerarhija na čelu sa kraljevima, koji su tvrdili da neposredno potiču od nekog božanstva, najčešće je to bio Odin. Kao takva je imala i uticaj na razvoj anglosaksonskog prava u tom periodu.
Osim što su ostvarila uticaj na engleski folklor, anglosaksonska božanstva su dala temelj i za imena dana u sedmici u engleskom jeziku.
Uprkos svemu, o anglo-saksonskoj mitologiji postoje mnoge nepoznanice; podaci koji postoje se temelje na nekoliko preživelih zapisa iz ranog srednjeg veka, kasnije anglosaksonske hronike, te proučavanja književnosti iz kasnijeg perioda i arheoloških artefakata. Ono što se zna o anglosaksonskoj religiji i mitologiji je kasnije uticalo i na neopaganski pokret u 18. veku.
Reference
uredi- ^ Carver, Sanmark and Semple 2010. p. ix.
- ^ Atkinson 1891.
- ^ Semple 2010, str. 24–25.
Literatura
uredi- Ackerman, John Yonge (1855). Remains of Pagan Saxondom. London: John Russel Smith.
- Atkinson, John C. (1891). Forty Years in a Moorland Parish.
- Bede (circa 731). Historia ecclesiastica gentis Anglorum (Ecclesiastical History of the English People).
- Branston, Brian (1957). The Lost Gods of England. London: Thames and Hudson.
- Chaney, William A. (1970). The Cult of Kinship in Anglo-Saxon England: The Transition from Paganism to Christianity. California: University of California Press.
- Ewing, Thor (2008). Gods and Worshippers in the Viking and Germanic World. Tempus. ISBN 978-0-7524-3590-9.
- Griffiths, Bill (1996). Aspects of Anglo-Saxon Magic. Anglo-Saxon Books. ISBN 978-1-898281-33-7.
- Herbert, Kathy (1994). Looking for the Lost Gods of England. Anglo-Saxon Books. ISBN 978-1-898281-04-7.
- Hutton, Ronald (1991). The Pagan Religions of the Ancient British Isles: Their Nature and Legacy. Oxford: Blackwell. ISBN 978-0-631-18946-6.
- Hutton, Ronald (1996). The Stations of the Sun: A History of the Ritual Year in Britain. New York: Oxford University Press.
- Jones, Prudence; Pennick, Nigel (1995). A History of Pagan Europe. London and New York: Routledge. ISBN 978-0-415-09136-7.
- Kemble, J. (1849). The Saxons in England Vol. I. London.
- Wilson, David (1992). Anglo-Saxon Paganism. London and New York: Routledge. ISBN 978-0-415-01897-5.
- Halsall, Guy (1989). 'Anthropology and the Study of Pre-Conquest Warfare and Society: The Ritual War in Anglo-Saxon England' in Hawkes (editor) (1989). Weapons and Warfare in Anglo-Saxon England.
- Macleod, Mindy; Mees, Bernard (2006). Runic Amulets and Magic Objects. Boydell Press. ISBN 978-1-84383-205-8..
- Semple, Sarah (2010). „In the Open Air”. Signals of Belief in Early England: Anglo-Saxon Paganism Revisited (Eds:Carver, Martin; Sanmark, Alex and Semple, Sarah). Oxford and Oakville: Oxbow Books. ISBN 978-1-84217-395-4.