Astronomski instrument
Astronomski instrumenti su skup instrumenata za mjerenja u astronomiji. Do 17. vijeka su neoptički, a zatim i optički, kasnije optičko-fotografski i elektronski.
Po metodu opažanja nebeskih tijela mogu se podijeliti na vizuelne, fotografske i fotoelektrične. Po konstrukciji se dijele na azimutalne, paralaktičke i meridijanske. Po mogućnosti prenošenja su prenosni (za terenski rad) i nepokretni (u opservatorijama).
Za iznalaženje fizičkog sastava nebeskih tijela, paralakse, udaljenosti, radijalne brzine, služe durbin, astrograf, optički teleskop, radar, i radio-teleskop.
Za određivanje položaja nebeskih tijela i njihovog kretanja služe meridijanski instrument (krug), pasažni instrument, zenitni teleskop (obični i fotografski) i astrolab.
Za proučavanje Sunca koristi se spektroheliograf, koronograf, optički filtar, fotometar.
Za navigaciju se koriste kvadrant, sekstant, oktant, smjerna ploča, astronomski kompas. U artiljeriji se koristi teodolit. Za određivanje vremena koriste se hronometar, precizni časovnik, i hronograf.
Vidi još uredi
Literatura uredi
- Vojna enciklopedija, Beograd, 1970, knjiga prva, strane 279 i 280.
