Baraganske deportacije
Baraganske deportacije (rum. Deportările în Bărăgan i nem. Deportation in die Bărăgan-Steppe) sa posljedica raskola Tito—Staljin i rezolucijom Informbiroa i zahlađenjem odnosa Jugoslavije i Sovjetskog Saveza, došlo je do početka najgoreg doba u bitisanju srpske nacionalne manjine u Rumuniji, koja je u to vreme bila „satelit“ Sovjetskog Saveza. Došlo je do velikih deportacija Srba u Baragansku stepu, gušenja kulturnog i verskog života. Dodatna teškoća bilo je naseljavanje Rumuna iz ostatka Rumunije na napuštena imanja odbeglih Nemaca i drugih, pa je rumunski element naglo ojačan u sredinama Banata gde on dotle bilo mali ili nije postojao. Posle ponovnog uspostavljanja dobrosusedskih odnosa 1956. g. položaj Srba se popravio, ali je i dalje bio nepovoljan. Gašenje srpskih škola i kulturnih ustanova, pojava mešovitih brakova između Srba i Rumuna, kao i „tiha“ asimilacija potpomognuta od vlasti, doprinela opadanju broja pripadnika srpske nacionalne manjine i njenom starenju. Po padu komunističkog režima u Rumuniji je bilo upola manje Srba nego 50 godina pre toga. Brojna naselja sa srpskom većinom, posebno oko Temišvara, postala su većinski rumunska. U naseljima gde su Srbi bili manjina njihov broj je postao simboličan. Uticaj dio stanovništvo Banata i Mehedinca duž jugoslovenske granice. [1][2]
Sprovela ga je rumunska komunistička vladavina 1951-1956. Pod pritiskom Ane Pauker.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „Srbi u okvirima Rumunije”. Arhivirano iz originala 04. 10. 2017. g. Pristupljeno 24. 08. 2019.
- ^ „Miodrag Milin, Ljubomir Stepanov — «Sarbii din Romania in Golgota Baraganului»” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 23. 09. 2015. g. Pristupljeno 24. 08. 2019.