Barok u Španiji
Slikarstvo španskog baroka odvijalo se pod uticajem Italije i Holandije. Ubrzo pošto je u holandsko slikarstvo ušla moda mrtvih priroda, one počinju da se razvijaju i u Španiji kroz poseban tip zastupljen u radu Sančeza Kotana. Njegove slike odlikuje i uticaj Karavađa, što uočavamo u kontrastu jake svetlosti i neprobojnog mraka u koji smešta svoje namirnice, modelovane sa brižljivim realizmom, precizno nameštene tako da možda nose i neko simbolično značenje (povrće u obliku zvezde i polumeseca). Kotanove mrtve prirode su vrlo kontrasne bogatim severnjačkim kompozicijama jer nema raskošnih predmeta i posuđa ili rasipničke obilnosti hrane.
.jpg)
Pod uticajem Karavađa u svojim ranim godinama stvarao je i Dijego Velaskez (1599-1660), koji je bio usresređen na žanr scene i mrtve prirode. Vodonoša iz Sevilje, slika koju je naslikao sa svega 20 godina, već odaje raskoš njegovog talenta: snaga sa kojom je opazio individualni karakter i dostojanstvo likova čine da jedan svakodnevni prizor dobije svečanu atmosferu nekakvog obreda. Nekoliko godina kasnije Velaskez postaje dvorski slikar u Madridu, gde do kraja života uglavnom slika portrete kraljevske porodice. U međuvremenu je postao Rubensov prijatelj i on ga upućuje na Ticijanovo delo, pa je kasnije Velaskez boravio i na studijskom putovanju u Italiji.
Njegov zreli stil ilustruje grupni portret i žanr scena istovremeno, Mlade plemićke, koja nosi i podnaslov Umetnik u ateljeu jer je Velaskez prikazao i sebe dok slika. Velaskez je bio očaran optičkim tajnama svetlosti koje je studiozno proučavao, pa se na ovoj slici pojavljuje dvosmislenost koju prikazuju likovi u ogledalu iza slikarevih leđa: da li predstavljaju roditelje male princeze Margarite koja pozira dok ulaze u prostoriju ili pak portret kraljevskog para kao odraz dela u ogledalu koje umetnik slika? Različite vrste neposredne i odražene svetlosti su na ovoj slici bezgranične a Velaskez je slikao tehnikom nežnih glazura koje ističu teksturu i najosvetljenijih površina. Njegov cilj nije bio da prikaže likove u pokretu već pokret same svetlosti, kao i beskrajan niz njenog delovanja na kolorit i formu jer je po njemu svetlost stvarala vidljivi svet.[1]