Bitka kod Kukuša
Bitka kod Kukuša je bila bitka između Kraljevine Grčke i Kraljevine Bugarske u Drugom balkanskom ratu. Obe vojske su pretrpele velike gubitke, ali je pobeda pripala Grcima, što je bio i njihov najveći uspeh u ratu.
| Bitka kod Kukuša | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Srpsko-bugarskih ratova | |||||||
 Sotiris Hristidis, litografija bitke Kilkis | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Kraljevina Bugarska |
 Kraljevina Grčka | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Nikola Ivanov Ivan Sarafov | Konstantin I Grčki | ||||||
| Jačina | |||||||
|
75.000 vojnika 40.000 bajoneta i sablja[1][2] |
117.861 vojnika 117.000 bajoneta i sablja, 117 artiljerijskih oruđa | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 6.971 ubijenih i ranjenih[3], 2.500 muškaraca i 19 artiljerijskih oruđa zarobljeno[4] | 8.828 ubijeno i ranjeno[4] | ||||||
Pozadina uredi
U oktobru 1912. godine Srbija, Crna Gora, Bugarska i Grčka su osnovali Balkanski savez s ciljem da proteraju Turke s Balkana. Kraljevina Crna Gora je prva objavila rat Turskoj. Posle Crne Gore u napad na Tursku krenule su ostale članice saveza. Turci su doživeli poraze na svim frontovima. Najznačajniji uspeh je postigla srpska vojska koja je posle pobede u Kumanovskoj bici napredovala prema jugu, odbacila tursku vardarsku armiju i oslobodila veliki deo današnje Makedonije. Srpska i crnogorska vojska su oslobodile Rašku i Metohiju. Nakon toga, sklopljen Londonski sporazum koji je zbog neslaganja doveo do Drugog balkanskog rata.
Početak bitke uredi
Bugarska 2. armija u južnoj Makedoniji je držala liniju od Dojranskog jezera prema jugoistoku preko jezera Langaza (današnje Jezero Koronija) i Bešika (današnje jezero Volvi), pa do luke Kavala u Egejskom moru. Bugarska vojska je brojila 40.000 vojnika[1][2], iscrpljenih u borbama iz Prvog balkanskog rata. Armijom je komandovao general Nikola Ivanov i sastojalase od dve divizije. Grčka vojska, pod komandom kralja Konstantina, imala je devet pešadijskih divizija i jednu konjičku diviziju (ukupno 120.000 ljudi). Bugari su zauzeli odbrambene položaje kod Kukuša, a posedovali su i prethodno zarobljene turske topove koji su dominirali ravnicom. Grci su 3. jula krenuli u juriš uz podršku artiljerije. Uz dosta gubitaka, uspeli su da zauzmu bugarske rovove. U međuvremenu, s leve bugarske strane, Sedma (grčka) divizija je osvojila Nigritu, a Prva i Šesta divizija Lahanu. Sa desne strane je osvojena Đevđelija i vrh Matsikova. Tako je bugarska linija za povlačenje kod Dorjana bila ugrožena i Ivanovljeva armija je započela odstupanje koje je pretilo da postane nekontrolisano.
Ishod bitke uredi
Dana 24. jula 1913. godine bitka se završila bugarskim povlačenjem i grčkom pobedom. Bugari su imali 7.000 poginulih 6.000 zarobljenih vojnika i 130 topova a Grci su imali 8.700 poginulih. Posle ovog poraza, Bugari su tada počeli da napadaju srpske položaje u centralnoj Makedoniji.
Reference uredi
- ^ a b Hall 2000, str. 112.
- ^ a b Raphaël Schneider, Les guerres balkaniques (1912-1913), revue Champs de Bataille, n°22, juin-juillet (2008). str. 50.
- ^ Hall 2000, str. 113
- ^ a b A concice history of the Balkan Wars 1912-1913, Hellenic Army General Staff Army History Directorate, Athens 1998, paragraph 286
Literatura uredi
- Hall, Richard (2000). „Interallied war”. The Balkan Wars, 1912-1913: Prelude to the First World War. Minnesota State University. str. 112.